Veštak je izjavio danas da su jedinice te službe učestvovale u nasilnom preuzimanju opština u BiH, progonu i zločinima nad nesrpskim civilima, 1992-94.Stanišić, tadašnji šef SDB Srbije, i Simatović, prvi operativac te službe, optuženi su za progon, ubistva, deportacije i prisilno premeštanje hrvatskih i muslimanskih civila tokom ratova u Hrvatskoj i BiH, 1991-95.

Teunens je potvrdio navode optužnice da su Crvene beretke SDB Srbije, Srpska dobrovoljačka garda (SDG) Željka Ražnatovića-Arkana i razne dobrovoljačke formacije pod kontrolom te službe, poput Šešeljevaca, s proleća 1992, igrale značajnu ulogu u zauzimanju Bijeljine, Zvornika, Doboja, Bosanskog Šamca i Brčkog.

Na osnovu brojnih dokumenata, koje je analizirao, Teunens je zaključio da su pripadnici tih jedinica počinili zlodela nad nesrpskim civilima, sa ciljem da ih trajno uklone sa područja koja su lideri bosanskih Srba proglasili svojim.

Po optužnici, to je bio cilj udruženog zločinačkog poduhvata koji je predvodio tadašnji predsednik Srbije Slobodan Milošević, a u kojem su učestvovali, pored Stanišića i Simatovića, Radovan Karadžić, Ratko Mladić, Željko Ražnatović-Arkan, Vojislav Šešelj i drugi.

Kao primer zločina Crvenih beretki, Teunens je naveo ubistvo najmanje 16 Muslimana u selu Crkvine kod Bosanskog Šamca, početkom maja 1992.

Izveštaj o tom zločinu koji je komanda Prvog krajiškog korpusa VRS uputila Glavnom štabu te vojske, Teunens je citirao u sudnici. Po tom izveštaju, ubistvo je počinio Slobodan Miljković zvani Lugar, pripadnik Crvenih beretki iz Srbije kojim je komandovao Dragan Đorđević zvani Crni.

Nasilno zauzimanje opština u kojima Srbi nisu bili većina, bilo je, po Teunensu, ostvarivanje najvažnijeg ratnog cilja - razdvajanja Srba od Muslimana i Hrvata, prema Karadžićevim rečima, "neprijatelja u našoj kući" - koji je Skupština RS proklamovala u maju 1992.

Vojni ekspert optužbe podvukao je i da su, po dokumentima armije bosanskih Srba, jedinice SDB Srbije, zajedno sa VRS, 1993. sprovodile operacije "čišćenja" Podrinja od muslimanskih snaga, ali i civilnog stanovništva.

Te operacije, kojim su muslimanski civili bili sabijeni u Goražde, Srebrenicu i Žepu, tri zaštićene zone UN, bile su deo ostvarivanja trećeg strateškog cilja RS - eliminacije granice među Srbima na Drini, naglasio je Teunens, pozivajući se na dokument GŠ VRS.

O učešću Crvenih beretki u operacijama u Podrinju, komandant VRS Ratko Mladić dogovarao se sa Simatovićem-Frenkijem, proizlazi iz zapisa iz ratnog dnevnika generala Mladića sa sastanka u februaru 1993.

Van borbi, Crvene beretke u Bratuncu i Skelanima, tada su odbijale da se povinuju komandi VRS, tvrdeći da im komanduje isključivo MUP Srbije, navedeno je u izveštaju VRS koji je u sudnici citirao Teunens.

"Državna bezbednost kontrolisala Arkanove snage"

Tim jedinicama komandovali su Radojica-Rajo Božović i Vasilije Mijović, oficiri i instruktori SDB Srbije.

Teunens je posvedočio, citirajući dokumente VRS, da su Stanišić i Simatović, 1994, neposredno na terenu upravljali operacijom protiv Armije BiH u Cazinskoj krajini čiji je cilj bilo vraćanje na vlast Fikreta Abdića. Operacija, poznata kao Pauk, bila je sadejstvo VRS, SDB Srbije i vojske Republike Srpske Krajine (RSK), a štab je bio na Petrovoj Gori u RSK.

Suđenje Stanišiću: Ko je sve napadao Zvornik


Stanišić i Simatović više puta su boravili u tom štabu. Dokument VRS, na koji se Teunens pozvao, navodi Stanišićeve reči da ga na terenu zanima "samo upravljanje borbenim operacijama".

Po drugom izveštaju komande Pauka, Simatović je naređivao minobacačku vatru na položaje ABiH.

To su, kako je protumačio vojni ekspert optužbe, dokazi da je formalni komandant Pauka Mile Novaković, general vojske RSK, dobijao instrukcije od Stanišića, a da je Simatović na terenu imao moć da određuje ciljeve ne samo dejstava jedinica SDB Srbije, nego i trupa VRS i RSK.

Vojni veštak Teunens sutra nastavlja svedočenje koje će, po najavi tužilaca, potrajati do 27. marta.