Nemačka je izručila Hrvatskoj osuđenog za ratne zločine u Škabrnji 1991. Renata Petrova, Hrvata s ostrva Ugljana, koji je u vreme rata bio pripadnik vojske takozvane Republike Srpske Krajine, javili su danas hrvatski mediji.
Petrov je izručen u petak i nalazi se u zatvoru u Zadru, ali je to tek danas potvrđeno novinarima na zadarskom Županijskom sudu.
On je na sudu u Zadru 1995. osuđen u odsustvu na 20 godina zatvora zbog ratnog zločina nad civilima u Škabrnji 1991.
Budući da mu je suđeno u odsustvu Petrov ima pravo na obnovu postupka.
Dokumentacioni centar Veritas saopštio je da je Petrova u zatvoru u Zadru posetio advokat Dragan Jovanić koji je najavio da će u zakonskom roku podneti zahtev za obnovu postupka.
Prema saznajima Veritasa, Petrov poriče vezu sa zločinom u Škrabinji, zbog čega se nije protivio izručenju u Hrvatsku.
Uhapšen je početkom aprila u nemačkom gradu Dizeldorfu na osnovu poternice Interpola.
Petrov s porodicom živi u Milvokiju (SAD), a uhapšen je na aerodromu u Dizeldorfu 5. aprila ove godine na osnovu poternice zagrebačkog Biroa Interpola.
Petrov je osuđen na 20 godina zatvora u procesu protiv 18 pripadnika bivše JNA i Srpske Vojske Krajine zbog zločina počinjenog novembra 1991. godine u selu Škabrnja, kada su ubijena, kako se navodi, "43 civila i hrvatska branitelja".
Županijski sud u Zadru je 1995. godine u odsustvu osudio ukupno 16 optuženih na maksimalnu kaznu zatvora od po 20 godina, a jednog na 15 godina robije.
Badžoka Jovan, koji je prisustvovao suđenju, dobio je 10 godina zatvora, od kojih je devet odležao.
Petrov je sa suprugom i dvoje dece, kao i ostali Krajišnici, izbegao u Srbiju avgusta 1995. u vreme operacije hrvatskih snaga "Oluja", a tri godine kasnije preselio se u SAD, gde je dobio američko državljanstvo, iako su vlasti znale da je na poternici Interpola.
Sve do hapšenja, bez ikakvih problema je putovao na relaciji SAD - Nemačka - Srbija.
Prema obrazloženju presude, koja se nalazi u arhivi "Veritasa", Sud krivicu Petrova za zločin u Škabrnji temelji na "dokazu iz druge ruke" koji je izneo hrvatski vojnik Bruno Ivković, zarobljen februara 1993.
Ivković je ispričao da se u kninskom zatvoru požalio Mladenu Uzelcu, bivšem saborcu Petrova, da ga je u Benkovcu tukao jedan Renato, pa je od Uzelca čuo "da je taj isti Renato u Škabrnji iz pištolja ubio jednog starca u njegovoj kući, ispalivši mu metak u čelo".
Petrov je po nacionalnosti Hrvat, od majke Mileve - Rite i oca Šime, rodom s ostrva Ugljan na zadarskom području. Otac mu je do početka rata radio kao građansko lice na službi u JNA u Benkovcu, gde su roditelji živeli pre, u toku i posle poslednjeg rata.
U maju 1998. godine, do Renata je stigla informacija da je izvesni Zupčić iz Pridrage pretukao njegovog oca zbog "sinovljeva grijeha" i da je Šime od zadobijenih povreda nakon dva-tri dana preminuo, ali da zbog toga niko do danas nije procesuiran.
Renatova majka i sada živi u Benkovcu, ali se uglavnom skriva kod prijatelja otkako joj je sin uhapšen u Nemačkoj.
Mada je znao da je na poternici Interpola Renato je, prema rečima njegove supruge, putovao očekujući da će biti uhapšen i izručen Hrvatskoj gde će pokušati, zbog mnogobrojne rodbine, "da opere ljagu sa svog imena i potraži pravdu za smrt oca".
