Komitet UNESKO-a za svetsku baštinu trebalo bi da donese odluku da se crkva Bogorodice Ljeviške u Prizrenu uvrsti na Listu svetske baštine, ali će odluka stići prekasno, jer je zidno slikarstvo hrama nepovratno oštećeno u požaru koji su 17. marta 2004.godine podmetnuli albanski ekstremisti.
Hram je podignut u 10. veku, ali je temljeno obnovljen, dogradjen i oslikan 1307 godine na početku vladavine kralja Milutina i predstavljao je centralni hram nove srpske prestonice.
Fresko slikarstvo je oštećeno u centralnom hramu, još prilikom njegovog pretvaranja u muslimansku bogomolju, ali je ono iz priprate, posebno portreti vladara iz dinastije Nemanjića, sačuvano sve do kobnog 17. marta 2004 godine.
Gradjevina je impresivna po svojim monumentalnim dimenzijama, za pravoslavne bogomolje, pošto je sačuvan prvobitni oblik antičke trobrodne bazilike nad kojim je podignuta kupola.
Najveću umetničku vrednost ove crkve predstavljale su njene freske, jer su logičan završetak monumentalnog stila Raške škole i imaju sve najbolje karakteristike Milutinove dvorske škole.
Poznato je da su slikari bili Astrapa i Nikola koji su na srpski dvor preneli vrhunsko umeće carskih radionica iz Konstantinopolja. Renesansa Paleologa je ovde doživela svoj puni procvat s originalnim, sprecifičnim elementima koje su uneli srpski umetnici
U priprati su od izuzetne umetničke vrednosti bile kompozicije Strašnog suda i iz Starog zaveta, zbog obilja prelepih detalja iz realnog života i prirode. Tih motiva ima i po drugim srednjevekovnim hramovima, ali su u Ljeviškoj najživotniji i raškošnog kolorita. I ove kompozicije su teško oštećene u požaru koji su podmetnuli albanski eskremisti.
Od portreta Nemanjića, posebno onog monumentalnog kralja Milutina, poznatog svakom detetu iz udžbenika, ostali su samo bledi tragovi, jer je požar razorio kolorit.
Ljeviška je čuvala najlepšu galeriju kraljevskih portreta o kojima će buduće generacije moći bolje da se informišu ako svrate do beogradske Galerije fresaka, nego da posete hram u Prizrenu, makar dobio status spomenika svetske kulturne baštine.
(Tanjug)
Hram je podignut u 10. veku, ali je temljeno obnovljen, dogradjen i oslikan 1307 godine na početku vladavine kralja Milutina i predstavljao je centralni hram nove srpske prestonice.
Fresko slikarstvo je oštećeno u centralnom hramu, još prilikom njegovog pretvaranja u muslimansku bogomolju, ali je ono iz priprate, posebno portreti vladara iz dinastije Nemanjića, sačuvano sve do kobnog 17. marta 2004 godine.
Gradjevina je impresivna po svojim monumentalnim dimenzijama, za pravoslavne bogomolje, pošto je sačuvan prvobitni oblik antičke trobrodne bazilike nad kojim je podignuta kupola.
Najveću umetničku vrednost ove crkve predstavljale su njene freske, jer su logičan završetak monumentalnog stila Raške škole i imaju sve najbolje karakteristike Milutinove dvorske škole.
Poznato je da su slikari bili Astrapa i Nikola koji su na srpski dvor preneli vrhunsko umeće carskih radionica iz Konstantinopolja. Renesansa Paleologa je ovde doživela svoj puni procvat s originalnim, sprecifičnim elementima koje su uneli srpski umetnici
U priprati su od izuzetne umetničke vrednosti bile kompozicije Strašnog suda i iz Starog zaveta, zbog obilja prelepih detalja iz realnog života i prirode. Tih motiva ima i po drugim srednjevekovnim hramovima, ali su u Ljeviškoj najživotniji i raškošnog kolorita. I ove kompozicije su teško oštećene u požaru koji su podmetnuli albanski eskremisti.
Od portreta Nemanjića, posebno onog monumentalnog kralja Milutina, poznatog svakom detetu iz udžbenika, ostali su samo bledi tragovi, jer je požar razorio kolorit.
Ljeviška je čuvala najlepšu galeriju kraljevskih portreta o kojima će buduće generacije moći bolje da se informišu ako svrate do beogradske Galerije fresaka, nego da posete hram u Prizrenu, makar dobio status spomenika svetske kulturne baštine.
(Tanjug)
Pridruži se MONDO zajednici.