Italija je danas ostala bez Đulija Andreotija, jednog od najistaknutijih političara te zemlje u drugoj polovini 20. veka.
Andreoti je rođen u Rimu 14. januara 1919. u porodici čije je poreklo iz obližnjeg Lacija.
Završio je pravni fakultet u Rimu i još tokom studija postao je član Katoličke univerzitetske fedaracije (FUCI), iz čijeg je okrilja izrasla većina lidera potonje Hrišćanske demokratije, političke partije koja je decenijama imala presudnu ulogu u političkom životu Italije, posebno tokom perioda takozvanog Hladnog rata.
Hrišćanska demokratija je sebe dosledno deklarisala kao političku grupaciju centra iako je ona najčešće doživljavana kao umerenija desna grupacija.
Đulio Andreoti je sedam puta bio predsednik vlade Italije.
Bio je i ministar u više različitih kabineta poratne Italije. U dva navrata vodio je resor unutrašnjih poslova, 1954. i 1978. godine, zatim ministar odbrane od 1959. do 1966. i potom ponovo ministar odbrane 1974. godine.
Andreoti je bio i ministar industrije i trgovine od 1966. do 1968. godine, a resor spoljnih poslova vodio je od 1983. do 1989. godine, da bi potom ponovo sastavio svoj kabinet kao predsednik vlade do 1992. godine.
U skladu sa specifičnim italijanskim ustavnim ustrojstvom 1991. godine postao je doživotni senator, odnosno doživotni član Senata, gornjeg doma italijanskog dvodomnog parlamenta.
Još tokom studija prava počeo je da se bavi novinarstvom, predvodio je jedno glasilo blisko Katoličkoj univerzitetskoj federaciji (FUCI) još tokom Drugog svetskog rata (Azione fucina) ali je vrlo brzo i direktno ušao u politički život.
Bio je član ustavotvorne skupštine 1946. godine, kao čovek blizak Alčide di Gaspariju osnivaču Hrišćanske demokratije. U parlament je potom izbaran 1948. godine. Prvi put je u vladu ušao još 1947. kao podsekretar.
U specifičnoj međunarodnoj poziciji u kojoj se Italija nalazila tokom Hladnog rata Andreoti je vešto lavirao u ponekad vrlo komplikovanim odnosima političkog života Italije, poznate, tih decenija, po vrlo nestabilnim i kratkotrajnim vladama.
Italija je bila specifična zbog veoma jakih izrazito desnih tradicija, sa jedne strane, kao i jakog pokreta izrazite levice. Na kraju, pokret Evrokomunizma dobrim delom je bio plod italijanskih političkih okolnosti.
Njegovi sledbenici nazivali su ga "Božanski Julije" oslanjajući se na antičke tradicije, bio je to službeni počasni naziv Julija Cezara (latinski: Divus Iulius), a politički protivnici, najvećim delom levica, neretko su ga nazivali "Belzebub" (neka vrsta "Princa tame") pošto je često sumnjičen za ozbiljne veze sa mafijom, kao i zbog, kako se verovalo, izuzetnih veza sa katoličkim finansijskim institucijama, pre svega sa spornom Vatikanskom bankom.
Postoji špekulacija da je jedan od likova čuvenog filmskog serijala "Kum" bio motivisan likom Andeotija (Don Lučio Lukezi).
(Tanjug, foto: Beta/AP/Bruno Mosconi)
Završio je pravni fakultet u Rimu i još tokom studija postao je član Katoličke univerzitetske fedaracije (FUCI), iz čijeg je okrilja izrasla većina lidera potonje Hrišćanske demokratije, političke partije koja je decenijama imala presudnu ulogu u političkom životu Italije, posebno tokom perioda takozvanog Hladnog rata.
Hrišćanska demokratija je sebe dosledno deklarisala kao političku grupaciju centra iako je ona najčešće doživljavana kao umerenija desna grupacija.
Đulio Andreoti je sedam puta bio predsednik vlade Italije.
Bio je i ministar u više različitih kabineta poratne Italije. U dva navrata vodio je resor unutrašnjih poslova, 1954. i 1978. godine, zatim ministar odbrane od 1959. do 1966. i potom ponovo ministar odbrane 1974. godine.
Andreoti je bio i ministar industrije i trgovine od 1966. do 1968. godine, a resor spoljnih poslova vodio je od 1983. do 1989. godine, da bi potom ponovo sastavio svoj kabinet kao predsednik vlade do 1992. godine.
U skladu sa specifičnim italijanskim ustavnim ustrojstvom 1991. godine postao je doživotni senator, odnosno doživotni član Senata, gornjeg doma italijanskog dvodomnog parlamenta.
Još tokom studija prava počeo je da se bavi novinarstvom, predvodio je jedno glasilo blisko Katoličkoj univerzitetskoj federaciji (FUCI) još tokom Drugog svetskog rata (Azione fucina) ali je vrlo brzo i direktno ušao u politički život.
Bio je član ustavotvorne skupštine 1946. godine, kao čovek blizak Alčide di Gaspariju osnivaču Hrišćanske demokratije. U parlament je potom izbaran 1948. godine. Prvi put je u vladu ušao još 1947. kao podsekretar.
U specifičnoj međunarodnoj poziciji u kojoj se Italija nalazila tokom Hladnog rata Andreoti je vešto lavirao u ponekad vrlo komplikovanim odnosima političkog života Italije, poznate, tih decenija, po vrlo nestabilnim i kratkotrajnim vladama.
Italija je bila specifična zbog veoma jakih izrazito desnih tradicija, sa jedne strane, kao i jakog pokreta izrazite levice. Na kraju, pokret Evrokomunizma dobrim delom je bio plod italijanskih političkih okolnosti.
Njegovi sledbenici nazivali su ga "Božanski Julije" oslanjajući se na antičke tradicije, bio je to službeni počasni naziv Julija Cezara (latinski: Divus Iulius), a politički protivnici, najvećim delom levica, neretko su ga nazivali "Belzebub" (neka vrsta "Princa tame") pošto je često sumnjičen za ozbiljne veze sa mafijom, kao i zbog, kako se verovalo, izuzetnih veza sa katoličkim finansijskim institucijama, pre svega sa spornom Vatikanskom bankom.
Postoji špekulacija da je jedan od likova čuvenog filmskog serijala "Kum" bio motivisan likom Andeotija (Don Lučio Lukezi).
(Tanjug, foto: Beta/AP/Bruno Mosconi)
