Danas se navršava četiri decenije od kada se na zagrebačkoj Glavnoj stanici dogodila najveća železnička nesreća u Hrvatskoj i tadašnjoj Jugoslaviji, u kojoj je poginulo više od 167 ljudi.
Voz je u krivinu ušao brzinom od oko 100 kilometara na sat, iako je dozvoljena brzina bila dvostruko manja, što je izazvalo oštećenja na vagonima i uzrokovalo njihovo prevrtanje.
Vagoni s poginulima i povređenima ostali su rasuti i prevrnuti po čitavom staničnom području, stvarajući stravičan prizor, podseća agencija Hina, kao i na podatak da su poginuli sahranjeni u zajedničku spomen-grobnicu na Mirogoju za čiji je projekat obnove četiri decenije nakon nesreće raspisan konkurs.
Odgovornost za nesreću, koju je s težim i lakšim povredama preživelo 90 putnika, snosili su mašinovođa, osuđen na 15 godina zatvora, i njegov pomoćnik koji je dobio osam godina, a istragom je utvrđeno da su radili ukupno 45 sati.
Danas, prema Pravilniku o radnom vremenu, radno vreme mašinovođe koji upravlja putničkim vozom u jednoj smeni ne sme da traje duže od 10 sati, a neprekidno u jednoj smeni više od šest časova.
Lokomotiva kobnog voza nije bila znatnije oštećena u nesreći, pa se kasnije koristila u redovnom železničkom saobraćaju. Danas se nalazi u fundusu Hrvatskog železničkog muzeja u Zagrebu.
