U kojem srpskom gradu postoji saobraćajni znak "samo za stanare zgrade Lepa Brena"?
Vranje i Vranjanci nisu poznati samo po tome što gotovo svako ima lični ili porodični nadimak, već su i delovi grada podlegli ovom specifičnom južnjačkom mentalitetu pa lokalnom stanovništvu nisu poznati po zvaničnim već po imenima koje im je narod dao.
Gradska uprava prećutno pristaje i priznaje "narodska" imena pa se tako ispred kompleksa zgrada prozvanog "Lepa Brena" u centru Vranja može videti saobraćajni znak "samo za stanare zgrade Lepa Brena" iako taj naziv nikada nije zvanično prihvaćen.
Zamenik gradonačelnika Vranja Igor Andonov izjavio je za Betu da predlog za zvanične nazive trgova i ulica daje posebna Komisija, zatim gradsko veće a konačno potvrđuje Skupština grada. Međutim, to u slučaju Vranjanaca ne vredi mnogo jer su u narodu prihvaćeni i koriste se mnogi nezvanični nazivi.
"Mnogi građani Vranja ni ne znaju zvanična imena ulica ili naselja, sami ih 'krštavaju' i takva pamte. Vranje je specifično i po tome što valjda ne postoji čovek u gradu koji nema nadimak, lični ili porodični, i verovatno je da ne postoji ni jedan grad u Srbiji koji funkcioniše na taj način", kaže Andonov.
Po imenima naselja u Vranju skoro da se može pratiti bliža i dalja istorija ovih prostora, jer kako je koje naselje nastajalo dobijalo je naziv po onome što je bilo najaktuelnije u tom trenutku, a imalo je sličnosti sa stanjem na terenu.
"Imamo dva solitera kod autobuske stanice koje je narod prozvao ,Braća Bajić' jer su u vreme kada su soliteri izgrađeni braća Bajić bili popularni muzičari. Sada niko ne zna pravu adresu tih solitera ali ako kažete ,kod braće Bajića' - svi će odmah znati gde je to", kaže Andonov.
Vranjanci inače gaje posebnu sklonost prema muzičarima i jednoj od najpopularnijih pevačica sa prostora bivše Jugoslavije Lepoj Breni odužili su se davanjem njenog imena kompleksu zgrada u centru grada.
Andonov objašnjava da su sredinom osamdesetih, kada su napravljene, to bile najlepše zgrade u Vranju, a kako je u tom momentu Lepa Brena bila na vrhuncu popularnosti te su zgrade Vranjanci automatski prozvali "Lepa Brena" i to više niko nije mogao da promeni.
Popularni pevač vranjanskih pesama Staniša Stošić dobio je takođe svoj trg ispred zgrade Narodnog muzeja u centru grada, ali ovoga puta zvanično i po odluci gradskih vlasti.
U nazivima nekih naselja ima i crnog humora, pa su Vranjanci naselje "Ledena stena" tako prozvali jer su, kada je pre 20 godina izgrađeno, u svakom stanu postojali radijatori ali nije bilo toplane pa su stanovi bili kao u "ledenoj steni".
Naselje "Češalj" dobilo je ime po tome što zgrade u nizu nisu izgrađene kao lamele već kao "češalj".
Naselje "Palestina" tako je prozvano jer se nalazi ispod auto puta, na mestu gde je bila stara gradska deponija koja je u vreme kada je naselje nastajalo još radila.
Tu ni jedna kuća nije napravljena sa dozvolom, nije bilo ni vode ni kanalizacije pa je to verovatno asociralo ljude na tada aktuelna zbivanja na Bliskom istoku i prozvaše ga Palestina, priča Andonov.
Vranje ima i svoje Dedinje koje je dobilo naziv po beogradskom čuvenom naselju, jer se nalazi na uzvišenom delu grada odakle puca pogled na ceo grad, ali u njemu ne žive bogataši.
Osim novijih, Vranje ima i niz egzotičnih orjentalnih naziva ostalih još iz vremena turske okupacije. Tako je naselje Asambair, koje se nalazi u donjem delu grada, dobilo naziv po turskoj reči koja znači "zemljište na padini brda".
Tu je i deo grada koji se zove "Tulbe" što na turskom znači centar, zatim naselje "Saraina" koje se nalazi na mestu gde se pre nekoliko stotina godina nalazio dvor "saraj" Sulejman bega.
"Iako mi kao grad nazive koje narod koristi ne možemo da prihvatimo i oni nisu zvanični, radi lakšeg funkcionisanja postoji prećutna saglasnost, ne trudimo se da menjamo navike ljudi, u narodnim nazivima nema ničeg uvredljivog, građani tako vole i Vranje tako funkcioniše godinama i vekovima", kaže Andonov.
Prema poslednjem popisu, Vranje ima 87.288 stanovnika a među egzotičnim, prećutno prihvaćenim nazivima naselja mogu se naći i Donji i Gornji Asambair, Šapranački rid (brdo), Kuso blato, Tekija, Ogledna stanica, Odžinka, Sobina, Ćoška, Panađurište, Raška, Rudina.
