Pre tačno osam godina počela je vojna intervencije NATO protiv Savezne Republike Jugoslavije, posle koje je uveden medjunarodni protektorat nad srpskom pokrajinom Kosovo i Metohija.
Pre tačno osam godina počela je vojna intervencije NATO protiv Savezne Republike Jugoslavije, posle koje je uveden medjunarodni protektorat nad srpskom pokrajinom Kosovo i Metohija.
Tokom 78 dana vazdušne kampanje nazvane "Milosrdni andjeo" poginula su, prema podacima državnih organa, 1.002 pripadnika Vojske Jugoslavije i policije Srbije i oko 2.500 civila, medju kojima 89 dece, a oko 10.000 ljudi je ranjeno i povredjeno.
Odluku o napadu je, prvi put mimo Saveta bezbednosti Ujedinjenih nacija, doneo tadašnji generalni sekretar NATO Havijer Solana 23. marta 1999. godine, nakon što su propali pregovori u Rambujeu i Parizu, jer su tadašnje srpske vlasti sa predsednikom Slobodanom Miloševićem na čelu odbile da prihvate vojni aneks ugovora za rešenje kosovske krize.
Savezna vlada premijera Momira Bulatovića je iste večeri proglasila stanje neposredne ratne opasnosti, a vazdušni udari NATO počeli su 24. marta u 19:45.
Prva meta bili su vojni aerodromi u Prištini, Podgorici, Batajnici i Užicu, kao i ciljevi u Kuršumliji, Novom Sadu, Pančevu, Kragujevcu i Lučanima.
Tokom agresije je izvršeno 2.300 vazdušnih udara po 995 objekata širom zemlje, a 1.150 borbenih aviona NATO lansiralo je oko 1. 300 krstarećih raketa i bacilo 2.900 bombi ne samo na vojne, već i civilne ciljeve.
Severnoatlantska alijansa je izručila 36.000 "kasetnih bombi" i 15 tona municije sa radioaktivnim primesama, kojom je bombardovano ukupno 112 lokacija.
Bombardovane su, pored vojnih ciljeva, i izbegličke kolone na području Kosova, putnički voz u Grdeličkoj klisuri, most u Varvarinu, pijaca u Nišu... Pogodjeni su i bolnica "Dragiša Mišović" i kineska ambasada u Beogradu.
Uništeni su skoro svi predajnici Radio-televizije Srbije, uključujući Toranj na Avali, a u 2:06 posle ponoći 23. aprila je pogodjena i zgrada RTS-a u Aberdarevoj ulici, gde je 16 radnika ubijeno, a četvoro teže povredjeno.
U bombardovanju je uništeno 45 mostova, 28 železničkih mostova i 148 stambenih i poslovnih objekata, a stradalo je više od 300 škola, od kojih su tri potpuno uništene, više desetina bolnica, zgrade državnih organa, uključujući i zdanja Ministarstva odbrane i MUP-a Srbije u centru Beograda.
Teže i lakše je oštećeno 176 spomenika kulture, od kojih 23 srednjovekovna manastira i veliki broj crkava širom Srbije, ali i nekoliko džamija i objekata islamske kulture u Djakovici, Peći, Prizrenu...
Uništena je trećina elektronskog kapaciteta zemlje, bombardovane su dve rafinerije (Pančevo i Novi Sad), a snage NATO su prvi put upotrebile i takozvane "grafitne bombe", kojima je onesposobljavan elektroenergetski sistem Srbije.
U zavisnosti od metodologije, stručnjaci materijalnu štetu pričinjenu bombardovanjem procenjuju na 30 do 100 milijardi dolara.Intervencija je, posle više diplomatskih inicijativa, okončana potpisivanjem vojno-tehničkog sporazuma 9. juna 1999. godine u Kumanovu, a tri dana kasnije počelo je povlačenje jugoslovenskih snaga sa Kosova i Metohije.
