Leš Vladimira Iljiča Lenjina izložen u mauzoleju na Crvenom trgu u Moskvi, biće dodatno konzerviran, a mauzolej zatvoren na dva meseca. Putin o Lenjinu: "Najveća katastrofa".
Mauzolej, stepenasta piramida od crvenog i crnog mermera, postavljena ispred Kremlja, biće zatvoren od 16. februara do 16. aprila.
Predviđeno je da za to vreme bude obavljeno "održavanje mumificiranog leša", kojem je povremeno potrebno premazivanje hemikalijama.
Na leš će biti navučeno i novo odelo.
U novembru ove godine se obeležava stogodišnjica boljševičke Oktobarske revolucije, posle koje su vlast u Rusiji preuzeli komunisti na čelu sa Lenjinom, pošto su streljali celu carsku porodicu Romanov, uključujući i decu.
Komunisti su pod Lenjinovom komandom promenili ime države i nazvali je Savez Sovjetskih Socijalističkih Republika i odmah sproveli masovne kampanje ubistava i mučenja protivnika nove režima, nazvanog diktatura proletarijata.
Sovjetska vlada je posle Lenjinove smrti 1924. godine odlučila da se njegovo telo sačuva.
Lenjin je umro od sifilisa, a zvanična verzija smrti glasila je da je umro od posledica atentata, u kojem je ranjen 1918. godine.
Prema jednoj verziji, Josif Visarionovič Staljin, Lenjinov naslednik na komunističkom tronu i veći zlikovac i ubica i od samog Lenjina, predložio da telo vođe Oktobarske revolucije bude trajno konzervirano, što je u potpunoj suprotnosti sa pravoslavnim hrišćanstvom, a strano je i boljševičkom antiklerikalnom materijalizmu.
Druga verzija je da je Leonid Krasin, visokopozicionirani boljševik koji se čvrsto zagovarao mumifikovanje Lenjinovog leša, verovao da će nauka toliko napredovati da će biti moguće oživljavanje mrtvaca i nadao se da bi i Lenjin jednog dana mogao da oživi.
Lenjinovo telo je balsamovano i položeno u drveni mauzolej na Crvenom trgu.
Hladne moskovske zime doprinele su da se raspadanje leša uspori, ali je vreme počelo da nagriza mumificirano telo komunističkog vođe.
Prvobitni plan za konzerviranje tela bio je kriogeno zamrzavanje i sovjetska vlada je naručila opremu iz Nemačke, ali je onda umesto toga izabrana hemijski metod biohemičara Borisa Zbarskog i anatoma Vladimira Vorobjova.
To je bio pionirski metod koji niko ranije nije koristio, pa je Vorobjov oklevao da ga primeni, jer bi mogući neuspeh mogao da bude smrtonosan po njega i Zbarskog, imajući u vidu već prikazanu neviđenu okrutnost boljševika.
Njegov strah se, međutim, pokazao preuranjenim. Procedura koju su dva naučnika omogućila je uklanjanje nešto kozmetičke štete na Lenjinovom telu i postavila temelj za čitavu istraživačku instituciju, koja je potom zadužena za očuvanje leša.
Sovjetski naučnici su iskustva mumificiranja Lenjinovog tela preneli i drugim državama sa tiranskim režimima, poput Kine posle smrti Mao Cedunga, ubedljivo najvećeg ubice u istoriji ljudskog roda po broju ubijenih ljudi.
Posle propasti Sovjetskog Saveza, ta institucija je smanjena, ali je mala laboratorija nastavila da radi.
U Rusiji se povremeno vodi rasprava u javnosti da li bi Lenjina konačno trebalo sahraniti u po hrišćanskim običajima i želji njegove udovice, koja je bila protiv mumifikovanja.
Sahrani se protivi Komunistička partija Rusije.
