Mandela je rođen je 18. jula 1918. godine i bio je revolucionarni vođa i državnik čijim naporima je okončan represivni režim aparthejda u toj zemlji.

Kao student priključio se Afričkom nacionalnom kongresu (ANC), organizaciji koja se borila za prava većinskog crnog stanovništva u Južnoj Africi. Postao je jedan od glavnih organizatora od početka nenasilne borbe protiv aparthejda.

Pošto ta politika nije urodila plodom, Mandela je zauzeo stav da jedino oružana borba može oboriti politiku aparthejda vladajuće bele manjine. Organizovao je vojno krilo ANC-a i započeo kampanju sabotaža, ali ubrzo su Mandela i njegovi drugovi uhapšeni i osuđeni na doživotni zatvor.

U zatvoru je bio izolovan, ali je njegovo dugogodišnje robijanje postalo simbol borbe protiv aparthejda, a vlada Južne Afrike našla se pod pritiskom međunarodne zajednice da ga pusti na slobodu.

Pušten je 1990. godine i s tadašnjim južnoafrickim predsednikom Frederikom de Klerkom započeo je pregovore o mirnom okončavanju aparthejda i podele vlasti sa crnačkom većinom.

Za te napore Mandela i De Klerk su 1993. godine dobili Nobelovu nagradu za mir.

ANC je 1994. godine pobedio na izborima, a Mandela je proglašen za prvog crnog predsednika Južne Afrike. Dužnost je obavljao do 1999. godine.

Iako je njegov mandat bio obeležen dramatičnim porastom stope kriminala i širenjem epidemije HIV-a, mnogi hvale njegovu politiku nacionalnog pomirenja i vernost demokratskim institucijama.

Nakon odlaska s vlasti se posvetio humanitarnom radu i postao jedna od najpopularnijih i najprepoznatljivijih ličnosti - simbol savremenog sveta. Mnogi su ga smatrali i jednim od retkih univerzalnih moralnih autoriteta današnjeg vremena.