Generalni sekretar NATO izdao je naredbu o prekidu bombardovanja 10. juna, a poslednji projektili pali su na području sela Kokoleč u 13;30 minuta.
Istog dana SB UN je usvojio Rezoluciju 1244, na osnovu koje je na Kosovo i Metohiju upućeno 37.200 vojnika Kfora iz 36 zemalja sa zadatkom da čuvaju mir i osiguraju bezbedno okruženje i povratak izbeglica do postizanja trajnog rešenja.
Parastosu žrtvama bombardovanja prisustvovali su i ministri u Vladi Srbije iz Demokratske stranke Srbije (DSS) i funkcioneri te stranke.
Povodom godišnjice NATO intervencije, položeni su venci i cveće na spomen obeležja zrtvama bombardovanja.
Predstavnici grada Beograda položili su vence na Batajničkom groblju na grob devojčice Milice Rakić i na mestu stradanja pripadnika Gardijske brigade i pacijenata KBC "Dragiša Mišović".
Na spomenik na brdu Straževica, u beogradskom naselju Rakovica, vence su položili funkcioneri Socijalističke partije Srbije.
Kod spomenika zaposlenima u Radio-televiziji Srbije na Tašmajdanu, stradalih u noći 23. aprila vence su položile porodice stradalih, kolege sa RTS-a i gradski zvaničnici.
Žanka Stojanović, majka jednog od poginulih radnika televizije Beograd, Nebojše Stojanovića, rekla je da su sve porodice nastradalih obeležene i oštećene.
"Ubice naše dece kreću se slobodno oko nas. Postavljam pitanje, svim nadležnima, žašto je to tako ?", rekla je Stojanovićeva.
Ona je dodala da se Dragoljub Milanović, direktor RTS u vreme NATO bombardovanja, sada slobodan čovek, pošto je osudjen na 10 godina, od kojih je samo dve odležao u zatvoru.
"Zahvaljujući takvom odnosu pravosudja Milanović se sada slobodno šetka od Požarevca do Beograda", rekla je Stojanovićeva.
(agencije/MONDO)
Tokom 78 dana vazdušne kampanje nazvane "Milosrdni andjeo" poginula su, prema podacima državnih organa, 1.002 pripadnika Vojske Jugoslavije i policije Srbije i oko 2.500 civila, medju kojima 89 dece, a oko 10.000 ljudi je ranjeno i povredjeno.
Odluku o napadu je, prvi put mimo Saveta bezbednosti Ujedinjenih nacija, doneo tadašnji generalni sekretar NATO Havijer Solana 23. marta 1999. godine, nakon što su propali pregovori u Rambujeu i Parizu, jer su tadašnje srpske vlasti sa predsednikom Slobodanom Miloševićem na čelu odbile da prihvate vojni aneks ugovora za rešenje kosovske krize.
Savezna vlada premijera Momira Bulatovića je iste večeri proglasila stanje neposredne ratne opasnosti, a vazdušni udari NATO počeli su 24. marta u 19:45.
Prva meta bili su vojni aerodromi u Prištini, Podgorici, Batajnici i Užicu, kao i ciljevi u Kuršumliji, Novom Sadu, Pančevu, Kragujevcu i Lučanima.
Tokom agresije je izvršeno 2.300 vazdušnih udara po 995 objekata širom zemlje, a 1.150 borbenih aviona NATO lansiralo je oko 1. 300 krstarećih raketa i bacilo 2.900 bombi ne samo na vojne, već i civilne ciljeve.
Severnoatlantska alijansa je izručila 36.000 "kasetnih bombi" i 15 tona municije sa radioaktivnim primesama, kojom je bombardovano ukupno 112 lokacija.
Bombardovane su, pored vojnih ciljeva, i izbegličke kolone na području Kosova, putnički voz u Grdeličkoj klisuri, most u Varvarinu, pijaca u Nišu... Pogodjeni su i bolnica "Dragiša Mišović" i kineska ambasada u Beogradu.
