Na listi dvadeset demografski najstarijih zemalja sveta Srbija se nalazi na šestom mestu s prosečnom starošću 40,7 godina, pokazuju podaci Ujedinjenih nacija i Republičkog zavoda za statistiku, a prenosi "Politika".
Na listi dvadeset demografski najstarijih zemalja sveta Srbija se nalazi na šestom mestu s prosečnom starošću 40,7 godina, pokazuju podaci Ujedinjenih nacija i Republičkog zavoda za statistiku, a prenosi "Politika".
Naša zemlja je iza Japana (42,9 godine), Nemačke, Italije, Finske i Bugarske, a neznatno ispred Hrvatske, Belgije, Švedske, Slovenije, Austrije i Grčke (s prosečnom starošću od oko 40 godina).
Visoka prosečna starost stanovništva Srbije nije pre svega uslovljena brojčano velikom populacijom starijeg stanovništva, tvrde domaći stručnjaci, već manjim udelom mlađih generacija u ukupnoj populaciji.
"Da bi se utvrdio nivo demografske starosti stanovništva neke zemlje potrebno je koristiti više indikatora, s obzirom na to da ne postoji univerzalni pokazatelj" upozorava Vladimir Nikitović iz Centra za demografska istraživanja Instituta društvenih nauka.
Najilustrativnija i najjednostavnija za shvatanje jeste prosečna starost populacije. Ovaj pokazatelj predstavlja prosek starosti svih stanovnika. Ali, upravo zbog toga pomoću njega nije moguće zaključiti koliko koji starosni segment doprinosi proseku. Ta informacija je bitna kako bismo razumeli specifičnu težinu dobijenog broja – komentariše ovaj demograf.
"U Japanu je nivo prosečne starosti visok, jer je to populacija sa najdužim očekivanim trajanjem života, odnosno tamo živi veliki broj vrlo starih ljudi. S druge strane, države poput Srbije, čije je očekivano trajanje života znatno kraće (deset godina kraći prosečan životni vek u odnosu na Japan) odlikuje sličan nivo prosečne starosti stanovništva, ali je kod nas prosek pod znatnim uticajem manje zastupljenosti mlade populacije", objašnjava Nikitović.
Zato je posle analize indikatora, koji uzimaju u obzir međusobne odnose velikih starosnih grupa populacije (mladih, stanovništva u radnom uzrastu i starih), potpuno očekivano da neke zemlje, koje su danas u vrhu liste prosečno najstarijih populacija sveta, neće tu i ostati kroz nekoliko decenija.
Istraživač Privredne komore Srbije Goran Nikolić kaže da je procenjeni broj stanovnika Srbije (bez Kosmeta) 1. januara 2007. iznosio 7,4 miliona. Razlog zašto taj broj nije niži jeste priliv populacije iz BiH, Hrvatske, Crne Gore i sa Kosmeta, koji je i devedesetih godina prošlog veka bio "zaslužan" za, praktično, održavanje broja stanovnika.
Stvarni broj stanovnika Srbije veći je za oko 215.000, odnosno za broj interno raseljenih lica sa Kosmeta čija novorođenčad i umrli ulaze u demografsku statistiku (oko 130.000 Srba, koliko ih je danas na Kosmetu, ne ulazi u ove procene).
Ovde treba imati u vidu dodatnih oko 450.000 srpskih državljana, koji žive u inostranstvu duže od jedne a manje od četiri godine, i koji se, po novoj međunarodno kodifikovanoj demografskoj praksi, ne ubrajaju u populaciju zemlje.
Takođe, oko tri miliona ljudi srpskog porekla koji žive diljem sveta ne ulaze u broj stanovnika.
Od 1991. do 2002. godine, između dva popisa, populacija Srbije nije bitnije promenjena (pad za jedan odsto), isključivo zahvaljujući pozitivnom migracionom saldu od 93.000 stanovnika (imigranata, uglavnom izbeglica, bio je mnogo, ali je i emigranata ka "zapadu" tih godina bilo dosta).
