Dva osuđena ratna zločinca, posle najnovijih izbora u Republici Srpskoj, naći će se u odborničkim klupama opštine Šamac.
Nosilac liste Srpske demokratske stranke (SDS) i osuđeni ratni zločinac Blagoje Simić, prema podacima Centralne izborne komisije (CIK) Bosne i Hercegovine, a nakon obrade glasova sa 84 posto biračka mjesta, osvojio je ukupno 527 glasova za Skupštinu opštine Šamac, potvrđeno je agenciji Anadolija.
Inače, SDS, kojeg je predvodio Simić, u Šamcu je osvojio 22,55 posto ili 1.620 glasova i sigurno će igrati značajnu ulogu u životu ovog grada. Od Simića je više glasova imao samo Predrag Marinković, nosilac liste Saveza nezavisnih socijaldemokrata (SNSD), ali je njegova stranka, ipak, slabije plasirana na izbornoj listi za Skupštinu opštine Šamac.
Simić, inače bivši predsednik opštine i Kriznog štaba Bosanskog Šamca, prvostepenom presudom Haškog tribunala iz oktobra 2003. godine osuđen na 17 godina zatvora, ali je Žalbeno veće prekvalifikovalo njegovu krivičnu odgovornosti i smanjilo mu kaznu za dve godine.
Naime, umesto za učešće u „udruženom zločinačkom poduhvatu“, Simić je pravosnažno proglašen krivim za pomaganje i podržavanje zločina progona Bošnjaka i Hrvata, što uključuje njihovo nezakonito hapšenje i zatvaranje, držanje u neljudskim uslovima, korištenje za prinudni rad i prisilno preseljenje nesrba iz opština Bosanski Šamac i Odžak od aprila 1992. do kraja 1993. godine.
Simić je odlukom predsednika Haškog tribunala Patricka Robinsona pušten iz zatvora 16. marta 2011. godine, nakon što je odslužio dve trećine kazne. Nakon toga se vratio u Šamac gde je nastavio raditi kao lekar.
Jedan drugi ratni zločinac, Simo Zarić, ratni pomoćnik komandira IV odreda XVII taktičke grupe Vojske Republike Srpske u Bosanskom Šamcu, zadužen za obaveštajni rad, izviđanje, moral i informisanje, osvojio je 96 glasova u trci za skupštinu opšine Šamac. Zarića je kao četvrtoplasiranog na listi kandidirala Socijalistička partija (SP). Navedena stranka osvojila je nešto više od šest posto glasova.
Uz Blagoja Simića, i Simo Zarić se teretio za zločine protiv čovečnosti i teške povrede Ženevskih konvencija. Proglašen je krivim za etničko čišćenje u Bosanskom Šamcu i osuđen je na šest godina zatvora.
Prema popisu iz 1991. godine, u Bosanskom Šamcu tada su živela 2.223 Bošnjaka i više od 14.000 Hrvata.
Nosilac liste SDS-a u Zvorniku bio je ratni načelnik te opšine Branko Grujić. Prema podacima CIK-a, osvojio je 1.523 glasa ili 55,28 posto. Grujić je za zločine nad Bošnjacima pravosnažno osuđen na šest godina zatvora u Srbiji, gde je živeo nakon rata.
Prema dostupnim podacima, u Zvorniku je ubijeno najmanje 700 osoba bošnjačke nacionalnosti. Organizirani su brojni logori gde su Bošnjaci užasno mučeni.
Prema zapisima iz dnevnika Ratka Mladića, a koji su kao dokazni materijal prezentirani u Haškom tribunalu, ratni čelnik SDS-a Zvornik Branko Grujić je na jednom ratnom sastanku „prisutne izvestio da su ispunili predsednikovu odluku da Divič i Kozluk naselimo našom decom".
Pokojni Fadl Banjanović, predratni predsednik mesne zajednice Kozluk posvedočio je u Haškom tribnalu da je 26. juna 1992. godine pozvan u lokalnu policijsku stanicu gde su mu upravo Branko Grujić i poslanik SDS Jovo Marjanović naredili da odmah pozove narod da se okupi u dvorištu Doma kulture gde ih čekaju autobusi i kamioni koji će ih negde odvesti.
