Srpska pravoslavna crkva slavi Svetog Ignjatija Bogonosca, "koji je stalno u srcu i na usnama nosio ime Boga živoga" a koga je "kao malog, Isus držao na rukama".
Prema predanju vezanom za ovu slavu u Srba, Gospod je, podučavajući svoje učenike smernosti, uzeo jedno dete i rekao: "Ko se ponizi kao dete ovo, onaj je najveći u Carstvu nebeskom".
To dete bio je Ignjatije. Kada je odrastao, bio je učenik Svetog Jovana Bogoslova, a kasnije episkop u Antiohiji, gde je prvi uveo antifonski način pojanja u crkvi.
To je pojanje za dve pevnice tako da kad na jednoj strani pojanje prestane, na drugoj počinje, a ovaj se način pojanja Svetom Ignjatiju čudotvorno otkrio.
U to vreme je car Trajan, prolazeći kroz Antiohiju u ratnom pohodu protiv Persije, čuo za Svetog Ignjatija i pokušao da ga savetima i pretnjama, čak ponudom senatorske titule, okrene od vere. Kad nije uspeo, naredio je da ga okovanog pošalju u Rim i bace u arenu pred zveri.
Teški put od Antiohije do Rima svetitelj je proveo u molitvi i želji da strada za Gospoda. Lavovi su ga rastrgli u rimskoj areni 106. godine.
Od svetitelja i mučenika ostalo je samo njegovo srce ispunjeno ljubavlju za Gospoda Isusa Hrista.
Prema predanju, na današnji dan se ne rade teški poslovi, naročito ženski, kao što je predenje, tkanje, šivenje.
Ponegde se mesi kolač i deli deci, ali ih prvo povuku za uvo da što više porastu u sledećoj godini.
Domaćice danas na poseban način hrane živinu: u krug, načinjen od položenog konopca, baca se specijalno spremljeno žito.
