Kako je Tanjugu rečeno u kabinetu episkopa, Mostar će toga dana ponovo postati sedište Eparhije zahumsko-hercegovačke i primorske, što predstavlja čin podrške i ohrabrenja Srbima povratnicima, ali i narodima drugih veroispovesti.
Zato je to, kako se ističe, važan datum u životu crkve u Hercegovini i predstavlja, nakon osamnaest godina, uspostavljanje kontinuiteta i “ponovno povezivanje u celovit organizam” svih delova episkopije.
Povratak u gotovo dvovekovno eparhijsko sedište episkopa, kako ističu predstavnici crkve, ima višestruki smisao i značaj za Mostar i celu regiju, a rezultat je višegodišnjih priprema započetih po završetku rata.
Te pripreme su se sastojale u postepenom dolasku sveštenstva i vaspostavljanjem crkvenog života među pravoslavnima u zapadnoj Hercegovini.
Takođe, ni druge crkvene opštine neće biti zanemarene jer eparhijski arhijerej treba jednako da bude prisutan i u Mostaru, Trebinju, Nevesinju i celoj Hercegovini, stav je vladike Grigorija, ali i Sinoda i patrijarha.
Vraćanje sedišta Eparhije u grad u kojem se ono nalazilo od 18. veka pa do 1992. godine, kada je usled ratnih nerilika prinudno izmešteno u Trebinje, čin je podrške i ohrabrenja Srbima povratnicima u obnovi života u ratom rasejanom i porušenom Mostaru, ali i narodima drugih veroispovesti koji u svojoj raznolikosti vekovima žive rame uz rame u gradu na Neretvi.
"Episkopi treba da budu stalno uz svoj narod, i bivali su kroz celokupnu našu istoriju, kada se bežalo i kada se vraćalo, kućilo i gradilo - uvek tamo gde je bilo najpotrebnije", navode u kabinetu i dodaju da je u zahumsko-hercegovačkoj eparhiji, u Mostaru prisustvo episkopa naročito potrebno.
Mostar će, dodaje se, svojim položajem omogućiti dinamičniji kontakt i češće prisustvo episkopa u ostalim gradovima crkveno administrativne oblasti. Obnavljanje starog sedišta početak je novog razdoblja u istoriji Eparhije i važan korak u normalizovanju života na njenoj teritoriji, ali i u Republici Srpskoj i Bosni i Hercegovini.
Humsku episkopiju sa sedištem u Stonu (poznata i kao Zahumska, Hercegovačka, Trebinjška, Hercegovačko-zahumska) osnovao je 1219. godine Sveti Sava, arhiepiskop svih srpskih i primorskih zemalja.
Nemirna prošlost je uticala na menjanje granica i naziva Eparhije, ali i često pomeranje sedišta u kojem su stolovali episkopi - sve do 18. veka, kada se ono ustalilo u Mostaru, poručuju u kabinetu.
(Tanjug)
Zato je to, kako se ističe, važan datum u životu crkve u Hercegovini i predstavlja, nakon osamnaest godina, uspostavljanje kontinuiteta i “ponovno povezivanje u celovit organizam” svih delova episkopije.
Povratak u gotovo dvovekovno eparhijsko sedište episkopa, kako ističu predstavnici crkve, ima višestruki smisao i značaj za Mostar i celu regiju, a rezultat je višegodišnjih priprema započetih po završetku rata.
Te pripreme su se sastojale u postepenom dolasku sveštenstva i vaspostavljanjem crkvenog života među pravoslavnima u zapadnoj Hercegovini.
Takođe, ni druge crkvene opštine neće biti zanemarene jer eparhijski arhijerej treba jednako da bude prisutan i u Mostaru, Trebinju, Nevesinju i celoj Hercegovini, stav je vladike Grigorija, ali i Sinoda i patrijarha.
Vraćanje sedišta Eparhije u grad u kojem se ono nalazilo od 18. veka pa do 1992. godine, kada je usled ratnih nerilika prinudno izmešteno u Trebinje, čin je podrške i ohrabrenja Srbima povratnicima u obnovi života u ratom rasejanom i porušenom Mostaru, ali i narodima drugih veroispovesti koji u svojoj raznolikosti vekovima žive rame uz rame u gradu na Neretvi.
"Episkopi treba da budu stalno uz svoj narod, i bivali su kroz celokupnu našu istoriju, kada se bežalo i kada se vraćalo, kućilo i gradilo - uvek tamo gde je bilo najpotrebnije", navode u kabinetu i dodaju da je u zahumsko-hercegovačkoj eparhiji, u Mostaru prisustvo episkopa naročito potrebno.
Mostar će, dodaje se, svojim položajem omogućiti dinamičniji kontakt i češće prisustvo episkopa u ostalim gradovima crkveno administrativne oblasti. Obnavljanje starog sedišta početak je novog razdoblja u istoriji Eparhije i važan korak u normalizovanju života na njenoj teritoriji, ali i u Republici Srpskoj i Bosni i Hercegovini.
Humsku episkopiju sa sedištem u Stonu (poznata i kao Zahumska, Hercegovačka, Trebinjška, Hercegovačko-zahumska) osnovao je 1219. godine Sveti Sava, arhiepiskop svih srpskih i primorskih zemalja.
Nemirna prošlost je uticala na menjanje granica i naziva Eparhije, ali i često pomeranje sedišta u kojem su stolovali episkopi - sve do 18. veka, kada se ono ustalilo u Mostaru, poručuju u kabinetu.
(Tanjug)
Pridruži se MONDO zajednici.