Pančić je rođen 1814. godine. Medicinski fakultet je završio u Pešti. Njegova velika ljubav, pored medicine, bile su planine i biljke koje je na njima pronalazio i stavljao u svoj herbarijum.
Novu vrstu četinara otkrio je na Tari, u zaseoku Đurići, a po njemu je ona nazvana Pančićeva omorika.
Prema nekim zapisima, da bi otkrio „svoju" omoriku, Josif Pančić je prejahao Taru osam puta, na konjima i zapregom.
Pančić je za vreme svog života pronašao 102 biljne vrste.
Herbarijum koji je 1860. godine ustupio Beogradskom Liceju, kasnije Velikoj školi, gde je radio kao profesor prirodnih nauka, danas je jedna od najznačajnijih i najbogatijih kolekcija u regionu Jugoistočne Evrope. Deo je Herbarijuma Instituta za botaniku i Botaničke bašte „Jevremovac", Biološkog fakulteta Univerziteta u Beogradu.
„Dubokim poznavanjem i proučavanjem prirode naše zemlje pokazaćete koliko volite i poštujete svoju otadžbinu"
Josif Pančić je umro 1888. godine. Njegov mauzolej se nalazi na najvišem vrhu Kopaonika koji je po njemu i nazvan, a u Beogradu sećanje na njega čuva spomenik u Studentskom parku.
Spomenik prvom predsedniku Srpske akademije nauka je delo vajara Đorđa Jovanovića.
Bronzana skulptura predstavlja čuvenog lekara i botaničara u stojećem stavu, s lupom i grančicom u rukama, dok mu pored nogu leže knjige i čuvena Pančićeva omorika. To je prva figura u srpskom vajarstvu, koju je radio domaći umetnik.
Spomenik je izlagan na Jesenjem salonu u Parizu 1891. godine.
Spomenik je danas jedan od simbola Beograda.
Josif Pančić je bio prvi rektor Velike škole, preteče Univerziteta u Beogradu. Danas sa njim u društvu sede studenti dok u parku prave predah između predavanja. Njegovo ime nosi osnovna škola na Banovom brdu, a nadaleko je poznat i Institut za proučavanje lekovitog bilja „Josif Pančić", koji već decenijama postoji na Dorćolu.