Alžirska književnica Asija Džebar, koja u svojim romanima opisuje život žena u muslimanskom svetu, prva je ličnost iz magrebskog sveta koja je postala član Francuske akademije.
Džebar (69) je bila i prva Alžirka koja je primljena na Ekol normal u Parizu 1955. godine, koja je dobila medjunarodno priznanje i koja je primljena pod kupolom Akademije.
Simbol emancipacije alžirskih žena, Džebar spada u klasike magrebske književnosti na francuskom jeziku. Rodjena je kao Fatima Zohra Imalajen 4. avgusta 1936. godine u Šeršelu, stotinjak kilometara od alžirske prestonice kao kćerka učitelja a svoj prvi prvi roman "Žedj" (Soif) napisala je 1956. godine.
U Magrebu "žene ne pišu. One vezu, tetoviraju se, tkaju tepihe", kaže ova Alžirka i dodaje: "pisati, to znači otkriti sebe. Kada žena, uprkos svemu, piše, ona ima status plesačice, tojest lake žene".
Džebar je takodje radila i za posorište i film. Njen film "La nouba des femmes du Mont Chenoua" je dobio nagradu medjunarodne kritike 1979. godine na Venecijanskom festivalu.
Tokom 90-ih godina, pisala je o nasilju u svojoj zemlji i sudbini žena pred nadiranjem islamskog fundamentalizma. Od 1997, predaje francusku književnost u SAD.
(Beta)
Džebar (69) je bila i prva Alžirka koja je primljena na Ekol normal u Parizu 1955. godine, koja je dobila medjunarodno priznanje i koja je primljena pod kupolom Akademije.
Simbol emancipacije alžirskih žena, Džebar spada u klasike magrebske književnosti na francuskom jeziku. Rodjena je kao Fatima Zohra Imalajen 4. avgusta 1936. godine u Šeršelu, stotinjak kilometara od alžirske prestonice kao kćerka učitelja a svoj prvi prvi roman "Žedj" (Soif) napisala je 1956. godine.
U Magrebu "žene ne pišu. One vezu, tetoviraju se, tkaju tepihe", kaže ova Alžirka i dodaje: "pisati, to znači otkriti sebe. Kada žena, uprkos svemu, piše, ona ima status plesačice, tojest lake žene".
Džebar je takodje radila i za posorište i film. Njen film "La nouba des femmes du Mont Chenoua" je dobio nagradu medjunarodne kritike 1979. godine na Venecijanskom festivalu.
Tokom 90-ih godina, pisala je o nasilju u svojoj zemlji i sudbini žena pred nadiranjem islamskog fundamentalizma. Od 1997, predaje francusku književnost u SAD.
(Beta)
Pridruži se MONDO zajednici.