Rovčani su jedno od sedam brđanskih plemena Crne Gore, formirano na području između Nikšića i Kolašina krajem 15. veka.

Druga po brojnosti grupacija u okviru današnjih Rovčana su potomci kneza Bogdana Lješnjanina koji je zbog krvne osvete pobegao prvo u selo Liješnje (Lješanska nahija), a potom u današanja Rovca. Knez Bogdan se naselio u selo Brezno koje je nakon toga dobilo ime Liješnje.

"Starinci", odnosno starosedeoci, već dugo vezuju svoje poreklo za ostale Rovčane i slave sv. Luku kao i najveći deo pripadnika ovog plemena.

Među pripadnicima četiri najveća bratstva Rovčana može se čuti da su se “starinci” malo razmnožavali što je karakteristično i za ostale delove Crne Gore kada se govori o "starosedeocima."

Prvi put Rovčani se, inače, pominju u turskom popisu iz 1477. godine izvršenom nakon što je sedam godina ranije od Bosanskog sandžaka izdvojen Hercegovački sandžak kao zasebna upravna jedinica. Nove vlasti su popisale novoosvojene zemlje među kojima je bila "nahija Rovca" sa 51 domaćinstvom.

Od kraja 15. veka Rovčani će početi da se organizuju kao pleme i to pritisnuti susednim plemenima koja su im otimala teritorije (planine). Rovčani su, naime, u odnosu na susjedne Bjelopavliće, Pipere bili malobrojniji i slabiji, pa su im ovi zato i otimali teritorije.

U vreme nastanka, pripadnici ovog plemena pominju se kao tipični stočari katunskoga tipa, koji stoku leti izvode u više, a zimi je drže u nižim delovima svoje teritorije.

Smatra se da je ovakav način života u susedstvu sa brojnijim a samim tim i jačim komšijama, naterao Rovčane da posebno brinu o slozi i jedinstvenosti. U formiranju plemena tako je početna tačka bila katun oko kojeg se okupljala ista grupa stočara iz ovog kraja. Prema nekim tumačenjima od katuna je prvo stvorena knežina, a od ove potom pleme.

Za razliku od Bjelopavlića i Pipera s kojima su se sukobljavali braneći svoju teritoriju, Rovčani su pre više od tri veka izgradili bratske odnose sa Kučima, s kojima se nisu graničili.

Ovo savezništvo nastalo je nakon turske pohare Kuča 1774. godine, nakon koje su Rovčani prihvatili deo izbeglih Kuča i držali ih kod sebe oko pet godina. Od tada su u Rovcima toponimi Kučko katunište, Kučke livade, Kučke baštine…

Neki od izbeglica iz Kuča ostali su da žive u Rovcima. Ovu pomoć, Rovčani su skupo platili: Sin Skadarskog paše Mehmeda koji je poharao Kuče, Mahmud Bušatlija, na prevaru je u Nikšić namamio jedan broj Rovčana i sve ih pogubio. 

Savezništvo Rovčana i Kuča sačuvano je, međutim, i u naredna dva veka . U 19. veku Rovčani su se našli Kučima kada ih je poharala vojska Knjaza Danila predvođena njegovim bratom Velikim vojvodom Mirkom. Savezništvo je kasnije očuvano je i u dva svetska rata u 20. vijeku.

Rovčani su poznati i po tome što su jedino pleme koje je imalo svoju republiku. Reč je o “Rovačkoj republici” koju su protivnici prisajedinjenja Crne Gore novoformiranoj Kraljevini Srba Hrvata i Slovenaca nakon Velikog rata uspostavili na teritoriji ovog plemena.

"Rovačku republiku" formirali su, uglavnom, komite iz bratstva Bulatović i Vlahović ali je ona u kratkom periodu bila utočište i ostalih ustanika iz Crne Gore u okviru “Božićnog ustanka”.

Činjenica da su Bulatovići najveće bratstvo ovog plemena otkriva ko su najpoznatiji Rovčani, počev od bivšeg predsednika Crne Gore i premijera SR Jugoslavije Momira Bulatovića do jedne od najboljih rukometašica planete Katarine Bulatović.

Rovčani su i proslavljeni vaterpolo golman Miloš Šćepanović, nekadašnja vedete ŽRK Budućnost Maja Bulatović, jedan je od najvećih satiričara i aforističara na prostorima bivše Jugoslavije Vladimir Bulatović VIB, jedan od najvećih crnogorskih književnika 20. veka Miodrag Bulatović...

Poznati Rovčani (FOTOGALERIJA)

Ovo treba da znate o crnogorskim plemenima!