Zorana Banić, osuđena u odsustvu na 20 godina robije zbog zločina u Škabrnji, bila je uhapšena 2001. u Švajcarskoj i izručena Hrvatskoj gde je na ponovljenom suđenju dobila šest godina zatvorske kazne koju je izdržala u KPZ Požega.
Badzoka i Banićeva branili su se da nisu bili prisutni u Škabrnji u vreme počinjenih zločina, ali im sud nije poverovao, mada su za svoje tvrdnje pružili validne dokaze.
Optužena Edita Rađen je to, međutim, uspela da dokaže kada je 2009. u odsustvu zatražila obnovu postupka, što joj je omogućeno stupanjem na snagu novog Krivičnog zakona Hrvatske.
Suočeno s dokazima da nije bila u Škabrnji u vreme kada je počinjen zločin, tužilaštvo je prekvalifikovalo optužbu protiv Rađenove u krivično delo oružane pobune, a primenom Zakona o oprostu, postupak je obustavljen.
Za zločin u Škabrnji bio je optužen i Editin brat Ernest Rađen, koji je po Interpolovoj poternici uhapšen 2006. u Grčkoj, gde je radio kao košarkaški trener.
Izručen je Hrvatskoj posle dve godine provedene u ekstradicionom pritvoru.
U Hrvatskoj je u istražnom pritvoru proveo još pet meseci, da bi i protiv njega tužilaštvo prekvalifikovalo optužbu u krivično delo oružane pobune, a sud obustavio postupak.
Za zločin u Škabrnji bio je optužen i Milenko Radak iz Benkovca kada se jula 2003. vratio iz Srbije u Hrvatsku. On je u pritvoru proveo 15 meseci, a posle glavnog pretresa oslobođen je svih optužbi.
Na osnovu poternica Biroa Interpola u Zagrebu, širom sveta je dosad uhapšeno 107 Srba, od kojih je 30 izručeno Hrvatskoj.
Od toga je protiv 13 istražni postupak obustavljen ili je optužba odbijena, uglavnom nakon prekvalifikacije dela ratnog zločina u oružanu pobunu.
Hrvatska po pravilu pribegava ovom pravnom "menevru" zato što oprost krivičnog dela oružane pobune za posledicu ima gubitak obeštećenja za vreme koje je optuženi nevin proveo u pritvoru.
(agencije/MONDO)
On je na sudu u Zadru 1995. osuđen u odsustvu na 20 godina zatvora zbog ratnog zločina nad civilima u Škabrnji 1991.
Budući da mu je suđeno u odsustvu Petrov ima pravo na obnovu postupka.
Dokumentacioni centar Veritas saopštio je da je Petrova u zatvoru u Zadru posetio advokat Dragan Jovanić koji je najavio da će u zakonskom roku podneti zahtev za obnovu postupka.
Prema saznajima Veritasa, Petrov poriče vezu sa zločinom u Škrabinji, zbog čega se nije protivio izručenju u Hrvatsku.
Uhapšen je početkom aprila u nemačkom gradu Dizeldorfu na osnovu poternice Interpola.
Petrov s porodicom živi u Milvokiju (SAD), a uhapšen je na aerodromu u Dizeldorfu 5. aprila ove godine na osnovu poternice zagrebačkog Biroa Interpola.
Petrov je osuđen na 20 godina zatvora u procesu protiv 18 pripadnika bivše JNA i Srpske Vojske Krajine zbog zločina počinjenog novembra 1991. godine u selu Škabrnja, kada su ubijena, kako se navodi, "43 civila i hrvatska branitelja".
Županijski sud u Zadru je 1995. godine u odsustvu osudio ukupno 16 optuženih na maksimalnu kaznu zatvora od po 20 godina, a jednog na 15 godina robije.
Badžoka Jovan, koji je prisustvovao suđenju, dobio je 10 godina zatvora, od kojih je devet odležao.
Petrov je sa suprugom i dvoje dece, kao i ostali Krajišnici, izbegao u Srbiju avgusta 1995. u vreme operacije hrvatskih snaga "Oluja", a tri godine kasnije preselio se u SAD, gde je dobio američko državljanstvo, iako su vlasti znale da je na poternici Interpola.
