Hrvatska policije je, po nalogu ministarke pravde Ane Lovrin, raspisala medjunarodnu poternicu za bivšim generalom JNA i sekretarom za narodnu odbranu SFRJ Veljkom Kadijevićem. Njega Hrvatska tereti za ratne zločine 1991. godine. Kontroverzni general, u Drugom svetskom ratu bio je partizan, posle rata završio američki Vest Point, a 1992. se povukao iz javnog života, da bi se nedavno pojavile špekulacije da je savetnik SAD za Irak.
Hrvatska policije je, po nalogu ministarke pravde Ane Lovrin, raspisala medjunarodnu poternicu za bivšim generalom JNA i sekretarom za narodnu odbranu SFRJ Veljkom Kadijevićem. Njega Hrvatska tereti za ratne zločine za vreme rata 1991. godine.
Poternica je obavezujuća za sve članice Interpola, pa tako i za SAD, gde se Kadijević, navodno, nalazi od 2003.
Mediji nagadaju da Kadijević živi na Floridi i da je savetnik koalicionih snaga u Iraku, pa čak i da mu je, zauzvrat, obećan imunitet od krivičnog gonjenja.
Prva optužnica protiv Kadijevića u Hrvatskoj podiglo je u novembru 1992. županijsko tužilaštvo u Bjelovaru, zbog artiljerijskih napada na civilne objekte na području Daruvara, Pakraca, Garešnice, Grubišnog Polja, Virovitice, Križevaca i Bjelovara. Uz njega je tada optužen i komandant ratnog vazduhoplovstva bivše JNA Zvonimir Jurjević.
Decembra 2002. podignuta je optužnica za zločine u Vukovaru, zbog koje i zatražena medunarodna poternica, a uz Kadijevića su optuženi Blagoje Adžić, Zvonimir Jurjević, Božidar Stevanović, vukovarska trojka - Mile Mrkšić, Veselin Šljivančanin i Miroslav Radić - zatim Vojislav Šešelj i Goran Hadžić. Optužen je bio i Života Panić, ali je u meduvremenu umro, dok se Šešelju i vukovarskoj trojci sudi u Hagu.
Poslednju optužnicu protiv Kadijevića, koja se odnosi i na Jurjevića, maja 2006. podiglo je osječko županijsko tužilaštvo, zbog bombardovanje i gadanje raketama civilnih objekata u Istočnoj Slavoniji pri čemu je poginulo najmanje 30 lica.
Rodjen u selu Glavina kod Imotskog, 1925, za vreme Drugog svetskog rata, od 1942, bio je u partizanima, a posle rata nastavio vojnu karijeru i, osim vojnih škola u Jugoslaviji, 1963. završio i Koledž za komandante i generale američke vojske u Vest Pointu.
U vreme raspada SFRJ, bio je savezni sekretar za narodnu odbranu, od 15. maja 1988. godine do 8. januara 1992. Za to vreme zamerio se i hrvatskoj i srpskoj strani. Tadašnji prvi čovek Srbije Slobodan Milošević očekivao je da će Kadijević narediti znatno oštriji kurs JNA prema hrvatskim paravojnim jedinicama 1990. i 1991, umesto da bude samo "tampon" izmedju Zbora narodne garde i krajiških dobrovoljaca.
Od njega je, nezvanično, očekivano i da krajem januara 1991. godine, pošto se političari nisu ništa dogovorili, izvrši vojni udar u zemlji, ali pošto to nije učinio neki su ga opisali kao "hrvatski kadar".
Za hrvatsku stranu, on je po komandnoj liniji bio odgovoran za dejstva JNA, iako se armija raspadala po nacionalnim šavovima. Zbog toga je u pojedinim delovima hrvatske javnosti bilo čudjenja zašto Hag nije zainteresovan za Kadijevića i zašto ga nije optužio za Vukovar ili granatiranje Dubrovnika.
Nakon što je kao ministar odbrane trebalo da rukovodi i na drugi način vrši efektivnu kontrolu nad jedinicama JNA, Teritorijalne odbrane i dobrovoljačkim jedinicama koje su delovale u koordinaciji sa JNA i pod njenim nadzorom, Kadijević je organizovao povlačenje jedinica JNA iz Hrvatske.
Prema pisanju medija, od 2003. godine živi na Floridi, a špekulisalo se da je angažovan kao neformalni savetnik američke vlade za Irak, koji bi trebalo da pomogne koalicionim snagama da pronadju tajne bunkere bivšeg šefa iračke države Sadama Huseina, koje su gradila preduzeća iz Jugoslavije.
Zauzvrat bi, navodno, dobio zaštitu u slučaju eventualnog procesa pred Haškim tribunalom. Te informacije su, po tvrdnjama medija, mogle doneti zaradu i od oko 1,5 miliona evra. Kadijević se nikad nije oglasio povodom tvrdnji o saradnji sa Pentagonom, a otkako se iselio na Floridu, skoro da nije dolazio u Srbiju, niti je objasnio zašto je napustio zemlju.
Po iskazu Branka Krge, bivšeg načelnika Generalštaba, za Kadijevića se nikad nije govorilo da je američki čovek, iako je bio jedan od šestorice izabranih iz Titove vojske koji su poslati u Vest Point.
Penzionisani general Ninoslav Krstić izjavio je za "Blic" da je moguće da je Kadijević na neki način vrbovan i da je to iskorišćeno u nekom trenutku pre i početkom rata u Iraku.
U haškoj optužnici protiv bivšeg šefa DB Jovice Stanišića i bivseg komandanta JSO Franka Simatovića Frenkija, kao učesnici udruženog zločinackog poduhvata tokom ratova u SFRJ navedena su, izmedju ostalih, i imena Veljka Kadijevića, Blagoja Adžića, Radmila Bogdanovića i Mihalja Kertesa.
