Objavljivanjem nepoznatih muzičkih snimaka, izvodjenjem nekada zabranjenih baleta i opera, Rusija obeležava 100 godina od rodjenja kompozitora Dmitrija Šostakoviča (1906-1975).
U Boljšoj teatru ove sedmice na programu su tri baleta najviše cenzurisanog kompozitora u bivšem Sovjetskom Savezu, kao i njegova opera "Ledi Magbet iz okruga Mtsensk" koju je Staljin svojevremeno zabranio.
Šostakovičev balet "Balda", priča o svešteniku koga sluga uvek nasamari, biće izveden 25. septembra, na dan kompozitorevog rodjenja, u operi Siktivkaru, ali bez scena u kojima se ismeva crkva - na zahtev regionalnih crkvenih vlasti.
Izbacivanje scena i zabranjivanje dela nisu bili retka pojava u njegovoj karijeri. Opera "Ledi Makbet iz okruga Mtsensk", čijem je izvodjenju Staljin prisustvovao 26. januara 1936, oštro je kritikovana dva dana kasnije.
Posle zabrane te opere, Šostakovič ju je preradio, izbacivši scene koje su, u zemlji u kojoj se seks bio tabu tema, smatrane previše "naturalističkim".
Nakon toga, pisao je filmsku muziku i bio u milosti do Pete simfonije, krajem 1937.
Ipak, Šostakovič, koji je svoja dela posvetio Staljinu i Lenjinu, ostao je kompozitor koga su do kraja života pratili prislušni uredjaji bili su postavljeni u njegovom stanu do smrti.
Čovek koji je, sa jedne strane podržavao mlade avangardne muzičare, a sa druge potpisao pismo osude disidenta Andreja Saharova, što kako je kasnije priznao "sebi nikada neće oprostiti", misteriozni Šostakovič danas je predmet velikog interesovanja Rusa.
Autor muzike koja se na Zapadu često smatra depresivnom, Šostakovič odaje utisak "čiste i spontane" osobe u do sada neobjavljenim pismima svom prijatelju, muzičkom kritičaru Ivanu Solertinskom, koja je pisao izmedju 1927. i 1944.
(Beta)
U Boljšoj teatru ove sedmice na programu su tri baleta najviše cenzurisanog kompozitora u bivšem Sovjetskom Savezu, kao i njegova opera "Ledi Magbet iz okruga Mtsensk" koju je Staljin svojevremeno zabranio.
Šostakovičev balet "Balda", priča o svešteniku koga sluga uvek nasamari, biće izveden 25. septembra, na dan kompozitorevog rodjenja, u operi Siktivkaru, ali bez scena u kojima se ismeva crkva - na zahtev regionalnih crkvenih vlasti.
Izbacivanje scena i zabranjivanje dela nisu bili retka pojava u njegovoj karijeri. Opera "Ledi Makbet iz okruga Mtsensk", čijem je izvodjenju Staljin prisustvovao 26. januara 1936, oštro je kritikovana dva dana kasnije.
Posle zabrane te opere, Šostakovič ju je preradio, izbacivši scene koje su, u zemlji u kojoj se seks bio tabu tema, smatrane previše "naturalističkim".
Nakon toga, pisao je filmsku muziku i bio u milosti do Pete simfonije, krajem 1937.
Ipak, Šostakovič, koji je svoja dela posvetio Staljinu i Lenjinu, ostao je kompozitor koga su do kraja života pratili prislušni uredjaji bili su postavljeni u njegovom stanu do smrti.
Čovek koji je, sa jedne strane podržavao mlade avangardne muzičare, a sa druge potpisao pismo osude disidenta Andreja Saharova, što kako je kasnije priznao "sebi nikada neće oprostiti", misteriozni Šostakovič danas je predmet velikog interesovanja Rusa.
Autor muzike koja se na Zapadu često smatra depresivnom, Šostakovič odaje utisak "čiste i spontane" osobe u do sada neobjavljenim pismima svom prijatelju, muzičkom kritičaru Ivanu Solertinskom, koja je pisao izmedju 1927. i 1944.
(Beta)
