U litiji su bili i predstavnici vojske i policije, udruženja Svibor, i brojni građani.
Prva molitva održana je kod česme na Terazijama, a zatim je litija prošla i Knez Mihailovom, Pariskom, Sime Marković gde je kod Saborne crkve održanaa druga molitva, a zatim Pop Lukinom, Brankovom, Kraljice Natalije, Dobrinjskom, do Admirala Geprata i Vaznesenjske crkve gde je bila treća molitva u spomen svih palih junaka Beograda.
U Vaznesenjskoj crkvi prethodno je održana liturgija povodom obeležavanja gradske slave Spasovdana koju je služio patrijarh Irinej.
Vaznesenje je jedan od deset praznika posvećenih Hristu. Spada u pokretne praznike - pada istog dana, ali se menja datum jer se računa od Vaskrsa.
Praznuje se uvek u četvrtak, 40 dana posle Vaskrsa, a 10 dana pre Duhova.
U narodu je praznik Vaznesenja Gospodnjeg poznatiji kao Spasovdan, a koliki mu je značaj oduvek narod davao vidi se po tome što je najveći istorijsko-pravni dokument srpske srednjovekovne države, čuveni Dušanov zakonik, obnarodovan na Spasovdan 1349, a dopunjen takođe na Spasovdan 1354. godine.
Od kad je despot Stefan Lazarević 1403. godine ustoličio Beograd kao prestonicu, u čast obnove i napretka, Grad je kao svoju krsnu slavu uzeo Vaznesenje Gospodnje - Spasovdan.
Ova Slava simbolično ukazuje na stalno uzdizanje - vaznesenje grada iz pepela i neuništivu nadu i veru u budućnost izražavajući duševnu i moralnu snagu naroda prekaljenog u slavnoj prošlosti.
Današnju formu postojećeg slavskog obreda uobličio je 1862. godine mitropolit beogradski Mihailo Jovanović, tada i poglavar Crkve Kneževine Srbije, na čiji je predlog, upućen knezu Mihailu Obrenoviću, 1863. godine i sagrađena Vaznesenjska crkva.
Ova crkva uspela je da sačuva originalni barjak Uprave grada.
