U medijima se prethodnih par dana spekulisalo da će kandidat DPS-a biti Milica Pejanović Đurišić, ali najnovija vest crnogorskih medija glasi - Milo se vraća i biće kandidat na predsedničkim izborima 15. aprila.
Ako se potvrdi da je ova informacija tačna, Đukanović bi, posle dvogodišnje pauze od kad nije na državnoj funkciji, već samo na čelu svoje stranke, mogao ponovo da se "vrati u sedlo" i tako ponovo doprinese rekordu koji je sam postavio...
Naime, upravo on je jedini bivši jugoslovenski lider koji je "preživeo ratove" u ex-yu i nastavio do nedavno da vlada.
Pored toga, Đukanović drži i evropski rekord pošto je u kontinuitetu vladao najduže i od svih evropskih političara.
Ako se ne kandidujem baviću se biznisom...
Đukanović je sa 29 godina postao najmlađi premijer u Evropi 1991. godine. Od tada je u više mandata, sve do 2016. godine, bio na premijerskoj ili predsedničkoj funkciji.
"Pregurao" je ratove devedesetih, kao i bombardovanje SR Jugoslavije u zajedničkoj državi, a u samostalnoj Crnoj Gori od stupanja na dužnost postaje zagovornik Evropske unije, ulaska u NATO, severno-atlantskih integracija. Jedna od odluka koju je, na tom putu odobrio je i priznanje nezavisnosti Kosova.
U kratkim crtama...
Rodio se i odrastao u Nikšiću, gde je završio osnovnu i srednju školu. Otac mu je bio sudija.
Studirao je ekonomiju i 1979. godine postao član Centralnog komiteta Saveza komunista Jugoslavije.
Uz podršku Slobodana Miloševića, koji će kasnije postati njegov najveći politički protivnik, Đukanović je 1991. godine, sa 29 godina, postao najmlađi premijer u Evropi.
Krajem 1996. i početkom 1997. on počinje da se distancira od Miloševićevog režima. Poznat je njegov intervju iz te godine u kome je kritikovao Miloševića. Opisao ga je kao čoveka sa zastarelom političkom filozofijom, koji se okružio korumpiranim pomoćnicima.
Milov stav o Slobi izazvalo je razdor u vladajućem DPS-u, koji se podelio na dve frakcije: jednu predvođenu Đukanovićem i drugu, čiji je vođa bio Miloševićev pristalica Momir Bulatović.
Đukanović je uskoro, u julu te godine, odneo pobedu na predsedničkim izborima
Tada Momir Bulatović napušta partiju i osniva Socijalističku narodnu partiju (SNP) koja je nastavila da podržava Slobodana Miloševića.
DPS je bojkotovala savezne izbore u septembru 2000. godine i od tada je Đukanović na čelu političke grupacije koja se zalagala za državno osamostaljenje Crne Gore.
Marta 2002. godine, Đukanović je bio među potpisnicima Beogradskog sporazuma o osnivanju Državne zajednice Srbije i Crne Gore, koja je proglašena februara 2003. godine, a njeno trajanje bilo je oročeno na tri godine.
Tako je i bilo - do 21. maja 2006. godine, kada je Đukanovićev Blok za nezavisnu Crnu Goru pobedio na referendumu - oko 55 odsto građana izjasnilo se za nezavisnu Crnu Goru.
Milo Đukanović je u medijima optuživan od političkih protivnika za lične i političke veze sa velikim švercom duvana u Crnoj Gori tokom devedesetih godina.
Italijanska agencija Ansa je 22. juna 2007. objavila detalje istrage tužilaštva italijanskog grada Bari, koji optužuju Đukanovića da je bio na čelu grupe koje je između 1997. i 2000. godine zahvaljujući krijumčarenju cigareta između Crne Gore i italijanske pokrajine Pulje zaradila više desetina miliona evra.
Maja 2009. godine, istraga protiv Mila Đukanovića pod optužbama za udruženi zločinački poduhvat u vidu međunarodnog mafijaškog udruživanja je arhiviran, shodno njegovom povratku u politiku na mesto premijera, sticanjem diplomatskog imuniteta.