Smrt Solženjicina predstavlja centralnu temu današnjih izdanja ruske štampe, u čijim se člancima prenosi njegova biografija i opisuju godine provedene u logorima i povratak u "novu Rusiju". Sahrana u sredu, parastos i u Beogradu.
U zgradi Ruske akademije nauka u Moskvi stotine građana opraštaju se danas od istaknutog ruskog pisca, nobelovca Aleksandra Solženjicina, koji je preminuo u 90. godini.
Uz kovčeg sa telom Solženjicina, nalaze se njegova udovica Natalija i sinovi Stepan i Jermolaj, kao i počasna vojna straža.
Solženjicin je 1997.godine postao član Akademije u Odeljenju za jezik i književnost, a među prvima su se od velikana ruske književnosti i misli oprostile njegove kolege akademici i donedavni predsednik Rusije, a sada premijer, Vladimir Putin.
Smrt Solženjicina predstavlja centralnu temu današnjih izdanja ruske štampe, u čijim se člancima prenosi njegova biografija i opisuju godine provedene u logorima i povratak u "novu Rusiju".
Dnevni listovi prenose i sećanja ljudi koji su poznavali velikana, njegovih rođaka i suseda iz sela Troica-Likovo kod Moskve, gde je pisac živeo poslednjih godina.
"Pobednik vremena", "Velika duša", "Solženjicinov vek", "Politički čovek", "Veliki pisac ruske zemlje", "Arhipelag Solženjicin" i "Nepobitnost besmrtnosti", samo su neki od naslova u ruskoj štampi.
U člancima se naročito ističe značaj najčuvenijeg sovjetskog disidenta za Rusiju i njegova uloga koju je igrao u uspostavljanju novog dmokratskog načina razmišljanja Rusa, kao i uticaj na rusku i svetsku književnost. Mnogi listovi citiraju reči reditelja Jurija Ljubimova da je Solženjicin bio ruski Homer.
"On je od tih čija uloga u istoriji ne može biti preuveličana, ona nije samo značajna, ona je ogromna", piše u redakcijskom komentaru "Komersant", dodajući da su Solženjicina "psovali, podsmevali mu se, ogovarali...i kovali u zvezde".
"Međutim, i jedni i drugi su pouzdano znali - novelama i Arhipelagom Gulag Solženjicina promenjen je svet i to je apsolutno dovoljno da bude na spisku besmrtnih", ističe taj dnevnik. "Aleksandar Solženjicin je čovek koji je zemlji otvorio oči", pišu "Vedomosti", ističući da se Rusija lišila "još jedne važne koordinate"."Velikih više nema", sa žaljenjem konstatuje taj list.Uz kovčeg sa telom Solženjicina, nalaze se njegova udovica Natalija i sinovi Stepan i Jermolaj, kao i počasna vojna straža.
Solženjicin je 1997.godine postao član Akademije u Odeljenju za jezik i književnost, a među prvima su se od velikana ruske književnosti i misli oprostile njegove kolege akademici i donedavni predsednik Rusije, a sada premijer, Vladimir Putin.
Smrt Solženjicina predstavlja centralnu temu današnjih izdanja ruske štampe, u čijim se člancima prenosi njegova biografija i opisuju godine provedene u logorima i povratak u "novu Rusiju".
Dnevni listovi prenose i sećanja ljudi koji su poznavali velikana, njegovih rođaka i suseda iz sela Troica-Likovo kod Moskve, gde je pisac živeo poslednjih godina.
"Pobednik vremena", "Velika duša", "Solženjicinov vek", "Politički čovek", "Veliki pisac ruske zemlje", "Arhipelag Solženjicin" i "Nepobitnost besmrtnosti", samo su neki od naslova u ruskoj štampi.
U člancima se naročito ističe značaj najčuvenijeg sovjetskog disidenta za Rusiju i njegova uloga koju je igrao u uspostavljanju novog dmokratskog načina razmišljanja Rusa, kao i uticaj na rusku i svetsku književnost. Mnogi listovi citiraju reči reditelja Jurija Ljubimova da je Solženjicin bio ruski Homer.
"On je od tih čija uloga u istoriji ne može biti preuveličana, ona nije samo značajna, ona je ogromna", piše u redakcijskom komentaru "Komersant", dodajući da su Solženjicina "psovali, podsmevali mu se, ogovarali...i kovali u zvezde".
"Velikih više nema"
"Rosijskaja gazeta" poredi Solženjicina sa drugim "stubom" ruske književnosti, Lavom Tolstojem, koji je "zatvorio" svoj, 19. vek. "Solženjicin je prošao ceo 20. vek sa njegovim ratovima i užasima i umro početkom 21. veka, kao da je isto napravio bilans stoleća", ocenjuje taj dnevnik u tekstu "Arhipelag Solženjicin".
"Sovjetski sistem nije uspeo da slomi njegov duh - on je uvek beskompromisno sledio sopstvene principe", istakao je dnevnik "RBK" (RBK Daily).
"Vremja novostej" , pak, pišu da je Solženjicin verovao da ga je bog sačuvao da služi zemlji, ne dopustivši da pogine u ratu, strada u logorima i "odeljenju za rak", "smatrajući svojom misijom neophodnost da pomogne Rusiji da spozna sebe, svoju istinsku svrhu i svoje teške grehe, donese pokajanje, skupi snagu i uspravi se, tako zadobijajući svoju pravu suštinu".
Ceremonija opraštanja od Solženjicina trajaće u zgradi RAN do večeras, a po želji samog pisca, oproštajni govor, opelo i sahrana biće održani na groblju u Donskom manastiru u Moskvi.
Na dan sahrane, u sredu, i episkop hvostanski Atanasije, sa sveštenstvom Arhiepiskopije beogradsko-karlovačke, služiće u sredu u Sabornoj crkvi u Beogradu parastos ruskom piscu. Kako je objavljeno na sajtu Srpske pravoslavne crkve, paratsos, sa blagoslovom patrijarha Pavla i Svetog arhijerejskog sinoda SPC-a, biće služen u 12 sati u Sabornoj crkvi. Dodaje se da je novembra 2004. godine Solženjicinu Sinod SPC-a uručio Orden svetog Save prvog reda, za velike zasluge i ljubav prema srpskoj crkvi.
(Tanjug/MONDO)
