Na liturgijama u pravoslavnim hramovima, u pravoslavnim domovima, vinogradarskim i gostioničarskim esnafima pominje se stradanje svetitelja Trifuna, koji je poginuo 250. godine u Nikeji od mača hristobornog rimskog cara Dakija.

Svetog Trifuna Crkva slavi kao velikomučenika koji je postradao za hrišćansku veru, ne isključujući njegov značaj kao zaštitnika bračne ljubavi i vernosti koje su deo hrišćanske propovedi.

Prema hrišćanskom učenju, bračna ljubav je u ravni ljubavi prema Bogu, o čemu svojim delima najbolje svedoče Hristovi velikomučenici, među kojima je i Sveti Trifun.

U "Ohridskom prologu" Svetog vladike Nikolaja Velimirovića govori se o skromnosti i isceliteljskoj moći svetitelja koji je "u detinjstvu čuvao guske i jedini mogaše pomoći ludoj kćeri cara Gordija".

Sahranjen je skromno, na sopstveni zahtev, u selu Kampsadi u Frigiji, gde je rođen.

Kult Svetog Trifuna je veoma razvijen u srpskim krajevima, a slave ga posebno vinogradari, dok ga svojim zaštitnikom smatraju i gostioničari.

Vinogradari na dan Svetog Trifuna obično idu u vinograde, orezuju lozu i vinom zalivaju čokote, da bi time povratili vinogradu malaksalu snagu, posle dugog zimskog perioda, pa da počne bujati u proleće koje se već počinje primicati.

Svetog Trifuna slave mnoge srpske porodice kao krsnu slavu, a njemu se moli da zaštiti polja od poplava, grada i raznih štetočina.

Ove godine ta idilična slika vinogradara među čokotima će svakako izostati jer je Srbija i dalje pod smetovima a kako to otprilike izgleda kada snega nema vidi se na ovom snimku sa Rajačkih pimnica.



(Srna/MONDO)