Srpska pravoslavna crkva (SPC) i vernici danas slave praznik Svetog Nikole, jednog od prvih i najvatrenijih zagovornika zvanične hrišćanske vere i crkve, kojeg jednako poštuju hrišćani Istoka i Zapada.
SPC dan smri svetog Nikole obeležava kao dan smrti Čudotvorca Mirlikijskog koji je zaštitnik mnogobrojnih srpskih pravoslavnih porodica.
Nikoljdan je jedna od najčešćih slava u Srbiji, pa se smatra čak da svi slave svetog Nikolu - polovina kao krsnu slavu, dok druga polovina posećuje domaćine slave.
Sveti Nikola koji je rođen u gradu Patari u oblasti Mire Likijske u vreme cara Valerijana (190-260) umro je 6. decembra 345. godine, pa tog dana svi hrišćani daju pomen svetitelju.
Sveti Nikolaj čije je ime u grčkom značenju - pobeditelj naroda (niki - pobeda i laos-narod) smatra se u hrišćanskom svetu pobediteljem zla nad dobrim koji je kao propovednik pravoslavnog hrišćanstva u prvim vekovima imao najveći broj pristalica.
Sveti Nikola je istorijska ličnost i, prema zapisima, bio je arhiepiskop hrišćanske crkve u oblasti Miri Likijskoj a istorija hrišćanske crkve pamti ga kao učesnika Prvog vaseljenskog sabora kojeg je 325. godine sazvao car Konstantin (280-337) želeći da uvede red u hrišćanskoj crkvi koju je ozvaničio Milanskim ediktom 313. godine.
Na tom prvom saboru na kome su se rešavala pitanja hrisćanske dogme i smbola vere učestvovali su najugledniji predstvanici hrišcanski crkava među kojima i arhiepiskop Nikolaj kao poglavar Likijske mitropolije.
Na ovom saboru su sveti oci ustanovili Svetu Trojicu kao simbole hrišćanske vere, a svetitelj Nikolaj se proslavio osobitom žustrinom u utvrđivanju pravoslavne dogme.
U zapisima prvog sabora stoji da se arhiepiskop Nikolaj žestoko sukobio, čak je udario šamar jeretiku Ariji koji je zagovarao potpuno drugačiji pristup verovanju u Tri ličnosti, negirajući božansku prirodu Isusa Hrista.
Sabor u Nikeji je usvojivši verovanje i učenje o Božanskoj prirodi Hristovoj koji je - postao čovek da bi postao Spasitelj čovečanstva, prognao i anatemisao Ariju i njegove malobrojne sledbenike.
Ocu Nikolaju oduzet je ariepiskopski omofor zbog nedopustivo drskog ponašanja, ali mu je ubrzo vraćen sa svim dostojanstvima hrišćanske crkve u čijem je službovanju i propovedi proveo ostatak života.
Hrišćanske crkve slave i prenos moštiju svetog Nikole koje su 22. maja 1096. godine prenesene iz Patare Mirlikijske u Bari, gde i danas počivaju, i smatraju se mestom na kome se sreću i na kome će se pomiriti istočni i zapadni hrišćani i njihove podeljene crkve.
Mnogopoštovan u srpskom pravoslavlju sveti Nikola je bio zaštitnik srpskih kraljeva, pa su najstarije crkve njemu posvetili.
U manastiru Studenica crkvu Svetog Nikole (13. vek) podigao je Stefan Nemanja a kralj Uroš I Nemanjić i kraljica Jelena Anžujska sagradili su pored svoje zadužbine u manastiru Gradac crkvicu svetog Nikole koja je i danas gotovo netaknuta.
Među mnogobrojnim svedočanstvima zabeleženo je i da je kralj Stefan Dečanski kome je, prema predanju, sveti Nikola vratio vid, zlatom okitio crkvu Svetog Nikole u Bariju.
U srpskim manastirima sveti Nikola se slika u odeždi arhiepiskopa a najlepše predstave uključujući i scene sa Rvog vaseljenskog Sabora su u manastiru Dečani (14. vek).
U manastiri Morača su fresko zapisi iz 13. i 17. veka na kojima su prikazana čuda svetog Nikole koji spasava moreplovce u nevremenu koje ih je zadesilo na putu za svetu zemlju.
"Molitvama je more krotio", kako je zapisao vladika Nikolaj Velimirović, pa otuda i običaj da se uoči svetog Nikole, u vreme prazničnog bdenija sve lađe zaustave i bace sidra.
