Punih 175 dana, od 21. oktobra 1944. do 12. aprila 1945. godine vođena je bitka u kojoj je sa obe strane učestvovalo oko 250.000 vojnika.
Uz jedinice Jugoslovenske Armije, učestvovale su i trupe Crvene i bugarske Narodne armije, kao i Brigada "Italija".
U teškim i krvavim borbama, na snegu i vetru, poginulo je oko 13.500 jugoslovenskih vojnika, uglavnom mladića iz Srbije i Crne Gore, 1.100 pripadnika Crvene Armije, 630 pripadnika bugarske Narodne Armije i 163 Italijana iz sastava jugoslovenskih jedinica.
Na strani neprijatelja, poginulo je oko 30.000 vojnika.
Proboj Sremskog fronta označio je i okončanje Drugog svetskog rata na teritoriji Srbije.
Sremski front je bio front koji je formirala nemačka Komanda Jugoistoka nakon poraza krajem oktobra 1944. godine, kako bi zaustavila prodor NOVJ i Crvene armoje ka zapadnim oblastima Jugoslavije.
Savezničke snage sastojale su se najvećim delom od delova NOVJ, odnosno Jugoslovenske armije. Ove snage bile su do kraja 1944. ojačane artiljerijskim i specijalističkim jedinicama Crvene armije, a tokom decembra 1944. i celovitim korpusnim sastavima Crvene armije i Bugarske armije.
Od početka 1945. u borbama su učestvovale samo jedinice Jugoslovenske armije. uz sopstvenu vazdušnu podršku.
Borbe su imale karakter dugotrajnih iscrpljujućih frontalnih rovovskih borbi sve do 12. aprila 1945. godine, kada je Sremski front probijen.
Front je formiran posle oslobođenja Beograda kao sistem utvrđenih odbrambenih linija radi usporavanja napredovanja savezničkih snaga.
Izgradnja prvih položaja počela je 24. septembra.
Početkom oktobra 1944. formirana je Divizija Bether, koja je otpočela izgradnju položaja, na kojima je trebalo da prihvati borbu protiv jedinica NOVJ koje su nastupale kroz Srem, od Zemuna prema Rumi i dalje na zapad.
Glavna odbrambena linija, nazvana Nibelunška linija, protezala se u dva reda od Bosuta do Dunava. Nemci su imali vrlo utvrđene odbrambene položaje po celoj dužini fronta, kao i po dubini. Glavna odbrambena linija protezala se od Adaševaca, preko Šida na Mohovo, dok se drugi odbrambeni položaj nalazio na liniji Batrovci - Ilinci - Tovarnik - Opatovac.
Od pada Beograda krajem oktobra, pa sve do početka decembra, jugoslovenske i ruske snage vršile su potiskivanje Nemaca. NOVJ je s bataljonom crvenoarmejaca, otpočela napad na Irig 25. oktobra. Neprijatelj je nastojao da po svaku cenu zadrži ovo uporište na Zelenoj liniji. No, otpor je slomljen i posle petočasovne borbe, Irig je zauzet. Time je levi bok Divizije "Bether" bio otkriven, a put prema Rumi otvoren sa severne strane.
U centru neprijateljskih odbrambenih položaja na Braon liniji (odsek Putinci — Dobrinci), razvile su se veoma žestoke borbe. Nemci su pružili vrlo snažan otpor, pa su, odbivši napad vojvođanskih brigada NOVJ, prešli u protivnapad. Padom Putinaca, koje je s Dobrincima predstavljalo kičmu neprijateljske odbrane na Braon liniji, omogućen je prodor 1. brigadi u pozadinu i bok nemačkih jedinica koje su branile uporište u Dobrincima. Za to vreme 11. divizija je napala neprijateljska uporišta u Hrtkovcima i Jarku.
Napad na Rumu počeo je 26. oktobra. Međutim, borcima 16. divizije nije bilo lako da se približe utvrđenom gradu, koji je predstavljao stub nemačke odbrane na Zelenoj liniji.
Na glavnom pravcu napada vojska je u 3 časa ujutro 27. oktobra prešla u nezadrživ, četvrti i poslednji juriš na Rumu, koji je uspeo, pa je neprijatelj bio primoran da napusti Rumu i Voganj.
Toga dana Štab 12. korpusa mogao je da pošalje Štabu 1. proleterskog korpusa, sledeći izveštaj:
"Danas oko 10 časova oslobodili smo Rumu i Voganj. Neprijatelj drži liniju Sremska Mitrovica — Pavlovci — Rivica — Vrdnik."
Štab Divizije „Bether" je 26. oktobra 1944. izdao zapovest kojom je regulisao povlačenje svojih jedinica na Žutu liniju s glavnim čvorovima odbrane u Sremskoj Mitrovici i Velikim Radincima.
NOVJ je 27. oktobra započela napad na Sremsku Mitrovicu s ciljem da se to mesto oslobodi i što brže izbije na liniju Ilok — Šid — Sremska Rača i vewć 30. oktobra su zauzeli Stari divoš, Grgurevce i Manđelos, čime je čitav nemački front na Žutoj liniji bio ugrožen. Sremska Mitrovica je oslobođena 1. novembra 1944. godine.
To je bila jedna od najvećih pobeda 16. divizije u toku narodnooslobodilačkog rata. Istog dana, 1. novembra, jedinice 36. divizije oslobodile su Šuljam i Bešenovo, dok je 6. proleterska divizija oslobodila Velike Radince.
Toga dana, 2. novembra, rasformirana je Divizija „Bether." Nemačke snage su se povukle na Crvenu liniju, koju je trebalo da zadrže u svojim rukama.
No, do početka decembra Nemci su potisnuti sve do nibelunške linije, na kojoj su pružili žestok otpor.
Nakon proboja sremskog fronta snage Jugoslovenske armije za nepun mesec dana oslobodile su čitavu teritoriju okupirane Jugoslavije i Istru, Slovenačko primorje, a neke jedinice dospele su i do Trsta.
Pred udarima Jugoslovenske armije kapitulirala je grupa armija "E" i zarobljen je general Aleksandar fon Ler, odgovoran za razaranje Beograda aprila 1941. godine.