"Ljubav je slepa", a to i nije tako loše, kažu psiholozi. Rezultati istraživanja koje su sproveli naučnici sa Univerziteta u Bafalu pokazali su da osobe koje idealizuju partnera i u načelu primećuju samo lepe osobine svoje druge polovine srećnije i zadovoljnije svojim brakom ili vezom od onih koji više obraćaju pažnju na partnerove mane.

Studija je zasnovana na istraživanju u kojem su učestvovala 193 tek venčana para. Većina ispitanika bila je u srenjim ili kasnim dvadesetim godinama, a svi su pripadali srednjoj klasi. Tokom prve tri godine braka su dva puta godišnje popunjavali upitnike u kojima se od njih tražilo da opišu sebe, svog partnera i da nabroje pozitivne (ljubazan, dobar, duhovit, brižan...) i negativne (lenj, ćudljiv, uzdržan, nezreo...) osobine svog partnera.

Onda su na istoj skali osobina označavali one koje bi trebalo da ima njihov "idealan" partner. Od ispitanika se, takođe, očekivalo da procene i svoje zadovoljstvo, samopouzdanje i bliskost sa partnerom.

Samopouzdanje je najčešće realno utemeljeno, zaključili su psiholozi, ali način na koji doživaljavamo partnera često je oblikovam našim očekivanjima i nadanjima. Analizirajući dobijene rezultate, psiholozi su zaključili da osobe koje nisu idealizovale partnere na početku braka nakon tri godine svoju vezu sa supružnikom ocenjuju kao manje dobru, a odnos kao manje kvalitetan od onih koji su partnera na početku posmatrali kroz "ružičaste naočare".

Ispitanici skloni idealizaciji partnera uglavnom su i posle tri godine bili "veoma srećni" u braku. Osobe koje su u startu kritički procenjivale partnera, nakon tri godine češće su bile razočarane brakom.

Izgleda da nekad nije loše "zažmuriti" na neoprane sudove ili namćorasto ponašanje nekoga koga volite. Ako ne čekate da "upecate" partnera kad nešto "zgreši" bićete oboje srećniji.

(MONDO)