Pripadnici hrvatskog Zbora narodne garde (ZNG) preduzeli su opšti napad na kasarnu ujutro u 7.20 časova 29. septembra 1991. godine, a nakon blokade od 15 dana komandant 265. Mehanizovane brigade, stacionirane u kasarni na Vojnoviću, pukovnik Rajko Kovačević naredio je predaju, podseća Informaciono-dokumentacioni centar Veritas.

Po ulasku u kasarnu, Jure Šimić, u svojstvu predsednika Kriznog štaba Bjelovara, naredio je da se zarobljeni vojnici i starešine skinu do pojasa.

Potom je iz stroja izveo komandanta Kovačevića i njegove pomoćnike, potpukovnika Miljka Vasića i kapetana prve klase Dragišu Jovanovića, odveo ih pedesetak metara dalje od stroja i, prema Veritasovim saznanjima, lično u svakoga ispalio po dva metka iz pištolja, usmrtivši ih na licu mesta.

Sutradan su, prema Šimićevoj naredbi, građani Bjelovara obilazili zauzetu kasarnu, u kojoj su bila izložena tela ubijenih oficira, koje su u mimohodu skrnavili pljuvanjem i mokrenjem po njima.

U ovoj kasarni poginula su još šestorica pripadnika JNA: Zoran Krstić, Šukri Keljani, Ljubiša Lazić, Nedeljko Jovetić, Ejupi Bertoli i Goran Radovanović, a zarobljeno je 59 oficira, podoficira i građanskih lica na službi u JNA i oko 250 vojnika, koji su, nakon fizičkih i psihičkih zlostavljanja u logorima u Bjelovaru, razmenjeni 9. novembra iste godine u Bosanskom Šamcu.

Šestoricu zarobljenih rezervista JNA sa područja Bjelovara (Radovan Barberić, Zdravko Dokman, Radovan Gredeljević, Ivan Hosjak, Boško Radonjić i Milorad Đorđević) iz policijske stanice su izvela uniformisana lica sa fantomkama na glavama i streljala u šumi Česma, nedaleko od mesta Malo Korenovo.

Sa njima je bio i civil Savo Kovač iz Bjelovara, kojeg su dan ranije uhapsili u njegovom stanu pod optužbom da je "snajperista", a koji je, igrom slučaja, iako zadobivši tri prostrelne rane, preživio streljanje.

Porodica pokojnog Dragiše Jovanovića je u julu 1998. godine uputila zahtev Haškom tribunalu za pokretanje službene istrage protiv Jure Šimića i njegovih saradnika, ali Tužilaštvo tog suda nikada nije otvorilo službenu istragu.

Nakon što su 2006. godine na 15 godina od ovog događaja televizije u regionu emitovale snimke na kojima se vide zločini počinjeni nad pripadnicima JNA u kasarni, i nakon što su video-zapisi dosjeli u nadležne pravosudne ustanove u Srbiji i Hrvatskoj, Županijski sud u Bjelovaru je protiv Jure Šimića u novembru 2010. godine pokrenuo istragu zbog ratnog zločina nad zarobljenicima i odredio mu pritvor, ali je posle 11 dana pušten da se brani sa slobode.

Slučaj je prebačen u sud u Rijeci koji je podigao optužnicu 2014. godine, prema kojoj su oficire JNA po Šimićevoj naredbi ubili za sada nepoznati "pripadnici hrvatskih vojnoredarstvenih snaga".

Postupak je još u fazi glavnog pretresa, s tim da je poslednje ročište održano 1. septembra 2015. godine, a optuženi se brani sa slobode.

Za ubistvo šestorice zarobljenih rezervista JNA i pokušaja ubistva jednog civila, tužilaštvo u Bjelovaru je u septembru 2001. godine optužilo četvoricu pripadnika belovarske policije Luku Markešića, Zdenka Radića, Zorana Marasa i Ivana Orlovića, ali su presudom suda u Zagrebu 2011. godine oslobođeni optužbe, jer dela za koja ih terete, zbog izmenjene optužnice, nisu krivična dela.

U Bjelovaru se 29. septembar slavi kao Dan grada i Dan bjelovarskih branitelja.

HEROJI TEPIĆ I MIRKOVIĆ

Dok je trajala borba za kasarnu na Vojnoviću, major JNA Milan Tepić, komandant skladišta borbenih sredstava "Barutana" u selu Bedenik, nedaleko od Bjelovara, radi sprečavanja predaje naoružanja i municije pripadnicima ZNG-a, digao ga je u vazduh sa 170 tona eksplozivnih sredstava.

Tom prilikom su stradali i on i vojnik, devetnaestogodišnji Stojadin Mirković, koji, uprkos Tepićevoj naredbi, takođe nije htio da se preda.

Hrvatska strana je potvrdila gubitak 11 svojih vojnika, zbog čega su, poslije predaje, iz osvete, streljali komandira straže na tom objektu, starijeg vodnika Ranka Stevanovića.

Predsedništvo SFRJ je krajem 1991. godine proglasilo majora Milana Tepića narodnim herojem, posljednjim i jedinim u proteklom ratu, a njegovo ime danas nose ulice i kasarne u gradovima širom Srbije i Republike Srpske, a u njegovu čast Vojska Republike Srpske ustanovila je poseban Orden za zasluge u ratu.

U Komlencu kod Kozarske Dubice, Tepićevom rodnom mjestu, svake godine se obilježava sjećanje na njegovu herojsku pogibiju.

Vojnika Stojadina Mirkovića, koji je poginuo zajedno sa majorom Tepićem, 31. decembra 1999. godine predsjednik Savezne Republike Jugoslavije odlikovao je posthumno Ordenom za zasluge u oblasti odbrane i bezbjednosti prvog stepena. U rodnom selu Donje Leskovce kod Valjeva 2013. godine otkrivena mu je  spomen-bista, a i jedna ulica nosi njegovo ime.