Sve do hapšenja, bez ikakvih problema je putovao na relaciji SAD - Nemačka - Srbija.
Prema obrazloženju presude, koja se nalazi u arhivi "Veritasa", Sud krivicu Petrova za zločin u Škabrnji temelji na "dokazu iz druge ruke" koji je izneo hrvatski vojnik Bruno Ivković, zarobljen februara 1993.
Ivković je ispričao da se u kninskom zatvoru požalio Mladenu Uzelcu, bivšem saborcu Petrova, da ga je u Benkovcu tukao jedan Renato, pa je od Uzelca čuo "da je taj isti Renato u Škabrnji iz pištolja ubio jednog starca u njegovoj kući, ispalivši mu metak u čelo".
Petrov je po nacionalnosti Hrvat, od majke Mileve - Rite i oca Šime, rodom s ostrva Ugljan na zadarskom području. Otac mu je do početka rata radio kao građansko lice na službi u JNA u Benkovcu, gde su roditelji živeli pre, u toku i posle poslednjeg rata.
U maju 1998. godine, do Renata je stigla informacija da je izvesni Zupčić iz Pridrage pretukao njegovog oca zbog "sinovljeva grijeha" i da je Šime od zadobijenih povreda nakon dva-tri dana preminuo, ali da zbog toga niko do danas nije procesuiran.
Renatova majka i sada živi u Benkovcu, ali se uglavnom skriva kod prijatelja otkako joj je sin uhapšen u Nemačkoj.
Mada je znao da je na poternici Interpola Renato je, prema rečima njegove supruge, putovao očekujući da će biti uhapšen i izručen Hrvatskoj gde će pokušati, zbog mnogobrojne rodbine, "da opere ljagu sa svog imena i potraži pravdu za smrt oca".
Zorana Banić, osuđena u odsustvu na 20 godina robije zbog zločina u Škabrnji, bila je uhapšena 2001. u Švajcarskoj i izručena Hrvatskoj gde je na ponovljenom suđenju dobila šest godina zatvorske kazne koju je izdržala u KPZ Požega.
Badzoka i Banićeva branili su se da nisu bili prisutni u Škabrnji u vreme počinjenih zločina, ali im sud nije poverovao, mada su za svoje tvrdnje pružili validne dokaze.
Optužena Edita Rađen je to, međutim, uspela da dokaže kada je 2009. u odsustvu zatražila obnovu postupka, što joj je omogućeno stupanjem na snagu novog Krivičnog zakona Hrvatske.
Suočeno s dokazima da nije bila u Škabrnji u vreme kada je počinjen zločin, tužilaštvo je prekvalifikovalo optužbu protiv Rađenove u krivično delo oružane pobune, a primenom Zakona o oprostu, postupak je obustavljen.
Za zločin u Škabrnji bio je optužen i Editin brat Ernest Rađen, koji je po Interpolovoj poternici uhapšen 2006. u Grčkoj, gde je radio kao košarkaški trener.
Izručen je Hrvatskoj posle dve godine provedene u ekstradicionom pritvoru.
U Hrvatskoj je u istražnom pritvoru proveo još pet meseci, da bi i protiv njega tužilaštvo prekvalifikovalo optužbu u krivično delo oružane pobune, a sud obustavio postupak.
Za zločin u Škabrnji bio je optužen i Milenko Radak iz Benkovca kada se jula 2003. vratio iz Srbije u Hrvatsku. On je u pritvoru proveo 15 meseci, a posle glavnog pretresa oslobođen je svih optužbi.
Na osnovu poternica Biroa Interpola u Zagrebu, širom sveta je dosad uhapšeno 107 Srba, od kojih je 30 izručeno Hrvatskoj.
Od toga je protiv 13 istražni postupak obustavljen ili je optužba odbijena, uglavnom nakon prekvalifikacije dela ratnog zločina u oružanu pobunu.
Hrvatska po pravilu pribegava ovom pravnom "menevru" zato što oprost krivičnog dela oružane pobune za posledicu ima gubitak obeštećenja za vreme koje je optuženi nevin proveo u pritvoru.
(agencije/MONDO)
