Fruška gora proglašena je za nacionalni park 1960. godine. Najviši vrhovi su Crveni čot sa 538, Orlovac sa 512 i turistički centar Iriški venac od 490 metara. Pruža se duž desne obale Dunava, duga je 80, a široka 15 kilometara.

Na planini raste oko 1.500 biljnih vrsta, od kojih više 1.000 u granicama Nacionalnog parka Fruška gora. Mnoge od njih su reliktnog karaktera, a više od 50 vrsta je na spisku prirodnih retkosti Srbije. Kao značajne vrste izdvajaju se lovorasti jeremičak, pljevika, stepska višnja, crni glog, bezlistac i čak 31 vrsta iz familije orhideja.

Fruška gora bogata je šumama hrasta, graba, bukve, lipe i drugog drveća. Životinjski svet je veoma brojan i raznovrstan, što posebno važi za ptice, kojih ima više od 200 vrsta. Najređe, a ujedno i najugroženije među njima su ptice grabljivice - orao krstaš, i patuljasti orao.

Značajno je prisustvo detlića, gavrana, šumske šljuke, crne rode i mnogih drugih. Od retkih i ugroženih vrsta sisara na Fruškoj gori žive divlja mačka, kuna belica, puh lešnikar i 16 vrsta slepih miševa.

Na planini postoji i više arheoloških nalazišta iz neolita bakarnog, bronzanog i rimskog doba, kao i 17 starih fruškogorskih manastira, koji su nastali od kraja 15. do 18. veka i poznati su po specifičnoj arhitekturi, bogatim riznicama, bibliotekama i freskama.

Dakle, Fruška gora idealna je destinacija za zaljubljenike u prirodu, ali i za one koji žele miran vikend koji će posvetiti obilasku manastira.

(Tanjug)