U srpskom pravoslavlju slava svetog Nikole pada u vreme Božičnog posta, pa je običaj da se na slavsku trpezu iznose posna jela.
(Tanjug)
SPC dan smri svetog Nikole obeležava kao dan smrti Čudotvorca Mirlikijskog koji je zaštitnik mnogobrojnih srpskih pravoslavnih porodica.
Nikoljdan je jedna od najčešćih slava u Srbiji, pa se smatra čak da svi slave svetog Nikolu - polovina kao krsnu slavu, dok druga polovina posećuje domaćine slave.
Sveti Nikola koji je rođen u gradu Patari u oblasti Mire Likijske u vreme cara Valerijana (190-260) umro je 6. decembra 345. godine, pa tog dana svi hrišćani daju pomen svetitelju.
Sveti Nikolaj čije je ime u grčkom značenju - pobeditelj naroda (niki - pobeda i laos-narod) smatra se u hrišćanskom svetu pobediteljem zla nad dobrim koji je kao propovednik pravoslavnog hrišćanstva u prvim vekovima imao najveći broj pristalica.
Sveti Nikola je istorijska ličnost i, prema zapisima, bio je arhiepiskop hrišćanske crkve u oblasti Miri Likijskoj a istorija hrišćanske crkve pamti ga kao učesnika Prvog vaseljenskog sabora kojeg je 325. godine sazvao car Konstantin (280-337) želeći da uvede red u hrišćanskoj crkvi koju je ozvaničio Milanskim ediktom 313. godine.
Na tom prvom saboru na kome su se rešavala pitanja hrisćanske dogme i smbola vere učestvovali su najugledniji predstvanici hrišcanski crkava među kojima i arhiepiskop Nikolaj kao poglavar Likijske mitropolije.
Na ovom saboru su sveti oci ustanovili Svetu Trojicu kao simbole hrišćanske vere, a svetitelj Nikolaj se proslavio osobitom žustrinom u utvrđivanju pravoslavne dogme.
U zapisima prvog sabora stoji da se arhiepiskop Nikolaj žestoko sukobio, čak je udario šamar jeretiku Ariji koji je zagovarao potpuno drugačiji pristup verovanju u Tri ličnosti, negirajući božansku prirodu Isusa Hrista.
Sabor u Nikeji je usvojivši verovanje i učenje o Božanskoj prirodi Hristovoj koji je - postao čovek da bi postao Spasitelj čovečanstva, prognao i anatemisao Ariju i njegove malobrojne sledbenike.
Ocu Nikolaju oduzet je ariepiskopski omofor zbog nedopustivo drskog ponašanja, ali mu je ubrzo vraćen sa svim dostojanstvima hrišćanske crkve u čijem je službovanju i propovedi proveo ostatak života.
Hrišćanske crkve slave i prenos moštiju svetog Nikole koje su 22. maja 1096. godine prenesene iz Patare Mirlikijske u Bari, gde i danas počivaju, i smatraju se mestom na kome se sreću i na kome će se pomiriti istočni i zapadni hrišćani i njihove podeljene crkve.
Mnogopoštovan u srpskom pravoslavlju sveti Nikola je bio zaštitnik srpskih kraljeva, pa su najstarije crkve njemu posvetili.
U manastiru Studenica crkvu Svetog Nikole (13. vek) podigao je Stefan Nemanja a kralj Uroš I Nemanjić i kraljica Jelena Anžujska sagradili su pored svoje zadužbine u manastiru Gradac crkvicu svetog Nikole koja je i danas gotovo netaknuta.
Među mnogobrojnim svedočanstvima zabeleženo je i da je kralj Stefan Dečanski kome je, prema predanju, sveti Nikola vratio vid, zlatom okitio crkvu Svetog Nikole u Bariju.
U srpskim manastirima sveti Nikola se slika u odeždi arhiepiskopa a najlepše predstave uključujući i scene sa Rvog vaseljenskog Sabora su u manastiru Dečani (14. vek).
U manastiri Morača su fresko zapisi iz 13. i 17. veka na kojima su prikazana čuda svetog Nikole koji spasava moreplovce u nevremenu koje ih je zadesilo na putu za svetu zemlju.
"Molitvama je more krotio", kako je zapisao vladika Nikolaj Velimirović, pa otuda i običaj da se uoči svetog Nikole, u vreme prazničnog bdenija sve lađe zaustave i bace sidra.
U srpskom pravoslavlju slava svetog Nikole pada u vreme Božičnog posta, pa je običaj da se na slavsku trpezu iznose posna jela.
(Tanjug)
Pridruži se MONDO zajednici.
