U tekstu koji prati minijaturu posvećenu vojvodi Petru Bojoviću navodi se da je on rođen 16. jula 1858. u selu Miševići kod Nove Varoši. Po završetku nižih razreda gimnazije 1875. godine stupio je u 12. klasu Artiljerijske škole. Učestvovao je u srpsko-turskim ratovima kao pisar i ordonans. Školovanje je okončao po završetku ratova.
Još kao pitomac interesovao se za savremene tokove vojne nauke i prevođenje značajnih dela evropskih vojnih pisaca na srpski jezik. Oficirsku službu započeo je u artiljeriji, da bi vrlo brzo bio preveden u konjicu. Kao komandir voda u konjici učestvovao je u srpsko-bugarskom ratu 1885. godine.
Po završetku rata nastavio je službu u Kraljevoj gardi. Želja za ličnim usavršavanjem i napredovanjem u struci odvela ga je na generalštabnu pripremu. Objavio je i svoja prva dela iz oblasti vojne teorije i prakse. U konjičkim jedinicama francuske vojske proveo je šest meseci na stažiranju. Na svoj zahtev kao major preveden je u pešadiju.
U periodu neposrednih priprema srpske vojske za rat s Turskom bio je komandant divizijske oblasti, načelnik Operativnog odeljenja i pomoćnik načelnika Glavnog generalštaba. Pred balkanske ratove komandovao je Konjičkom divizijom, a u njima je obavljao dužnost načelnika štaba 1. Armije. Nesporne zasluge za ratne uspehe trupa te armije učinile su ga čovekom od najvišeg poverenja regenta Aleksandra, koji je komandovao 1. Armijom. Po okončanju balkanskih ratova komandovao je trupama srpske vojske u novooslobođenim oblastima.
Na početku Prvog svetskog rata postavljen je na dužnost komandanta 1. Armije, koja je u početku bila koncentrisana na velikomoravskom pravcu. Predvodio je trupe u ofanzivi na prostoru Srema septembra 1914. godine. Nakon ranjavanja smenjen je s dužnosti.
U jesen 1915. godine ponovo se našao na čelu trupa Novih oblasti. Iako kao komandant u tim operacijama nije imao sreće, na inicijativu regenta Aleksandra u Skadru je u decembru 1915. postavljen na mesto načelnika Štaba Vrhovne komande. Na tom položaju bio je do leta 1918, kad je zbog neslaganja sa savezničkom komandom smenjen i postavljen za komandanta 1. Armije. Uspešno je vodio operacije 1. Armije 1918. godine, zbog čega je unapređen u čin vojvode.
Nakon rata vojvoda Petar Bojović bio je komandant Prve armijske oblasti i načelnik Glavnog generalštaba. Penzionisan je 1922. godine. U kratkotrajnom Aprilskom ratu 1941. godine bio je pomoćnik vrhovnog komandanta. Umro je 19. januara 1945. u Beogradu.