Zbog ovog nalaza stručnjaci će, možda, morati da preispitaju "porodično stablo" homo sapijensa. Kosturi su pripadali deci sahranjenoj u kamenom skloništu na lokalitetu Sum Laka. Dva kostura stara su 8.000, a druga dva oko 3.000 godina.
Uprkos tome što je dvoje dece živelo 5.000 godina kasnije, genetska analiza genetičara Davida Reiha sa Harvarda ukazuje na to da su sva četiri kostura pripadala istoj populaciji savremenih ljudi. Dve trećine DNK ove dece potpuna je misterija za stručnjake.
Lingvističke studije pokazale su da jezici Bantu naroda, kojima danas govori oko 30 odsto afričkog stanovništva, potiču iz ovog regiona.
Međutim, genetski zapis ostataka ove dece uopšte ne liči na genetiku onih ljudi za koje se zna da su širili Bantu jezike po celom kontinentu, navodi list New Scientist.
Upoređujući genetski zapis kostura sa Sum Lake sa bankama podataka moderne afričke populacije, naučnici su zaključili i da samo trećina dečijeg DNK liči na onu koju su imali centralnoafrički lovci sakupljači, a da je ostalo misterija.
"Dve trećine njihove DNK povezano je sa savremenim ljudskim rodom kakav još nikad nismo videli. To je uzbudljivo", ističe Reih.
Prema dosadašnjim genetskim studijama, prvi moderni ljudi podelili su se pre 250.000 godina u tri grane: južnoafrički lovci sakupljači, centralnoafrički lovci sakupljači i grana iz koje je nastala većina drugih modernih ljudi.
Međutim, veliki deo genetskog zapisa kostura iz Sum Lake ne odgovara nijednoj od ove tri grupe što zapravo ukazuje na to da je u istoriji homo sapijensa postojala i četvrta do sada nepoznata grana.
Reih smatra da je ovu drevnu lozu kasnije istisnulo širenje Bantu i drugih populacija.
Jedan od kostura, 15-godišnji dečak od pre 8.000 godina, imao je varijantu retkog genetskog zapisa na svom ipsilon hromozomu, poznatu kao "A00".
Taj je zapis prvi put otkriven 2013. godine i ukazuje na to da je poslednji zajednički muški predak ljudi živeo pre 200.000 do 300.000 godina.
Analizom je utvrđeno da geni dece iz Sum Lake sadrže tragove arhaične vrste hominina koja više ne postoji.
Otprilike dva odsto njihovog DNK potiče od nepoznate izumrle vrste s kojom se mešao neki od njihovih predaka.