Spomenik patrijarhu srpskom Pavlu svečano je otkriven danas na platou ispred Crkve Svetog Marka u Beogradu, čime je na simboličan način obeleženo devet godina od njegovog upokojenja.
Podizanje spomenika u Tašmajdanskom parku blagoslovio je patrijarh srpski Irinej, a otkriven je danas u podne.
Vajar Zoran Maleš, autor spomenika izlivenog u bronzi, visokog 1,8 metara, predstavio je patrijarha Pavla u sedecem položaju, blago pognute glave, tako da odiše skromnošcu i duhovnošcu.
POGLEDAJTE FOTOGRAFIJE:
Otkrivanju spomenika prisustvovali su generalni sekretar predsednika Republike Nikola Selakovic, zamenik gradonacelnika Beograda Goran Vesic i gradski urbanista Milutin Folic.
Selakovic je istakao da je patrijarh Pavle bio glas razuma u kobnom vremenu.
Vesic je naveo da je Pavle bio covek koji se izdigao nad ulogom koju je imao, i pokazao drugima put koji treba da slede.
Spomenici patrijarhu srpskom Pavlu, otkako se upokojio 15. novembra 2009. godine, podignuti su u Leposavicu, Bajinoj Bašti i Trebinju.
Patrijarh srpski Pavle preminuo je 15. novembra 2009. godine u 95. godini na Vojnomedicinskoj akademiji (VMA) u Beogradu, gde je na lecenju proveo poslednje dane, a prema sopstvenoj želji sahranjen je u manastiru Rakovica, gde njegov grob danas posecuje na hiljade pravoslavnih vernika.
Patrijarha Pavla, koji je bio omiljen medu narodom zbog svoje skromnosti i istinoljubivosti, na poslednji pocinak ispratilo je više od 600.000 ljudi.
Bio je 44. patrijarh Srpske pravoslavne crkve i na tronu Svetog Save nalazio se 19 godina, a u tom periodu osnovana je Akademija Srpske pravoslavne crkve za umetnost i konzervaciju, u javne škole vracena je veronauka, a Bogoslovski fakultet vracen je u okrilje Univerziteta.
Patrijarh Pavle bavio se i naucnim radom, a njegova najznacajnija objavljena dela, koja su štampana i kao dopunjena izdanja su "Monografija o manastiru Devic", beseda "Život po Jevandelju" i "Molitve i molbe".
Licna biblioteka patrijarha Pavla pripala je fondu Biblioteke srpske Patrijaršije i ima status kulturnog dobra, a cuva se u prostorijama konaka Manastira Svetog arhangela Mihaila u Rakovici.
Patrijarh Pavle roden je kao Gojko Stojcevic u porodici zemljoradnika 11. septembra 1914. godine u selu Kucanci kod Donjeg Miholjca, u Slavoniji, gde je završio osnovnu školu.
Nižu gimnaziju završio je u Tuzli, višu gimnaziju i šestorazrednu Bogosloviju u Sarajevu, a Bogoslovski fakultet u Beogradu.
Dve godine je studirao medicinu u Beogradu, a pre odlaska u gimnaziju boravio je u manastiru Orahovica na pripremama za školu.
Skromni junak cele Srbije - patrijarh Pavle
Ispit zrelosti položio je u Šestoj muškoj gimnaziji u Beogradu, koju je pohadao vanredno da bi mogao uporedo da upiše i Medicinski fakultet.
Drugi svetski rat zatekao ga je u rodnoj Slavoniji, odakle je prebegao u Beograd, gde je, da bi se mogao izdržavati, radio fizicke poslove na gradevinama i dokovima.
U prolece 1942. godine njegov školski drug jeromonah Jelisej odveo ga je u Manastir Svete Trojice u Ovcaru, a od 1944. radio je kao veroucitelj i vaspitac u Banji Koviljaci, u domu za decu izbeglu iz Bosne.
Te godine je oboleo od tuberkuloze. Odatle je, iz zdravstvenih razloga, otišao u manastir Vujan, u selu Prislonica, izmedu Cacka i Gornjeg Milanovca, gde je bio do 1946. godine i gde se izlijecio od tuberkuloze.
Zamonašio se 1948. godine u manastiru Blagovještenje u Ovcarsko-kablarskoj klisuri i dobio ime Pavle, koje mu je dao iguman Julijan Kneževic. Te godine je rukopoložen u cin jerodakona.
Bio je sabrat manastira Raca u Podrinju, a radio je i kao pomocni nastavnik Bogoslovije "Svetog Kirila i Metodija" u Prizrenu. Jeromonah postaje 1954, ubrzo protosindel, a 1957. godine arhimandrit. Od 1955. godine dvije godine je bio na postdiplomskim studijama u Atini.
Za episkopa raško-prizrenskog izabran je 29. maja 1957. godine i na Kosovu i Metohiji je proveo 33 godine.
Patrijarh Pavle u anegdotama: Drug Paja i mercedes
Na vanrednom zasjedanju Svetog arhijerejskog sabora 1. decembra 1990. biran je novi patrijarh izmedu trojice kandidata tajnim glasanjem, ali pošto nijedan nije dobio dovoljan broj glasova, izbor je obavljen žrijebom na takozvani apostolski nacin tako što je arhimandrit tronoški Antonije izvukao ime buduceg patrijarha.
Tako je Pavle postao 44. patrijarh SPC. ustolicen 2. decembra 1990. godine u Sabornoj crkvi u Beogradu, a tom cinu je prisustvovalo 12 episkopa, 12 sveštenika i 13 dakona.
Patrijarh Pavle je tada istakao da mu je jedini program rada - Jevandelje.
Posetio je brojne pravoslavne crkve - carigradsku, aleksandrijsku, jerusalimsku, rusku, bugarsku, rumunsku, grcku, gruzijsku, kao i srpske eparhije i parohije u Americi, Kanadi, Australiji, Madarskoj i Rumuniji.
Objavio je dve knjige - "Pitanja i odgovori ctecu pred proizvodstvo" i "Devic, manastir Svetog Joanikija Devickog". Zaslugom Patrijarha Pavla objavljeno je i dopunjeno izdanje "Srbljaka".
Bio je pocasni doktor Bogoslovskog fakulteta i Akademije Svetog Vladimira u Njujorku.Govorio je grcki, ruski i nemacki jezik.
Vlada Srbije je 13. januara 2005. imenovala patrijarha Pavla za pocasnog predsjednika Fonda za Kosovo i Metohiju.
Tokom posete Rusiji u januaru 2002. godine partrijarhu Pavlu su urucene dve znacajne nagrade - Medunarodnog fonda za unapredenje jedinstva pravoslavnog naroda i Fonda Svetog apostola Andreja Prvozvanog.
Odlikovan je državnim Ordenom Nemanje prvog stepena, Ordenom Karadordeve zvezde prvog stepena i ruskim ordenom "Dostojanstvo" zbog "znacaja koji je imao u danima iskušenja kroz koje su srpski narod i Crkva prošli".
Od 10. novembra 2007. godine patrijarh Pavle bio je na lecenju na VMA u Beogradu, a upokojio se 15. novembra 2009. godine.
Patrijarh Pavle je, prema sopstvenoj želji, sahranjen u manastiru Rakovica, gde njegov grob danas posecuje na hiljade pravoslavnih vernika.
