Danas se navršava 130 godina od rođenja našeg naučnika svetskog glasa, akademika Milutina Milankovića.
Danas se navršava 130 godina od rođenja našeg naučnika svetskog glasa, akademika Milutina Milankovića.
To što je i UNESKO ovaj jubilej stavio na svoju listu obeležavanja značajnih godišnjica, još je jedna od potvrda veličine Milankovićevog dela koji je, iako diplomirani građevinski inženjer, bio i geofizičar, klimatolog, astronom, osnivač katedre za nebesku mehaniku na Beogradskom univerzitetu i svetski uvažavan naučnik, poznat po teoriji ledenih doba.
Njegovo naučno postignuće i danas je najaktuelniji deo savremene naučne misli koja se suočava sa sve zaoštrenijim problemom globalnog zagrevanja. Zahvaljujući njemu, srpska nauka i kultura zauzimaju vidno mesto u matici svetski značajnih naučnih rezultata.
Milanković je rođen 28. maja 1879. godine u Dalju, u tadašnjoj Austro-Ugarskoj, kao šesto koleno porodice Milanković, koja se u poznatoj seobi pod vodstvom Arsenija Čarnojevića, doselila sa Kosova.
Na Tehnološkom institutu u Beču 1902. godine diplomirao je građevinu, a 1904. stekao doktorat kao prvi Srbin - doktor tehničkih nauka.
Kao građevinski inženjer imao je šest zvanično priznatih patenata, tridesetak sračunatih i izvedenih objekata, a na 25 objekata u Jugoslaviji, Austriji, Italiji, Mađarskoj i Rumuniji su primenjena njegova građevinska rešenja. Za vreme veoma kratke inženjerske prakse u građevinarstvu projektovao je, ili je učestvovao u projektu, deset hidrocentrala.
Tom strukom bavio se u Beču, do jeseni 1909, kada mu je ponuđena katedra primenjene matematike na Beogradskom univerzitetu (racionalna mehanika, mehanika nebeskih tela, teorijska fizika).
Nošen dubokim patriotizmom, Milanković te godine napušta udoban život, uspešan i finansijski veoma unosan posao građevinskog inženjera u Beču i dolazi u Beograd.
To je značilo prekretnicu u njegovom radu, jer je odlučio da se skoncentriše na fundamentalna istraživanja. Već 1912. njegova interesovanja su se usmerila ka proučavanju solarne klime i planetarnim temperaturama.
Na osnovu svojih naučnih istaživanja, u koja je uneo veliki matematički talenat i poznavanje zakona fizike i astronomije, razvio je astronomsku teoriju klimatskih promena na Zemlji, kojom je razjasnio tajnu nastanka ledenih doba na našoj planeti.
U svojoj 63. godini, sublimirao je svoj celokupni rad na matematičkoj teoriji klime i 1941. godine napisao kapitalno delo "Kanon osunčavanja zemlje".
Iako je ostao veran svojoj zemlji, pokazavši da se i u Beogradu mogu stvarati velika naučna dostignuća, njegov doprinos nauci više su umeli da prepoznaju i cene u svetu, nego kod kuće. Tako su njegovo ime poneli krateri na Mesecu i Marsu, kao i jedno nebesko telo.
Nagrada Evropskog geofizičkog društva za dostignuća u oblasti klimatologije i meteorologije, koja se dodeljuje od 1993. godine, takođe nosi Milankovićevo ime, a NASA ga je svrstala u petnaest najznačajnih naučnika sveta.
Umro je 12. decembra 1958. godine i sahranjen je u Dalju.
(Tanjug)
To što je i UNESKO ovaj jubilej stavio na svoju listu obeležavanja značajnih godišnjica, još je jedna od potvrda veličine Milankovićevog dela koji je, iako diplomirani građevinski inženjer, bio i geofizičar, klimatolog, astronom, osnivač katedre za nebesku mehaniku na Beogradskom univerzitetu i svetski uvažavan naučnik, poznat po teoriji ledenih doba.
Njegovo naučno postignuće i danas je najaktuelniji deo savremene naučne misli koja se suočava sa sve zaoštrenijim problemom globalnog zagrevanja. Zahvaljujući njemu, srpska nauka i kultura zauzimaju vidno mesto u matici svetski značajnih naučnih rezultata.
Milanković je rođen 28. maja 1879. godine u Dalju, u tadašnjoj Austro-Ugarskoj, kao šesto koleno porodice Milanković, koja se u poznatoj seobi pod vodstvom Arsenija Čarnojevića, doselila sa Kosova.
Na Tehnološkom institutu u Beču 1902. godine diplomirao je građevinu, a 1904. stekao doktorat kao prvi Srbin - doktor tehničkih nauka.
Kao građevinski inženjer imao je šest zvanično priznatih patenata, tridesetak sračunatih i izvedenih objekata, a na 25 objekata u Jugoslaviji, Austriji, Italiji, Mađarskoj i Rumuniji su primenjena njegova građevinska rešenja. Za vreme veoma kratke inženjerske prakse u građevinarstvu projektovao je, ili je učestvovao u projektu, deset hidrocentrala.
Tom strukom bavio se u Beču, do jeseni 1909, kada mu je ponuđena katedra primenjene matematike na Beogradskom univerzitetu (racionalna mehanika, mehanika nebeskih tela, teorijska fizika).
Nošen dubokim patriotizmom, Milanković te godine napušta udoban život, uspešan i finansijski veoma unosan posao građevinskog inženjera u Beču i dolazi u Beograd.
To je značilo prekretnicu u njegovom radu, jer je odlučio da se skoncentriše na fundamentalna istraživanja. Već 1912. njegova interesovanja su se usmerila ka proučavanju solarne klime i planetarnim temperaturama.
Na osnovu svojih naučnih istaživanja, u koja je uneo veliki matematički talenat i poznavanje zakona fizike i astronomije, razvio je astronomsku teoriju klimatskih promena na Zemlji, kojom je razjasnio tajnu nastanka ledenih doba na našoj planeti.
U svojoj 63. godini, sublimirao je svoj celokupni rad na matematičkoj teoriji klime i 1941. godine napisao kapitalno delo "Kanon osunčavanja zemlje".
Iako je ostao veran svojoj zemlji, pokazavši da se i u Beogradu mogu stvarati velika naučna dostignuća, njegov doprinos nauci više su umeli da prepoznaju i cene u svetu, nego kod kuće. Tako su njegovo ime poneli krateri na Mesecu i Marsu, kao i jedno nebesko telo.
Nagrada Evropskog geofizičkog društva za dostignuća u oblasti klimatologije i meteorologije, koja se dodeljuje od 1993. godine, takođe nosi Milankovićevo ime, a NASA ga je svrstala u petnaest najznačajnih naučnika sveta.
Umro je 12. decembra 1958. godine i sahranjen je u Dalju.
(Tanjug)
