Ustavni sud Srbije ocenio je da osporeni Zakon o privremenom uređivanju načina isplate penzija nije u suprotnosti sa Ustavom i potvrđenim međunarodnim ugovorima.
Ustavni sud je utvrdio da iz osporenog Zakona sledi da se njime uvode interventne mere koje se preduzimaju da bi se u uslovima ekonomske krize očuvala finansijska održivost penzijskog sistema, što znači mogućnost redovne isplate penzija, navodi se u saopštenju koje je objavljeno na sajtu suda.
Kako se navodi, Ustavni sud je na sednici održanoj 23. septembra okončao postupak ocene ustavnosti Zakona o privremenom uređivanju načina isplate penzija i nakon analize odredaba osporenog Zakona sa stanovišta svih bitnih navoda inicijatora, našao je da nema osnova za pokretanje postupka za utvrdivanje neustavnosti ovog Zakona i njegove nesaglasnosti sa potvrđenim međunarodnim ugovorima.
Ustavni sud je ocenio kao značajno i to što najveći broj penzionera nije obuhvacen propisanim merama, jer se one ne odnose na penzionere čija je visina utvrđene penzije do 25.000,00 dinara, kojih, prema podacima koje je Sud pribavio, u Republici ima vise od 750.000.
U saopštenju se dodaje da s obzirom na ukupan broj penzionera i visine penzija u Srbiji, to znači da najveći broj penzionera nije obuhvaćen propisanim merama.
Imajući u vidu i to da u ovom trenutku najniža penzija utvrđena u skladu sa Zakonom o penzijskom i invalidskom osiguranju iznosi svega nešto više od 13.000,00 dinara (pri čemu je za tzv. poljoprivredne penzionere najniža penzija čak oko 10.000,00 dinara), Ustavni sud je ocenio da je "zaštićenim" iznosom od 25.000,00 dinara, u realnim ekonomskim prilikama u kojima se društvo nalazi, spornim zakonom obezbeđeno staranje o ekonomskoj sigurnosti penzionera, a što predstavlja ustavni nalog iz člana 70 stav 2 Ustava.
Kada je reč o penzijama koje su obuhvaćene zakonom predviđenim merama, Ustavni sud smatra da su osnovane tvrdnje inicijatora da penzija koja je stečena u skladu sa zakonom predstavlja imovinu penzionera.
Međutim, sud ukazuje da iz Ustava ne proizlazi garancija penzijskog davanja u određenom iznosu, jer je, kako se naglašava u obrazloženju, ograničenje imovinskih prava, pod određenim uslovima, dozvoljeno i prema našem Ustavu i prema Evropskoj konvenciji za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda.
Sud se saglasio da umanjenje penzije predstavlja i smanjenje imovine penzionera, dodajući da su te mere propisane zakonom a ne aktom niže pravne snage, i da se zakonom ne dira u pravo na penziju.
Te mere su propisane radi postizanja legitimnog cilja jer je stvaranje uslova za redovnu isplatu penzija makar i u umanjenom iznosu u opštem i javnom interesu, navodi Ustavni sud.
Sud je utvrdio da postoji srazmera u propisivanju mera jer, kako je navedeno, njima su manje pogođena lica sa nižim penzijama, što se postiže upravo time što procenat umanjenja nije isti za sve penzije više od 25.000 dinara.
S obzirom na to da je reč o merama privremenog karaktera, a što je sud utvrdio iz odredaba Zakona o budžetskom sistemu, kojima se ograničenje u isplati penzija vezuje za učešće penzija u BDP-u, Ustavni sud je zaključio da se ne mogu prihvatiti kao osnovani navodi inicijatora o nesaglasnosti osporenog zakona sa Ustavom i potvrđenim međunarodnim ugovorima.