Uništeni su skoro svi predajnici Radio-televizije Srbije, uključujući Toranj na Avali, a u 2:06 posle ponoći 23. aprila je pogodjena i zgrada RTS-a u Aberdarevoj ulici, gde je 16 radnika ubijeno, a četvoro teže povredjeno.
U bombardovanju je uništeno 45 mostova, 28 železničkih mostova i 148 stambenih i poslovnih objekata, a stradalo je više od 300 škola, od kojih su tri potpuno uništene, više desetina bolnica, zgrade državnih organa, uključujući i zdanja Ministarstva odbrane i MUP-a Srbije u centru Beograda.
Teže i lakše je oštećeno 176 spomenika kulture, od kojih 23 srednjovekovna manastira i veliki broj crkava širom Srbije, ali i nekoliko džamija i objekata islamske kulture u Djakovici, Peći, Prizrenu...
Uništena je trećina elektronskog kapaciteta zemlje, bombardovane su dve rafinerije (Pančevo i Novi Sad), a snage NATO su prvi put upotrebile i takozvane "grafitne bombe", kojima je onesposobljavan elektroenergetski sistem Srbije.
U zavisnosti od metodologije, stručnjaci materijalnu štetu pričinjenu bombardovanjem procenjuju na 30 do 100 milijardi dolara.Intervencija je, posle više diplomatskih inicijativa, okončana potpisivanjem vojno-tehničkog sporazuma 9. juna 1999. godine u Kumanovu, a tri dana kasnije počelo je povlačenje jugoslovenskih snaga sa Kosova i Metohije.
Generalni sekretar NATO izdao je naredbu o prekidu bombardovanja 10. juna, a poslednji projektili pali su na području sela Kokoleč u 13;30 minuta.
Istog dana SB UN je usvojio Rezoluciju 1244, na osnovu koje je na Kosovo i Metohiju upućeno 37.200 vojnika Kfora iz 36 zemalja sa zadatkom da čuvaju mir i osiguraju bezbedno okruženje i povratak izbeglica do postizanja trajnog rešenja.
Sećanje na žrtve
Premijer Srbije Vojislav Koštunica prisustvovao je u subotu parastosu žrtvama bombardovanja koji je u crkvi svetog Marka u Beogradu služio episkop hvostanski Atanasije.Parastosu žrtvama bombardovanja prisustvovali su i ministri u Vladi Srbije iz Demokratske stranke Srbije (DSS) i funkcioneri te stranke.
Povodom godišnjice NATO intervencije, položeni su venci i cveće na spomen obeležja zrtvama bombardovanja.
Predstavnici grada Beograda položili su vence na Batajničkom groblju na grob devojčice Milice Rakić i na mestu stradanja pripadnika Gardijske brigade i pacijenata KBC "Dragiša Mišović".
Na spomenik na brdu Straževica, u beogradskom naselju Rakovica, vence su položili funkcioneri Socijalističke partije Srbije.
Kod spomenika zaposlenima u Radio-televiziji Srbije na Tašmajdanu, stradalih u noći 23. aprila vence su položile porodice stradalih, kolege sa RTS-a i gradski zvaničnici.
Žanka Stojanović, majka jednog od poginulih radnika televizije Beograd, Nebojše Stojanovića, rekla je da su sve porodice nastradalih obeležene i oštećene.
"Ubice naše dece kreću se slobodno oko nas. Postavljam pitanje, svim nadležnima, žašto je to tako ?", rekla je Stojanovićeva.
Ona je dodala da se Dragoljub Milanović, direktor RTS u vreme NATO bombardovanja, sada slobodan čovek, pošto je osudjen na 10 godina, od kojih je samo dve odležao u zatvoru.
"Zahvaljujući takvom odnosu pravosudja Milanović se sada slobodno šetka od Požarevca do Beograda", rekla je Stojanovićeva.
(agencije/MONDO)
