Srpska pravoslavna crkva i vernici slave Đurđevdan, jednu od najčešćih slava pravoslavnih Srba. Praznik Svetog Georgija posvećen je jednom od devet velikomučenika i prvih stradalnika koji su poginuli za hrišćansku veru.
Srpska pravoslavna crkva i vernici slave Đurđevdan, jednu od najčešćih slava pravoslavnih Srba. Praznik Svetog Georgija, jednog od devet velikomučenika i prvih stradalnika koji su poginuli za hrišćansku veru, obeležen je crvenim slovom u kalendaru SPC kao zavetni dan i kao nepokretan praznik slavi se svake godine istog datuma.
Sveti Đorđe (275-303) je istorijska ličnost i živeo je u vreme cara Dioklecijana (284-305), velikog progonitelja pristalica, tada nepriznate, hrisćanske vere.
"Ovaj slavni i pobedonosni svetitelj, rođen u Kapadokiji kao sin bogatih i blagočestivih roditelja, odbio je poslušnost caru Dioklecijanu", zapisano je u "Prologu" vladike Nikolaja Velimirovića.
Prema predanju, i njegov otac je postradao kao hrišcanin i on je uz majku odrastao u Palestini. Već u dvadesetoj godini dospeo je do čina tribuna u sluzbi cara Dioklecijana, koji je u to vreme započeo veliki progon hrišćana.
Mladi tribun je odvažno stupio pred cara i rekao mu da je hrišćanin, čime je započelo njegovo stradanje za veru, tamnica, okovi i sva druga strašna mučenja koja nisu promenila njegova ubeđenja.
Predanje kaže da je pogubljen 303. godine, ali da "to nije kraj njegovim javljanjima i čudima".
Pod njegovim uticajem "mnogi su primili veru Hristovu, a među njima i careva zena Aleksandra, glavni žrec Atanasije, zemljoradnik Glikerije, potom Valerije, Donat i Tirin".
Car je osudio na smrt odsecanjem glave i Đorđa i svoju ženu Aleksandru, koja je izdahnula na stratištu pre pogubljenja.
Lik svetog Đorđa je čest motiv srpskih srednjovekovnih ikona i fresaka, a način na koji se predstavlja govori o njegovom značaju za hrišćanstvo.
U pravoslavnim hramovima i manastirima on je u redu sa svetim ratnicima koji su se borili za hrišćanstvo, a koje predvodi sveti arhangel Mihajlo, kao simbol sila dobra i čistote novozavetne vere.
Svetitelj se često prikazuje u odeždi ratnika, sa mačem i krstastim kopljem koji je simbol hrišćanstva, a nekad i u dvorskoj odeždi. Na ikonama se slika na belom konju, kako sa krstastim kopljem ubija aždaju, prema nekim tumačenjima, neman paganstva.
Devojka sa carskom krunom,u pozadini kompozicije koju spasava, predstavlja hrišćansku veru, za koju se bori sveti Đorđe.
Đurđevdan je slava Manastira Đurđevi stupovi u Rasu, čija je obnova u toku. Bratstvo tog manastira iz 12. veka, prve zadužbine Stefana Nemanje, okupiće i ove godine veliki broj vernika i priložnika, koji na različite načine pomažu obnovu do nedavno zapustele pravoslavne svetinje.
(Tanjug)
Sveti Đorđe (275-303) je istorijska ličnost i živeo je u vreme cara Dioklecijana (284-305), velikog progonitelja pristalica, tada nepriznate, hrisćanske vere.
"Ovaj slavni i pobedonosni svetitelj, rođen u Kapadokiji kao sin bogatih i blagočestivih roditelja, odbio je poslušnost caru Dioklecijanu", zapisano je u "Prologu" vladike Nikolaja Velimirovića.
Prema predanju, i njegov otac je postradao kao hrišcanin i on je uz majku odrastao u Palestini. Već u dvadesetoj godini dospeo je do čina tribuna u sluzbi cara Dioklecijana, koji je u to vreme započeo veliki progon hrišćana.
Mladi tribun je odvažno stupio pred cara i rekao mu da je hrišćanin, čime je započelo njegovo stradanje za veru, tamnica, okovi i sva druga strašna mučenja koja nisu promenila njegova ubeđenja.
Predanje kaže da je pogubljen 303. godine, ali da "to nije kraj njegovim javljanjima i čudima".
Pod njegovim uticajem "mnogi su primili veru Hristovu, a među njima i careva zena Aleksandra, glavni žrec Atanasije, zemljoradnik Glikerije, potom Valerije, Donat i Tirin".
Car je osudio na smrt odsecanjem glave i Đorđa i svoju ženu Aleksandru, koja je izdahnula na stratištu pre pogubljenja.
Lik svetog Đorđa je čest motiv srpskih srednjovekovnih ikona i fresaka, a način na koji se predstavlja govori o njegovom značaju za hrišćanstvo.
U pravoslavnim hramovima i manastirima on je u redu sa svetim ratnicima koji su se borili za hrišćanstvo, a koje predvodi sveti arhangel Mihajlo, kao simbol sila dobra i čistote novozavetne vere.
Svetitelj se često prikazuje u odeždi ratnika, sa mačem i krstastim kopljem koji je simbol hrišćanstva, a nekad i u dvorskoj odeždi. Na ikonama se slika na belom konju, kako sa krstastim kopljem ubija aždaju, prema nekim tumačenjima, neman paganstva.
Devojka sa carskom krunom,u pozadini kompozicije koju spasava, predstavlja hrišćansku veru, za koju se bori sveti Đorđe.
Đurđevdan je slava Manastira Đurđevi stupovi u Rasu, čija je obnova u toku. Bratstvo tog manastira iz 12. veka, prve zadužbine Stefana Nemanje, okupiće i ove godine veliki broj vernika i priložnika, koji na različite načine pomažu obnovu do nedavno zapustele pravoslavne svetinje.
(Tanjug)