(Beta, foto JednaJeBrena.com)
Gradska uprava prećutno pristaje i priznaje "narodska" imena pa se tako ispred kompleksa zgrada prozvanog "Lepa Brena" u centru Vranja može videti saobraćajni znak "samo za stanare zgrade Lepa Brena" iako taj naziv nikada nije zvanično prihvaćen.
Zamenik gradonačelnika Vranja Igor Andonov izjavio je za Betu da predlog za zvanične nazive trgova i ulica daje posebna Komisija, zatim gradsko veće a konačno potvrđuje Skupština grada. Međutim, to u slučaju Vranjanaca ne vredi mnogo jer su u narodu prihvaćeni i koriste se mnogi nezvanični nazivi.
"Mnogi građani Vranja ni ne znaju zvanična imena ulica ili naselja, sami ih 'krštavaju' i takva pamte. Vranje je specifično i po tome što valjda ne postoji čovek u gradu koji nema nadimak, lični ili porodični, i verovatno je da ne postoji ni jedan grad u Srbiji koji funkcioniše na taj način", kaže Andonov.
Po imenima naselja u Vranju skoro da se može pratiti bliža i dalja istorija ovih prostora, jer kako je koje naselje nastajalo dobijalo je naziv po onome što je bilo najaktuelnije u tom trenutku, a imalo je sličnosti sa stanjem na terenu.
"Imamo dva solitera kod autobuske stanice koje je narod prozvao ,Braća Bajić' jer su u vreme kada su soliteri izgrađeni braća Bajić bili popularni muzičari. Sada niko ne zna pravu adresu tih solitera ali ako kažete ,kod braće Bajića' - svi će odmah znati gde je to", kaže Andonov.
Vranjanci inače gaje posebnu sklonost prema muzičarima i jednoj od najpopularnijih pevačica sa prostora bivše Jugoslavije Lepoj Breni odužili su se davanjem njenog imena kompleksu zgrada u centru grada.
Andonov objašnjava da su sredinom osamdesetih, kada su napravljene, to bile najlepše zgrade u Vranju, a kako je u tom momentu Lepa Brena bila na vrhuncu popularnosti te su zgrade Vranjanci automatski prozvali "Lepa Brena" i to više niko nije mogao da promeni.
Popularni pevač vranjanskih pesama Staniša Stošić dobio je takođe svoj trg ispred zgrade Narodnog muzeja u centru grada, ali ovoga puta zvanično i po odluci gradskih vlasti.
U nazivima nekih naselja ima i crnog humora, pa su Vranjanci naselje "Ledena stena" tako prozvali jer su, kada je pre 20 godina izgrađeno, u svakom stanu postojali radijatori ali nije bilo toplane pa su stanovi bili kao u "ledenoj steni".
Naselje "Češalj" dobilo je ime po tome što zgrade u nizu nisu izgrađene kao lamele već kao "češalj".
Naselje "Palestina" tako je prozvano jer se nalazi ispod auto puta, na mestu gde je bila stara gradska deponija koja je u vreme kada je naselje nastajalo još radila.
Tu ni jedna kuća nije napravljena sa dozvolom, nije bilo ni vode ni kanalizacije pa je to verovatno asociralo ljude na tada aktuelna zbivanja na Bliskom istoku i prozvaše ga Palestina, priča Andonov.
Vranje ima i svoje Dedinje koje je dobilo naziv po beogradskom čuvenom naselju, jer se nalazi na uzvišenom delu grada odakle puca pogled na ceo grad, ali u njemu ne žive bogataši.
Osim novijih, Vranje ima i niz egzotičnih orjentalnih naziva ostalih još iz vremena turske okupacije. Tako je naselje Asambair, koje se nalazi u donjem delu grada, dobilo naziv po turskoj reči koja znači "zemljište na padini brda".
Tu je i deo grada koji se zove "Tulbe" što na turskom znači centar, zatim naselje "Saraina" koje se nalazi na mestu gde se pre nekoliko stotina godina nalazio dvor "saraj" Sulejman bega.
"Iako mi kao grad nazive koje narod koristi ne možemo da prihvatimo i oni nisu zvanični, radi lakšeg funkcionisanja postoji prećutna saglasnost, ne trudimo se da menjamo navike ljudi, u narodnim nazivima nema ničeg uvredljivog, građani tako vole i Vranje tako funkcioniše godinama i vekovima", kaže Andonov.
Prema poslednjem popisu, Vranje ima 87.288 stanovnika a među egzotičnim, prećutno prihvaćenim nazivima naselja mogu se naći i Donji i Gornji Asambair, Šapranački rid (brdo), Kuso blato, Tekija, Ogledna stanica, Odžinka, Sobina, Ćoška, Panađurište, Raška, Rudina.
(Beta, foto JednaJeBrena.com)
