Najznačajniji stvaralac Hrvatskog narodnog preporoda, pesnik, jezikoslovac, ban i političar, uvažavao je srpsko pismo, i lično, ponekad, pisao ćirilicom.
Mažuranićeva prepiska sa srpskim patrijarhom Samuilom Maširevićem iz 1862. godine otkrivena je nedavno u Arhivu srpske akedemije nauka i umetnosti u Sremskim Karlovcima. Svoja pisma, Mažuranić je pisao ćiriličnim krasopisom, prenose "Novosti".
Prepiska se odnosila na plate učitelja u sremskokarlovačkoj bogosloviji.
Istoričar i direktor Arhiva SANU u Sremskim Karlovcima, Žarko Dimić, kaže da je "ćirilični Mažuranić" i za njega veliko iznenađenje, mada se u ovom arhivu čuva i fond srpskog narodnog pokreta 1848-1849. godine.
"Bilo je to vreme kada su Srbi i Hrvati, prvi put u svojoj istoriji, zajedno pokušali da ostvare neke političke rezultate u okviru Habsburške monarhije", rekao je Dimić i dodao da se kopije Mažuranićevih pisama na ćirilici sigurno nalaze i u hrvatskim arhivama.
Novosadski lingvista prof. dr Dragoljub Petrović kaže da su u Mažuranićevo vreme mnogi Hrvati u prepisci sa pravoslavnim Srbima pisali ćirilicom.
"To nije teško objasniti i razumeti. Bio je to znak 'građanskoga reda' i potvrda činjenice da su i oni znali koje je srpsko pismo. Uostalom, za Mažuranića se zna da je bio pokatoličeni Srbin od roda Janković Stojana", navodi profesor Petrović, podsećajući da je autor epa "Smrt Smail-age Čengića" bio pod uticajem Vuka Karadžića i Đure Daničića.
Kasnije, tokom svog sedmogodišnjeg banovanja, Mažuranić se nije libio da se založi i za zabranu srpskog pisma kojim je samo 11 godina ranije komunicirao sa patrijarhom Maširevićem. I Marija Terezija, poznato je, bila je veliki protivnik ćirilice, ali niko srpskom pismu nije naškodio kao jugoslovenski komunisti posle Drugog svetskog rata, koji su svaki pomen ćirilice tumačili kao pojavu srpskog nacionalizma.
(MONDO)
Prepiska se odnosila na plate učitelja u sremskokarlovačkoj bogosloviji.
Istoričar i direktor Arhiva SANU u Sremskim Karlovcima, Žarko Dimić, kaže da je "ćirilični Mažuranić" i za njega veliko iznenađenje, mada se u ovom arhivu čuva i fond srpskog narodnog pokreta 1848-1849. godine.
"Bilo je to vreme kada su Srbi i Hrvati, prvi put u svojoj istoriji, zajedno pokušali da ostvare neke političke rezultate u okviru Habsburške monarhije", rekao je Dimić i dodao da se kopije Mažuranićevih pisama na ćirilici sigurno nalaze i u hrvatskim arhivama.
Novosadski lingvista prof. dr Dragoljub Petrović kaže da su u Mažuranićevo vreme mnogi Hrvati u prepisci sa pravoslavnim Srbima pisali ćirilicom.
"To nije teško objasniti i razumeti. Bio je to znak 'građanskoga reda' i potvrda činjenice da su i oni znali koje je srpsko pismo. Uostalom, za Mažuranića se zna da je bio pokatoličeni Srbin od roda Janković Stojana", navodi profesor Petrović, podsećajući da je autor epa "Smrt Smail-age Čengića" bio pod uticajem Vuka Karadžića i Đure Daničića.
Kasnije, tokom svog sedmogodišnjeg banovanja, Mažuranić se nije libio da se založi i za zabranu srpskog pisma kojim je samo 11 godina ranije komunicirao sa patrijarhom Maširevićem. I Marija Terezija, poznato je, bila je veliki protivnik ćirilice, ali niko srpskom pismu nije naškodio kao jugoslovenski komunisti posle Drugog svetskog rata, koji su svaki pomen ćirilice tumačili kao pojavu srpskog nacionalizma.
(MONDO)