Prema brojnim projekcijama, nije realno očekivati da bi se broj stanovnika Srbije mogao povećati, ili barem ostati nepromenjen, u naredne dve ili pet decenija, čak i uz veliko povećanje stope fertiliteta, koja je trenutno nešto iznad 1,5 (broj živorođene dece po ženi), konstatuje Nikolić.
(MONDO)
Naša zemlja je iza Japana (42,9 godine), Nemačke, Italije, Finske i Bugarske, a neznatno ispred Hrvatske, Belgije, Švedske, Slovenije, Austrije i Grčke (s prosečnom starošću od oko 40 godina).
Visoka prosečna starost stanovništva Srbije nije pre svega uslovljena brojčano velikom populacijom starijeg stanovništva, tvrde domaći stručnjaci, već manjim udelom mlađih generacija u ukupnoj populaciji.
"Da bi se utvrdio nivo demografske starosti stanovništva neke zemlje potrebno je koristiti više indikatora, s obzirom na to da ne postoji univerzalni pokazatelj" upozorava Vladimir Nikitović iz Centra za demografska istraživanja Instituta društvenih nauka.
Najilustrativnija i najjednostavnija za shvatanje jeste prosečna starost populacije. Ovaj pokazatelj predstavlja prosek starosti svih stanovnika. Ali, upravo zbog toga pomoću njega nije moguće zaključiti koliko koji starosni segment doprinosi proseku. Ta informacija je bitna kako bismo razumeli specifičnu težinu dobijenog broja – komentariše ovaj demograf.
"U Japanu je nivo prosečne starosti visok, jer je to populacija sa najdužim očekivanim trajanjem života, odnosno tamo živi veliki broj vrlo starih ljudi. S druge strane, države poput Srbije, čije je očekivano trajanje života znatno kraće (deset godina kraći prosečan životni vek u odnosu na Japan) odlikuje sličan nivo prosečne starosti stanovništva, ali je kod nas prosek pod znatnim uticajem manje zastupljenosti mlade populacije", objašnjava Nikitović.
Zato je posle analize indikatora, koji uzimaju u obzir međusobne odnose velikih starosnih grupa populacije (mladih, stanovništva u radnom uzrastu i starih), potpuno očekivano da neke zemlje, koje su danas u vrhu liste prosečno najstarijih populacija sveta, neće tu i ostati kroz nekoliko decenija.
Istraživač Privredne komore Srbije Goran Nikolić kaže da je procenjeni broj stanovnika Srbije (bez Kosmeta) 1. januara 2007. iznosio 7,4 miliona. Razlog zašto taj broj nije niži jeste priliv populacije iz BiH, Hrvatske, Crne Gore i sa Kosmeta, koji je i devedesetih godina prošlog veka bio "zaslužan" za, praktično, održavanje broja stanovnika.
Stvarni broj stanovnika Srbije veći je za oko 215.000, odnosno za broj interno raseljenih lica sa Kosmeta čija novorođenčad i umrli ulaze u demografsku statistiku (oko 130.000 Srba, koliko ih je danas na Kosmetu, ne ulazi u ove procene).
Ovde treba imati u vidu dodatnih oko 450.000 srpskih državljana, koji žive u inostranstvu duže od jedne a manje od četiri godine, i koji se, po novoj međunarodno kodifikovanoj demografskoj praksi, ne ubrajaju u populaciju zemlje.
Takođe, oko tri miliona ljudi srpskog porekla koji žive diljem sveta ne ulaze u broj stanovnika.
Od 1991. do 2002. godine, između dva popisa, populacija Srbije nije bitnije promenjena (pad za jedan odsto), isključivo zahvaljujući pozitivnom migracionom saldu od 93.000 stanovnika (imigranata, uglavnom izbeglica, bio je mnogo, ali je i emigranata ka "zapadu" tih godina bilo dosta).
Prema brojnim projekcijama, nije realno očekivati da bi se broj stanovnika Srbije mogao povećati, ili barem ostati nepromenjen, u naredne dve ili pet decenija, čak i uz veliko povećanje stope fertiliteta, koja je trenutno nešto iznad 1,5 (broj živorođene dece po ženi), konstatuje Nikolić.
(MONDO)
