Andra Stevanović, srpski arhitekta, preminuo je na današnji dan 1929. godine, a radio je na nekoliko velikih projekata u Beogradu koji se danas smatraju spomenicima kulture.
Andra Stevanović je bio srpski arhitekta i profesor Univerziteta u Beogradu. Preminuo je na današnji dan 1929. godine, a sa arhitektom Nikolom Nestorovićem sarađivao je na nekoliko velikih projekata u Beogradu koji se danas smatraju spomenicima kulture.
Otac mu je bio Joca Stevanović, državni službenik. Osnovnu školu i gimnaziju završio je u Beogradu 1877. Godine 1881. diplomirao je na Tehničkom fakultetu Grande ecole (budućeg univerziteta) u Beogradu i odmah se zaposlio u državnoj službi, gde je proveo dve godine radeći kao podinženjer u beogradskom okrugu. Kao i većina tadašnjih srpskih inženjera, postdiplomske studije je morao da radi u inostranstvu. Godine 1883. počeo je da studira na berlinskoj Koniglich Technische Hochschule Charlottenburg, gde je ostao nekoliko godina i stekao solidna praktična znanja. Diplomirao je i položio državni ispit, što je bila retkost za stranca u Nemačkoj, a privilegija malog broja stranaca.
Nije mnogo projektovao, ali ono što je uradio do danas traje, jer su Srbi ponosni na njegove zgrade koje predstavljaju svojevrsna arhitektonska dela. Pojedine od njih su:
1. Uprava fondova (danas Narodni muzej) koju je projektovao zajedno sa Nikolom Nestorovićem
2. Beogradska zadruga, takođe sa Nikolom Nestorovićem
3. Srpska kraljevska akademija (danas zgrada SANU) sa D. Đorđevićem
4. Zgrada sa zelenim pločicama (Kuća trgovca Svetozara Stamenkovića), ugao Kralja Petra i Uzun-Mirkove, takođe sa Nikolom Nestorovićem
5. Crkva Svetog Save u Kosovskoj Mitrovici
6. Zgrada Bogoslovije u Prizrenu...
Bio je među prvih osam redovnih profesora Beogradskog univerziteta 1905. godine, koji su birali ceo ostali nastavni kadar. Bili su to Jovan Žujović, Sima Lozanić, Jovan Cvijić, Mihailo Petrović Alas, Andra Stevanović, Dragoljub Pavlović, Milić Radovanović i Ljubomir Jovanović. Time je ostvario svoj životni ideal, kome je ostao veran do kraja života. Odbio je mnoga unosnija mesta u državnom aparatu i izabrao da radi sa studentima. Tokom svog života najviše je svoje energije posvetio univerzitetskom radu i obrazovanju. Bio je dobar stručnjak i dobar govornik.
Pored pedagogije, bavio se projektovanjem i proučavanjem starih crkvenih spomenika, posebno Oplenca. Za člana Srpske kraljevske akademije izabran je 1910. godine i dugo je bio sekretar njenog Umetničkog odeljenja. Kada je otišao u penziju, dobio je zvanje počasnog doktora nauka Univerziteta u Beogradu. Andra Stevanović je dosta učestvovao u javnom životu Beograda i Srbije, što ga je najverovatnije sprečilo da postigne veće rezultate u oblasti nauke i dizajna. Preminuo je u Beogradu po povratku sa jednog od studijskih putovanja.
(Mondo)
