Prizemne kuće su bile namenjene službenicima državne uprave, a ceo projekat naselja bio je drugačiji od svih dotadašnjih.
Stambeni objekti su projektovani kao jednostavni i funkcionalni.
Svaki vlasnik je imao slobodu da odabere arhitektu, ali je morao da poštuje smernice koje je dao češki arhitekta Jan Dubovi. On je projektovao veći deo naselja kao kvart porodičnih kuća i vila sa dvorištima, između kojih su se nalazile zelene površine.
Samo jedna kuća je dobila specijalnu dozvolu da bude veća od ostalih. Ona je bila u vlasništvu glavnog inspektora u Ministarstvu prosvete Milorada Šoškića.
Miran deo grada, sa dvorištima i drvoredima, bio je u to vreme idealno mesto za život brojnih učitelja, pisara, profesora.
Do 1935. godine je izgrađen najveći broj kuća od predviđenih 299.
I danas važi za jedno od lepših naselja u Beogradu.
Prema popisu obavljenom 2011. godine, Činovnička kolonija je imala 3.867 stanovnika.
Graniči se sa Autokomandom, Dušanovcem, Banjičkom šumom i Dedinjem.
Prepuna zelenila i sa malo saobraćaja, lepa je i mirna oaza za sve koji i sada u njoj žive.