(Tanjug/MONDO)
Poternica je obavezujuća za sve članice Interpola, pa tako i za SAD, gde se Kadijević, navodno, nalazi od 2003.
Mediji nagadaju da Kadijević živi na Floridi i da je savetnik koalicionih snaga u Iraku, pa čak i da mu je, zauzvrat, obećan imunitet od krivičnog gonjenja.
Prva optužnica protiv Kadijevića u Hrvatskoj podiglo je u novembru 1992. županijsko tužilaštvo u Bjelovaru, zbog artiljerijskih napada na civilne objekte na području Daruvara, Pakraca, Garešnice, Grubišnog Polja, Virovitice, Križevaca i Bjelovara. Uz njega je tada optužen i komandant ratnog vazduhoplovstva bivše JNA Zvonimir Jurjević.
Decembra 2002. podignuta je optužnica za zločine u Vukovaru, zbog koje i zatražena medunarodna poternica, a uz Kadijevića su optuženi Blagoje Adžić, Zvonimir Jurjević, Božidar Stevanović, vukovarska trojka - Mile Mrkšić, Veselin Šljivančanin i Miroslav Radić - zatim Vojislav Šešelj i Goran Hadžić. Optužen je bio i Života Panić, ali je u meduvremenu umro, dok se Šešelju i vukovarskoj trojci sudi u Hagu.
Poslednju optužnicu protiv Kadijevića, koja se odnosi i na Jurjevića, maja 2006. podiglo je osječko županijsko tužilaštvo, zbog bombardovanje i gadanje raketama civilnih objekata u Istočnoj Slavoniji pri čemu je poginulo najmanje 30 lica.
Partizan iz Vest Pointa
Poslednji ministar odbrane bivše SFRJ, general Kadijević je ličnost o kojoj je od početka devedesetih do danas dato puno oprečnih informacija i ocena.Rodjen u selu Glavina kod Imotskog, 1925, za vreme Drugog svetskog rata, od 1942, bio je u partizanima, a posle rata nastavio vojnu karijeru i, osim vojnih škola u Jugoslaviji, 1963. završio i Koledž za komandante i generale američke vojske u Vest Pointu.
U vreme raspada SFRJ, bio je savezni sekretar za narodnu odbranu, od 15. maja 1988. godine do 8. januara 1992. Za to vreme zamerio se i hrvatskoj i srpskoj strani. Tadašnji prvi čovek Srbije Slobodan Milošević očekivao je da će Kadijević narediti znatno oštriji kurs JNA prema hrvatskim paravojnim jedinicama 1990. i 1991, umesto da bude samo "tampon" izmedju Zbora narodne garde i krajiških dobrovoljaca.
Od njega je, nezvanično, očekivano i da krajem januara 1991. godine, pošto se političari nisu ništa dogovorili, izvrši vojni udar u zemlji, ali pošto to nije učinio neki su ga opisali kao "hrvatski kadar".
Za hrvatsku stranu, on je po komandnoj liniji bio odgovoran za dejstva JNA, iako se armija raspadala po nacionalnim šavovima. Zbog toga je u pojedinim delovima hrvatske javnosti bilo čudjenja zašto Hag nije zainteresovan za Kadijevića i zašto ga nije optužio za Vukovar ili granatiranje Dubrovnika.
Nakon što je kao ministar odbrane trebalo da rukovodi i na drugi način vrši efektivnu kontrolu nad jedinicama JNA, Teritorijalne odbrane i dobrovoljačkim jedinicama koje su delovale u koordinaciji sa JNA i pod njenim nadzorom, Kadijević je organizovao povlačenje jedinica JNA iz Hrvatske.
Savetnik za Irak
U januaru 1992, navodno zbog bolesti, odlazi s mesta saveznog sekretara za odbranu, a u Srbiji živi povučeno, osim što je 1993. napisao knjigu "Moje vidjenje raspada", u izdanju "Politike".Prema pisanju medija, od 2003. godine živi na Floridi, a špekulisalo se da je angažovan kao neformalni savetnik američke vlade za Irak, koji bi trebalo da pomogne koalicionim snagama da pronadju tajne bunkere bivšeg šefa iračke države Sadama Huseina, koje su gradila preduzeća iz Jugoslavije.
Zauzvrat bi, navodno, dobio zaštitu u slučaju eventualnog procesa pred Haškim tribunalom. Te informacije su, po tvrdnjama medija, mogle doneti zaradu i od oko 1,5 miliona evra. Kadijević se nikad nije oglasio povodom tvrdnji o saradnji sa Pentagonom, a otkako se iselio na Floridu, skoro da nije dolazio u Srbiju, niti je objasnio zašto je napustio zemlju.
Po iskazu Branka Krge, bivšeg načelnika Generalštaba, za Kadijevića se nikad nije govorilo da je američki čovek, iako je bio jedan od šestorice izabranih iz Titove vojske koji su poslati u Vest Point.
Penzionisani general Ninoslav Krstić izjavio je za "Blic" da je moguće da je Kadijević na neki način vrbovan i da je to iskorišćeno u nekom trenutku pre i početkom rata u Iraku.
U haškoj optužnici protiv bivšeg šefa DB Jovice Stanišića i bivseg komandanta JSO Franka Simatovića Frenkija, kao učesnici udruženog zločinackog poduhvata tokom ratova u SFRJ navedena su, izmedju ostalih, i imena Veljka Kadijevića, Blagoja Adžića, Radmila Bogdanovića i Mihalja Kertesa.
(Tanjug/MONDO)
