U Zagrebu je u 98. godini umro pisac Joža Horvat, poznat po nizu knjiga i romana iz Narodnooslobodilačke borbe i po putopisima sa morskih putovanja.
Rođen je u mestu Kotoriba u Međimurju uz mađarsku granicu. Pohađao je Filozofski fakultet, radio kao sekretar Matice hrvatske, bio urednik "Kola" i časopisa "Republika".
Pisao je romane, pripovetke i drame, filmske scenarije, novinske tekstvove i radiodrame. Knjige su mu prevođene na ruski, poljski, češki, slovački, mađarski, bugarski, albanski, kineski i esperanto jezik.
Dobitnik je brojnih nagrada, a svoje najpoznatie delo o plovljenju morima i okeanima sveta nazvao je po svom jedrenjaku "Besa".
Prvo mu je poznatije delo dnevnički strukturisan roman "Sedmi be" iz 1939. koji je napisao u znak protesta prema svemu što je doživeo u srednjoj školi. Roman je odmah po izlasku bio zabranjen.
Prokomunistički opredeljen, 1941. odlazi u partizane. To je ratovanje opisao u brojnim dramama i radio dramama, pričama i zapisima, kao i u romanu "Mačak pod šljemom" iz 1962. koji je partizanskom pokretu dao određenu humorističku notu.
Zbog toga je bio na meti partijskih čistunaca, ali mu roman nije zabranjen kao što je bilo sa scenarijem za film "Ciguli Miguli" deset godina ranije koji je označen kao oda malograđanšstini i zbog koje je bio označen kao neprijatelj Komunističke partije i uklonjen iz javnog života.
Najveći broj čitalaca Horvat je imao kao putopisac koji je dva puta oplovio svet i pisao putopisnu prozu u formi brodskog dnevnika "Besa" koji nije samo dvogodišnji brodski zapis o putovanju, nego književni ođek pređenog puta i piščeva potvrda samog sebe u sukobu sa životnim preprekama.
Na temu mora napisao je i romane "Operacija Stonoga" (1982) i "Waitapu" (1984) prema kome je 1987. snimljena TV serija u produkciji RTV Slovenije. Godine 2005. objavio je autobiografiju "Svedok prolaznosti".
Tokom 90-ih pa do pred smrt bio je aktivan u savezu antifašističkih boraca, zalažući se za bratstvo i slogu između Srba i Hrvata i kritikujući oba nacionalizma. Tome je svakako doprinelo i poverenje koje je u Drugom svetskom ratu izgrađeno između njega i Srba kalničkog kraja.
(Tanjug)
Pisao je romane, pripovetke i drame, filmske scenarije, novinske tekstvove i radiodrame. Knjige su mu prevođene na ruski, poljski, češki, slovački, mađarski, bugarski, albanski, kineski i esperanto jezik.
Dobitnik je brojnih nagrada, a svoje najpoznatie delo o plovljenju morima i okeanima sveta nazvao je po svom jedrenjaku "Besa".
Prvo mu je poznatije delo dnevnički strukturisan roman "Sedmi be" iz 1939. koji je napisao u znak protesta prema svemu što je doživeo u srednjoj školi. Roman je odmah po izlasku bio zabranjen.
Prokomunistički opredeljen, 1941. odlazi u partizane. To je ratovanje opisao u brojnim dramama i radio dramama, pričama i zapisima, kao i u romanu "Mačak pod šljemom" iz 1962. koji je partizanskom pokretu dao određenu humorističku notu.
Zbog toga je bio na meti partijskih čistunaca, ali mu roman nije zabranjen kao što je bilo sa scenarijem za film "Ciguli Miguli" deset godina ranije koji je označen kao oda malograđanšstini i zbog koje je bio označen kao neprijatelj Komunističke partije i uklonjen iz javnog života.
Najveći broj čitalaca Horvat je imao kao putopisac koji je dva puta oplovio svet i pisao putopisnu prozu u formi brodskog dnevnika "Besa" koji nije samo dvogodišnji brodski zapis o putovanju, nego književni ođek pređenog puta i piščeva potvrda samog sebe u sukobu sa životnim preprekama.
Na temu mora napisao je i romane "Operacija Stonoga" (1982) i "Waitapu" (1984) prema kome je 1987. snimljena TV serija u produkciji RTV Slovenije. Godine 2005. objavio je autobiografiju "Svedok prolaznosti".
Tokom 90-ih pa do pred smrt bio je aktivan u savezu antifašističkih boraca, zalažući se za bratstvo i slogu između Srba i Hrvata i kritikujući oba nacionalizma. Tome je svakako doprinelo i poverenje koje je u Drugom svetskom ratu izgrađeno između njega i Srba kalničkog kraja.
(Tanjug)
