Balet "Labudovo jezero", na muziku Petra Iljiča Čajkovskog, prema libretu Vladimira Begičeva i Vasilija Gelcera, u koreografiji i režiji Dimitrija Parlića, biće izveden 31. januara na Velikoj sceni, povodom sto godina od Parlićevog rođen
U tom antologijskom ostvarenju, ucestvovace celokupni ansambl Baleta i Orkestar Narodnog pozorišta u Beogradu.
"Labudovo jezero", pravi biser klasicnog baletskog reprtoara, premijerno je izveden u Narodnom pozorištu, u ovoj koreografskoj postavci, 14. maja 1970, a obnovljen 23. aprila 1998. godine.
Parlic je zadržao koreografsku celinu u drugom, antologijskom cinu Lava Ivanova sa pojedinim koreografskim intervencijama, dok je prvi i treci cin kreirao sam.
Suštinu ovog antologijskog dela, za koje Cajkovski nije ni pretpostavljao da ce postati ezoterican, magican, snažno ekspresivan i najigraniji balet u istoriji, cine zakletva kao iskušenje ljubavi i prevare, sazrevanje kroz odluke, ljudsko dvojstvo, lukavost, žrtvovanje, sjedinjavanje u fiktivnoj smrti i apoteoza idealnoj ljubavi.
Na sceni Narodnog pozorišta, "Labudovo jezero" je prvi put postavljeno 1925. godine u koreografiji Aleksandra Fortunata.
Narednu inscenaciju, 1951. godine, uradila je Nina Kirsanova, a potom je usledila Parliceva verzija koja je, prema oceni brojnih kriticara, ostavila mnogo snažniji umetnicki utisak u odnosu na prethodne dve postavke "Labudovog jezera" na sceni Narodnog pozorišta u Beogradu.
Obnova ovog baleta 1998. godine, predstavljala je dug prema priznatom srpskom koreografu, ali i znak velikih estetskih vrednosti.
Restauraciju scenskog dizajna prema originalu Kžištofa Pankijevica uradili su Boris Maksimovic (dekor) i Katarina Grcic (kostimi).
Parlic, jedan od najistaknutijih srpskih baletskih igraca i koreografa, koji je svojim stvaralaštvom ostavio neizbrisiv trag u istoriji baleta, roden je u Solunu 1916. godine.
Kao igrac je pokazivao poseban smisao za uloge zasnovane na igrackoj tradiciji naših naroda, dok mu se koreografski opus odlikovao skladnošcu igrackih fraza i linija, zasnovanih na spoju klasicnog i savremenog baleta.
Glumacku školu pohadao je u Beogradu, a baletski se školovao u Becu i Bernu. Od 1942. godine bio je solista u Narodnom pozorištu u Beogradu, a potom šef baletskog ansambla i koreograf. U periodu od 1958. do 1962. godine bio je direktor baleta Državne opere u Becu, a nakon toga, imao je angažmane u Rimu, Helsinkiju, Berlinu, kao i u Zagrebu, gde je i poceo da se bavi koreografijom postavivši plesne scene u operi "Pikova dama" Petra Iljica Cajkovskog.
Od 1971. godine, kao slobodan umetnik, radio je u mnogim pozorištima u zemlji i inostranstvu.
Zbog bolesti je bio prinuden da se povuce sa scene, ali je nastavio izuzetno uspešnu koreografsku karijeru tokom koje je postavio niz baletskih dela sa maštovitošcu i originalnošcu kakva se retko srece, što ga je i uvrstilo u red naših najvecih koreografa.
Medu njima su "Romeo i Julija" (Prokofjev), "Orfej" (Stravinski), "Cudesni mandarin", "Dama s kamelijama", "Ana Karenjina", "Žar ptica", "Kopelija", "Dvoboj", "Simfonijski triptihon", "Ohridska legenda", "Labudovo jezero"...
Preminuo je u Beogradu 1986. godine.
Najnovije i najzanimljivije vesti iz sveta zabave, kulture, muzike, filma, lifestyle, putovanja i seksualnosti pratite na našoj Facebook stranici - MONDO Zabava, kao i na Twitteru @Mondo_zabava.
