Stvaranje nove države proglasio je Aleksandar Karađorđević u palati Krsmanović na Terazijama u Beogradu.

Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca zauzimala je teritoriju današnje Srbije, BiH, Makedonije i Crne Gore, ali i najveći deo današnje Hrvatske i Slovenije.

Graničila na severozapadu sa Italijom i Austrijom, Mađarskom i Rumunijom na severu, Bugarskom na istoku, Grčkom i Albanijom na jugu, a na zapadu je izlazila na Jadransko more.

Još početkom Prvog svetskog rata Kraljevina Srbija je objavila da su njeni ciljevi ujedinjenje Srba, Hrvata i Slovenaca. To je potvrđeno i Niškom deklaracijom Skupštine Kraljevine Srbije, 7. decembra 1914. godine.

Formiranje Jugoslovenskog odbora usledilo je 1915. godine, a sačinjavali su ga istaknuti Srbi, Hrvati i Slovenci sa prostora tadašnje Austrougarske opredeljeni za stvaranje nove zajednice Južnih Slovena.

Konkretni pregovori o ujedinjenju u buduću državu postignuti su na grčkom ostrvu Krf, gde je 20. jula 1917. donesena Krfska deklaracija, a u Ženevi 9. novembra 1918. godine, takozvani Ženevski sporazum.

 U Novom Sadu je Velika narodna skupština 25. novembra 1918. godine donela odluku o prisajedinjenju Kraljevini Srbiji, a 24. novembra i Skupština Srema u Rumi, pa je Vojvodina stupila kao sastavni deo Srbije u novu zajedničku državi obrazovanu 1. decembra 1918. godine.

Krajem novembra i "Podgorička skupština" donela je odluku o pripajanju Crne Gore Kraljevini Srbiji.

Tako je 1. decembra 1918. godine regent Aleksandar Karađorđević proglasio stvaranje nove države.

Ime u Kraljevina Jugoslavija promenila je 1929. godine. To je bio dosledni nastavak izvorne koncepcije s kojom je i obrazovana zajednička država, što je bilo uneseno i u Ustav iz 1921. godine, poznat kao "Vidovdanski".

Kraljevina Jugoslavija postojala je do Drugog svetskog rata.