Okružni sud Doboj potvrdio je optužnicu protiv Nihada Hamzića, zvanog "Fric" zbog ratnog zločin nad srpskim civilima u logorima na područiju Dervente i Broda od aprila do avgusta 1992. godine.
Hamzić je, kao pripadnik vojne policije Hrvatskog veća odbrane (HVO), bio na dužnosti komandira čuvara - stražara u logorima "Rabić" i "Polje" na području Dervente i u logoru "Tulek" na područiju opštine Brod i optužnica ga tereti za zlostavljanje zarobljenika.
Okružno tužilaštvo Doboj tereti Hamzića da je nad zarobljenim civilima vršio fizičko i psihičko zlostavljanje, nečovečno postupao nanoseći im velike patnje, povrede i doprinoseći njihovoj smrti.
Optužen je i da je drugima omogućavao da zlostavljaju zarobljene civile, te da je zarobljene odvodio na prisilno kopanje rovova.
On je sa drugim stražarima i za sada nepoznatim pripadnicima HVO-a i Zelenih beretki fizički zlostavljao zatvorenike, znajući da su srpske nacionalnosti i da nisu bili vojno organizovani, već su u aprilu 1992. godine prinudno dovedeni sa područja opštine Derventa u logor "Rabić".
Prema optužnici, Hamzić je otvarao logor i dozvoljavao pripadnicima HVO-a i Zelenih beretki da zlostavljaju civile kojih je u "Rabiću" bilo zatočeno između 130 i 150, a koji su ga morali oslovljavati sa "gospodine, ustašo", kao i sve druge pripadnike HVO-a dok su ulazili u logor.
Zatim je pojedinačno prozivao zatočene i naređivao im da se skinu do pojasa i udarao ih rukama, nogama, kundakom od oružja, palicom i drugim priručnim sredstvima, čupao kleštima nokte, naređivao da stoje mirno po nekoliko sati sa podignutim rukama, a potom da kleknu i čelom dodiruju zemlju.
Zatvorenici koji to nisu mogli izdržati bili su posebno mučeni, dok su drugi sve to slušali i posmatrali. Tim zatvorenicima su na taj način polomljena rebra, nosne kosti, ključne kosti, ošetećena kičma, razbijena temena kost, počupani nokti sa obe noge...
U logoru "Polje" Hamzić je sa drugim stražarima izvodio zarobljenike u jednu prostoriju iz koje su dopirali krici, jauci i zapomaganje, što su ostali slušali. Zatim su jednog po jednog zatvorenika izbacivali na hodnik krvave, izubijane, spaljenog lica i brade i bez svesti.
U julu 1992. godine u "Rabiću" je prozvao 35 zatvorenika koji su autobusom odvezeni na prisilno kopanje rovova na više lokacija. Grupa od 15 zatvorenika odvezena je na Tomasovo brdo u opštini Derventa, gđe je nekoliko njih ubijeno.
Tokom boravka zatvorenika u logoru "Tulek", koji je bio smešten u skladištu robne kuće "Beograd" u Brodu, prozivao je i izvodio zatvorenike u prostoriju namenjenu za ispitivanje i mučenje. Jedne prilike nekoliko zatvorenika je, dok su izlazili, moralo proći kroz špalir od dvadesetak vojnih policajaca koji su ih udarali palicama, kundacima od oružja i drugim predmetima.
Zatvorenici su u prostoriji namenjenoj za ispitivanje fizički zlostavljani i udarani rukama, nogama, palicama i drugim podesnim sredstvima po celom telu sve dok ne bi ostali bez svijesti. Zatim su ih krvave i onesveštene jednog po jednog izbacivali iz te prostorije sa vidnim povredama.
(Srna)
Okružno tužilaštvo Doboj tereti Hamzića da je nad zarobljenim civilima vršio fizičko i psihičko zlostavljanje, nečovečno postupao nanoseći im velike patnje, povrede i doprinoseći njihovoj smrti.
Optužen je i da je drugima omogućavao da zlostavljaju zarobljene civile, te da je zarobljene odvodio na prisilno kopanje rovova.
On je sa drugim stražarima i za sada nepoznatim pripadnicima HVO-a i Zelenih beretki fizički zlostavljao zatvorenike, znajući da su srpske nacionalnosti i da nisu bili vojno organizovani, već su u aprilu 1992. godine prinudno dovedeni sa područja opštine Derventa u logor "Rabić".
Prema optužnici, Hamzić je otvarao logor i dozvoljavao pripadnicima HVO-a i Zelenih beretki da zlostavljaju civile kojih je u "Rabiću" bilo zatočeno između 130 i 150, a koji su ga morali oslovljavati sa "gospodine, ustašo", kao i sve druge pripadnike HVO-a dok su ulazili u logor.
Zatim je pojedinačno prozivao zatočene i naređivao im da se skinu do pojasa i udarao ih rukama, nogama, kundakom od oružja, palicom i drugim priručnim sredstvima, čupao kleštima nokte, naređivao da stoje mirno po nekoliko sati sa podignutim rukama, a potom da kleknu i čelom dodiruju zemlju.
Zatvorenici koji to nisu mogli izdržati bili su posebno mučeni, dok su drugi sve to slušali i posmatrali. Tim zatvorenicima su na taj način polomljena rebra, nosne kosti, ključne kosti, ošetećena kičma, razbijena temena kost, počupani nokti sa obe noge...
U logoru "Polje" Hamzić je sa drugim stražarima izvodio zarobljenike u jednu prostoriju iz koje su dopirali krici, jauci i zapomaganje, što su ostali slušali. Zatim su jednog po jednog zatvorenika izbacivali na hodnik krvave, izubijane, spaljenog lica i brade i bez svesti.
U julu 1992. godine u "Rabiću" je prozvao 35 zatvorenika koji su autobusom odvezeni na prisilno kopanje rovova na više lokacija. Grupa od 15 zatvorenika odvezena je na Tomasovo brdo u opštini Derventa, gđe je nekoliko njih ubijeno.
Tokom boravka zatvorenika u logoru "Tulek", koji je bio smešten u skladištu robne kuće "Beograd" u Brodu, prozivao je i izvodio zatvorenike u prostoriju namenjenu za ispitivanje i mučenje. Jedne prilike nekoliko zatvorenika je, dok su izlazili, moralo proći kroz špalir od dvadesetak vojnih policajaca koji su ih udarali palicama, kundacima od oružja i drugim predmetima.
Zatvorenici su u prostoriji namenjenoj za ispitivanje fizički zlostavljani i udarani rukama, nogama, palicama i drugim podesnim sredstvima po celom telu sve dok ne bi ostali bez svijesti. Zatim su ih krvave i onesveštene jednog po jednog izbacivali iz te prostorije sa vidnim povredama.
(Srna)
