Najnovija istraživanja pokazala su da su 3.5 miliona Aškenazi Jevreja, gotovo polovina od ukupnog broja pripadnika ove grane jevrejske populacije, potomci - samo četiri žene!
Najnovija istraživanja izraelskih genetičara pokazala su da su 3.5 miliona Aškenazi Jevreja, gotovo polovina od ukupnog broja pripadnika ove grane jevrejske populacije, potomci - samo četiri žene!
Ove četiri pramajke svih Aškenazija živele su "negde u Evropi" u protellih 2.000 godina ali ne mora da znači da su živele u istom području pa čak ni u istom veku.
Ovu tvrdnju izneli su izraelski genetičari dr. Doron Behar iz Ramban medicinskog centra u Haifi i njegov kolega dr. Karl Skorecki iz Tehnion-Izrael Instituta za tehnologiju koji su istraživanja obavili sa grupom saradnika.
Svaka od četiri žene ostavila je "genetski potpis" koji se pojavio kod njihovih današnjih potomaka - tvrde izraelski naučnici u opsežnom tekstu upravo objavljenom u Američkom žurnalu humane genetike čije je delove preneo časopis "Nju sajentist".
A sve zajedno, njihova četiri "potpisa" pojavljuju se kod najmanje 40 odsto Aškenazi Jevreja dok se uopšte ne mogu naći u organizmu "nejevreja", a izuzetno retko pojavljuju se u organizmu Jevreja koji nisu Aškenazi porekla.
Aškenazi su grana jevrejske populacije koja je nastala gotovo u celini u zemljama centralne i istočne Evrope.
Samim tim njihovi tragovi mogu se pratiti do jevreja koji su se iz područja sadašnjeg Izraela najpre prebacili u Italiju u 1. i 2. veku naše ere, tvrdi Behar.
Po svoj prilici, ova grupa Jevreja se u 12. i 13. veku pomerila u istočnu Evropu da bi u godinama pred drugi svetski rat njihovo potomstvo brojalo oko 10 miliona ljudi.
Istraživanja su uključivala mitohondrialni DNK, takozvani "mtDNA" koji se prenosi samo preko majke. Žena svoj "mtDNA" može preneti na unuke samo preko ćerke. Zbog toga je "mtDNA" neka vrsta "perfektnog sredstva da se prati majčinska linija kog potomaka", ističe Behar.
Njegova istraživanja uključivala su analizu "mtDNA" više od 11.000 uzoraka koji predstavljaju 67 populacija.
Genetičar Majk Hamer, koji je obavio slična istraživanja na Univerzitetu Arizone, tvrdi da istraživanja koja su dovela do otkrića četiri pramajke aškenazija "zaslužuju aplauz i sva priznanja". "Mislim da su izraelski genetičari obavili senzacionalan posao baveći se ovim problemom" - oduševljeno je izraelskim medijima izjavio Hamer.
Međutim, on je zadržao rezervu prema tvrdnjama da su četiri pramajke živele u Evropi.
"Možda su postojale na Bliskom istoku. Mi još uvek ne znamo tačno gde su živele te četiri žene ali su njihovi potomci ostavili svoje duboke genetske tragove u današnjoj jevrejskoj populaciji što se ne može reći za potomke drugih jevrejskih žena" - naglasio je Hamer.
Behar se složio sa mogućnošću da su četiri žene o kojima govori sopstvene genetske karakteristike ponele od predaka koji su živeli na Bliskom istoku. Ali ipak u fokus stavlja upravo te kasnije evropske potomke zato što su oni bili začetnici "eksplozije aškenazi populacije u Evropi".
(FoNet)
Ove četiri pramajke svih Aškenazija živele su "negde u Evropi" u protellih 2.000 godina ali ne mora da znači da su živele u istom području pa čak ni u istom veku.
Ovu tvrdnju izneli su izraelski genetičari dr. Doron Behar iz Ramban medicinskog centra u Haifi i njegov kolega dr. Karl Skorecki iz Tehnion-Izrael Instituta za tehnologiju koji su istraživanja obavili sa grupom saradnika.
Svaka od četiri žene ostavila je "genetski potpis" koji se pojavio kod njihovih današnjih potomaka - tvrde izraelski naučnici u opsežnom tekstu upravo objavljenom u Američkom žurnalu humane genetike čije je delove preneo časopis "Nju sajentist".
A sve zajedno, njihova četiri "potpisa" pojavljuju se kod najmanje 40 odsto Aškenazi Jevreja dok se uopšte ne mogu naći u organizmu "nejevreja", a izuzetno retko pojavljuju se u organizmu Jevreja koji nisu Aškenazi porekla.
Aškenazi su grana jevrejske populacije koja je nastala gotovo u celini u zemljama centralne i istočne Evrope.
Samim tim njihovi tragovi mogu se pratiti do jevreja koji su se iz područja sadašnjeg Izraela najpre prebacili u Italiju u 1. i 2. veku naše ere, tvrdi Behar.
Po svoj prilici, ova grupa Jevreja se u 12. i 13. veku pomerila u istočnu Evropu da bi u godinama pred drugi svetski rat njihovo potomstvo brojalo oko 10 miliona ljudi.
Istraživanja su uključivala mitohondrialni DNK, takozvani "mtDNA" koji se prenosi samo preko majke. Žena svoj "mtDNA" može preneti na unuke samo preko ćerke. Zbog toga je "mtDNA" neka vrsta "perfektnog sredstva da se prati majčinska linija kog potomaka", ističe Behar.
Njegova istraživanja uključivala su analizu "mtDNA" više od 11.000 uzoraka koji predstavljaju 67 populacija.
Genetičar Majk Hamer, koji je obavio slična istraživanja na Univerzitetu Arizone, tvrdi da istraživanja koja su dovela do otkrića četiri pramajke aškenazija "zaslužuju aplauz i sva priznanja". "Mislim da su izraelski genetičari obavili senzacionalan posao baveći se ovim problemom" - oduševljeno je izraelskim medijima izjavio Hamer.
Međutim, on je zadržao rezervu prema tvrdnjama da su četiri pramajke živele u Evropi.
"Možda su postojale na Bliskom istoku. Mi još uvek ne znamo tačno gde su živele te četiri žene ali su njihovi potomci ostavili svoje duboke genetske tragove u današnjoj jevrejskoj populaciji što se ne može reći za potomke drugih jevrejskih žena" - naglasio je Hamer.
Behar se složio sa mogućnošću da su četiri žene o kojima govori sopstvene genetske karakteristike ponele od predaka koji su živeli na Bliskom istoku. Ali ipak u fokus stavlja upravo te kasnije evropske potomke zato što su oni bili začetnici "eksplozije aškenazi populacije u Evropi".
(FoNet)
