Reprezentativno zdanje Doma Narodne skupštine trebalo bi tokom sledeće godine da postane spomenik kulture od izuzetnog značaja.
"Nema potrebe za dodatnim istraživanjima i odluku o rekategorizaciji treba prvo da donese Gradski zavod za zaštitu spomenika kulture, nakon čega će zahtev biti prosleđen Republičkom zavodu, nadležnom ministarstvu i na kraju parlamentu na usvajanje", rekao je predsednik Komisije za spomenike od izuzetnog znacaja pri Ministarstvu kulture Marko Popović.
Dom Narodne skupštine, reprezentativno zdanje i kulturno dobro pod zaštitom države, svedoči o burnoj istoriji srpskog naroda i može se porediti sa velelepnim evropskim parlamentima.
Zgrada na današnjem Trgu Nikole Pašića zidana je za srpski parlament, ali je tokom istorije bila sedište parlamentaraca Kraljevine Jugoslavije, Federativne Narodne Republike Jugoslavije, Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije, Savezne Republike Jugoslavije, Državne zajednice Srbija i Crna Gora.
Preseljenjem poslanika 23. jula 2006. godine iz zgrade u Ulici kralja Milana, Dom Narodne skupštine vraćen je svojoj prvobitnoj nameni - postao je ponovo predstavnički dom Srbije.
Izgradnja velelepnog zdanja, prema projektu arhitekte Jovana Ilkića, počela je 1907. godine kada je kralj Petar Prvi Karađorđević postavio kamen temeljac u blizini mesta gde je 30. novembra 1830. godine održana Velika narodna skupština na kojoj je pročitan hatišerif turskog sultana "O pravima Srba i knjaza Miloša".
Izgradnja skupštine trajala je skoro tri decenije, odvijala se u različitim istorijskim i ekonomskim prilikama i bila prekinuta zbog dva Balkanska i Prvog svetskog rata.
Na početku njegove izgradnje neimari su koristili jednostavne građevinske materijale, poput cigle, da bi se kasnije, kada je u upotrebu ušao beton, povela rasprava tadašnjih stručnjaka da li je bolje nastaviti sa starim ili primeniti nove materijale.
Napredne snage su prevagnule i parter i prvi sprat urađeni su od betona. Međutim, zbog položaja zgrade koja je izgrađena na brdašcu i postojanja podzemnih voda, zgrada pomalo tone, o čemu svedoče i naprsline koje se mogu videti, rekao je Tanjugov vodič kroz skupštinsko zdanje Željko Mandić.
Mandić, koji je rukovalac imovinom u Domu Narodne skupštine, kazao je da je prilikom rekonstrukcije sedamdesetih godina 20. veka deo poda u skupštinskom restoranu, koji se nalazi u prizemlju zgrade, propao i potonuo, a pred zaposlenima i sručnjacima koji su radili na obnavljanju ukazao se potok koji je proticao ispod zgrade skupštine.
Takođe, parlament je rekonstruisan i neposredno pre useljenja poslanika Republike Srbije, kada su majstori unutrašnjost istorijskog zdanja uredili prema autentičnim crtežima ruskog arhitekte Nikole Krasnova.
Sa posebnom pažnjom je renovirana Velika sala, u kojoj poslanici zasedaju, Mala sala, u kojoj se uglavnom održavaju skupovi, konferencije i sednice Odbora, kao i poznati salon kneza Plava.
Sudeći prema originalnim spisima, od prvobitnog rasporeda u zgradi mnogo se toga promenilo, nešto nameštaja zamenjeno je novim, a kraljevski simboli su, u vreme komunizma, uklonjeni i zamenjeni grbovima tadašnje Jugoslavije.
Iz vremena parlamentarnih zasedanja, u periodu Kraljevine Jugoslavije, ostala je samo jedna autentična klupa u skupštinskoj sali, koju su narodni poslanici Kraljevine 1936. godine, kada je zdanje završeno, na rukama preneli iz kafane "Manjež", gde je do tada zasedala skupština.Dom Narodne skupštine, reprezentativno zdanje i kulturno dobro pod zaštitom države, svedoči o burnoj istoriji srpskog naroda i može se porediti sa velelepnim evropskim parlamentima.