U Zvorniku su, prema popisu iz 1991. godine živjela 48.102 Bošnjaka i 122 Hrvata.
(Agencija Anadolija)
Inače, SDS, kojeg je predvodio Simić, u Šamcu je osvojio 22,55 posto ili 1.620 glasova i sigurno će igrati značajnu ulogu u životu ovog grada. Od Simića je više glasova imao samo Predrag Marinković, nosilac liste Saveza nezavisnih socijaldemokrata (SNSD), ali je njegova stranka, ipak, slabije plasirana na izbornoj listi za Skupštinu opštine Šamac.
Simić, inače bivši predsednik opštine i Kriznog štaba Bosanskog Šamca, prvostepenom presudom Haškog tribunala iz oktobra 2003. godine osuđen na 17 godina zatvora, ali je Žalbeno veće prekvalifikovalo njegovu krivičnu odgovornosti i smanjilo mu kaznu za dve godine.
Naime, umesto za učešće u „udruženom zločinačkom poduhvatu“, Simić je pravosnažno proglašen krivim za pomaganje i podržavanje zločina progona Bošnjaka i Hrvata, što uključuje njihovo nezakonito hapšenje i zatvaranje, držanje u neljudskim uslovima, korištenje za prinudni rad i prisilno preseljenje nesrba iz opština Bosanski Šamac i Odžak od aprila 1992. do kraja 1993. godine.
Simić je odlukom predsednika Haškog tribunala Patricka Robinsona pušten iz zatvora 16. marta 2011. godine, nakon što je odslužio dve trećine kazne. Nakon toga se vratio u Šamac gde je nastavio raditi kao lekar.
Jedan drugi ratni zločinac, Simo Zarić, ratni pomoćnik komandira IV odreda XVII taktičke grupe Vojske Republike Srpske u Bosanskom Šamcu, zadužen za obaveštajni rad, izviđanje, moral i informisanje, osvojio je 96 glasova u trci za skupštinu opšine Šamac. Zarića je kao četvrtoplasiranog na listi kandidirala Socijalistička partija (SP). Navedena stranka osvojila je nešto više od šest posto glasova.
Uz Blagoja Simića, i Simo Zarić se teretio za zločine protiv čovečnosti i teške povrede Ženevskih konvencija. Proglašen je krivim za etničko čišćenje u Bosanskom Šamcu i osuđen je na šest godina zatvora.
Prema popisu iz 1991. godine, u Bosanskom Šamcu tada su živela 2.223 Bošnjaka i više od 14.000 Hrvata.
Nosilac liste SDS-a u Zvorniku bio je ratni načelnik te opšine Branko Grujić. Prema podacima CIK-a, osvojio je 1.523 glasa ili 55,28 posto. Grujić je za zločine nad Bošnjacima pravosnažno osuđen na šest godina zatvora u Srbiji, gde je živeo nakon rata.
Prema dostupnim podacima, u Zvorniku je ubijeno najmanje 700 osoba bošnjačke nacionalnosti. Organizirani su brojni logori gde su Bošnjaci užasno mučeni.
Prema zapisima iz dnevnika Ratka Mladića, a koji su kao dokazni materijal prezentirani u Haškom tribunalu, ratni čelnik SDS-a Zvornik Branko Grujić je na jednom ratnom sastanku „prisutne izvestio da su ispunili predsednikovu odluku da Divič i Kozluk naselimo našom decom".
Pokojni Fadl Banjanović, predratni predsednik mesne zajednice Kozluk posvedočio je u Haškom tribnalu da je 26. juna 1992. godine pozvan u lokalnu policijsku stanicu gde su mu upravo Branko Grujić i poslanik SDS Jovo Marjanović naredili da odmah pozove narod da se okupi u dvorištu Doma kulture gde ih čekaju autobusi i kamioni koji će ih negde odvesti.
U Zvorniku su, prema popisu iz 1991. godine živjela 48.102 Bošnjaka i 122 Hrvata.
(Agencija Anadolija)