Zgrada na današnjem Trgu Nikole Pašića zidana je za srpski parlament, ali je tokom istorije bila sedište parlamentaraca Kraljevine Jugoslavije, Federativne Narodne Republike Jugoslavije, Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije, Savezne Republike Jugoslavije, Državne zajednice Srbija i Crna Gora.
Preseljenjem poslanika 23. jula 2006. godine iz zgrade u Ulici kralja Milana, Dom Narodne skupštine vraćen je svojoj prvobitnoj nameni - postao je ponovo predstavnički dom Srbije.
Izgradnja velelepnog zdanja, prema projektu arhitekte Jovana Ilkića, počela je 1907. godine kada je kralj Petar Prvi Karađorđević postavio kamen temeljac u blizini mesta gde je 30. novembra 1830. godine održana Velika narodna skupština na kojoj je pročitan hatišerif turskog sultana "O pravima Srba i knjaza Miloša".
Izgradnja skupštine trajala je skoro tri decenije, odvijala se u različitim istorijskim i ekonomskim prilikama i bila prekinuta zbog dva Balkanska i Prvog svetskog rata.
Na početku njegove izgradnje neimari su koristili jednostavne građevinske materijale, poput cigle, da bi se kasnije, kada je u upotrebu ušao beton, povela rasprava tadašnjih stručnjaka da li je bolje nastaviti sa starim ili primeniti nove materijale.
Napredne snage su prevagnule i parter i prvi sprat urađeni su od betona. Međutim, zbog položaja zgrade koja je izgrađena na brdašcu i postojanja podzemnih voda, zgrada pomalo tone, o čemu svedoče i naprsline koje se mogu videti, rekao je Tanjugov vodič kroz skupštinsko zdanje Željko Mandić.
Mandić, koji je rukovalac imovinom u Domu Narodne skupštine, kazao je da je prilikom rekonstrukcije sedamdesetih godina 20. veka deo poda u skupštinskom restoranu, koji se nalazi u prizemlju zgrade, propao i potonuo, a pred zaposlenima i sručnjacima koji su radili na obnavljanju ukazao se potok koji je proticao ispod zgrade skupštine.
Takođe, parlament je rekonstruisan i neposredno pre useljenja poslanika Republike Srbije, kada su majstori unutrašnjost istorijskog zdanja uredili prema autentičnim crtežima ruskog arhitekte Nikole Krasnova.
Sa posebnom pažnjom je renovirana Velika sala, u kojoj poslanici zasedaju, Mala sala, u kojoj se uglavnom održavaju skupovi, konferencije i sednice Odbora, kao i poznati salon kneza Plava.
Sudeći prema originalnim spisima, od prvobitnog rasporeda u zgradi mnogo se toga promenilo, nešto nameštaja zamenjeno je novim, a kraljevski simboli su, u vreme komunizma, uklonjeni i zamenjeni grbovima tadašnje Jugoslavije.
Ta klupa, ukrašena izrezbarenim rozetama, nalazi se u prvom redu klupa u Velikoj sali, a u vreme Kraljevine bila je predviđena za ministre koji su sedeli okrenuti licem poslanicima, a leđima predsedavajućem.
Na suprotnoj strani od Velike nalazi se Mala skupštinska sala, koja je ranije bila sala Veća republika, raskošno uređena, a u kojoj dominira freska "Velika alegorija rada", autora Mate Menegala Rodića, kao i 12 portreta u narodnim nošnjama tadašnjih naroda Kraljevine - po šest žena i muškaraca, delo slikara Mirka Račkog.
Ipak, jedan od najpoznatijih delova zgrade jeste salon kneza Pavla, za koji je vezana i enigma - zašto je najreprezentativniji salon smešten na prvom spratu, i to u ćošku zgrade.
Misterija je rešena kada je neko "uočio" da se salon nalazi preko puta ulaza na galeriju Velike sale, pa tako diplomate i strani državnici koji se nalaze u poseti parlamentu i sa galerije prate zasedanje, put od salona do galerije brzo mogu da pređu.
Danas u salonu nema mnogo autentičnog nameštaja i njime dominira luster težak 204 kilograma. U salonu se čuvaju neki od poklona stranih državnika, među kojima su kineske vaze, švedska ratnička truba i indonežanski brod.
(Tanjug)
