Član Privremenog veća Beograda Andreja Mladenović položio je venac na spomenik Nikoli Pašiću, povodom 87. godišnjice smrti državnika, koji je, prema Mladenovićevim rečima, jedan od stožera u izgradnji moderne srpske države 20. veka.
Grad Beograd i Beograđani odaju počast svom gradonačelniku, predsedniku vlade Kraljevine Srbije, odužuju se svojim velikanima, ljudima koji su nas zadužili za vekove, rekao je Mladenović Tanjugu nakon polaganja venca.
"Mislim da sećanje na Nikolu Pašića u ovom trenutku jeste značajno jer je država Srbija tada imala snagu i veličinu i veliko poštovanje u celom svetu", naveo je on.
Pašić je rođen 18. decembra 1845. u Zaječaru, a umro je 10. decembra 1926 u Beogradu. Jedan je od osnivača Radikalne stranke 1881. i njen vođa, tvorac Vidovdanskog ustava 1921. prvog Ustava Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca.
Bio je predsednik vlade Kraljevine Srbije i Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca.
Godine 1866. upisao je Tehnički fakultet Velike škole (preteča Univerzieta) u Beogradu.
Srpska vlada ga je 1868. uputila na školovanje u Cirih, dajući mu stipendiju. Studirao je na Politehnici u Cirihu. Kao student u Švajcarskoj bio je blizak onovremenim socijalistima, upoznao je Svetozara Markovića i delimično se oslanjao i na njegove kao i ruske uzore (narodnjaštvo).
Izvesno vreme radio je na železnicama u inostranstvu, a po povratku u Srbiju uređivao je socijalistički list "Oslobođenje". Godine 1878. izabran je u Narodnu skupštinu kao narodni poslanik, izabran u Zaječaru.
Posle gušenja Timočke bune 1883. (koju su vodili radikali) emigrirao je i u odsustvu osuđen na smrt.
Kralj Milan ga je kasnije pomilovao. Odlučujuće je doprineo da Srbija 1888. dobije Ustav koji je primorao kralja Milana da se povuče. Ubrzo po abdikaciji kralja Milana u korist sina Aleksandra, 1889. postao je predsednik Skupštine, a 1891. predsednik vlade.
Dominantnu političku poziciju u Srbiji učvrstio je posle dolaska na vlast kralja Petra I Karađorđevića 1903. Vladu je vodio i od 1904. i potom još tri puta, a posle Prvog svetskog rata bio je tri puta i predsednik vlade Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca.
Uspešno se opirao nastojanjima Austro-Ugarske protiv Srbije, učestvovao je u stvaranju Balkanskog saveza uperenog protiv Turske i bio pristalica carske Rusije.
Uz kralja Aleksandra (tada regenta) predvodio je Srbiju u pobedonosnim balkanskim ratovima 1912. i 1913. i u Prvom svetskom ratu od 1914. do 1918.
Zastupao je Kraljevinu Srbiju 1919. na Versajskoj mirovnoj konferenciji i odlučno doprineo stvaranju Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca, odnosno Jugoslavije.
Pašić je dva puta bio gradonačelnik Beograda, od 30. decembra 1889. do 14. januara 1891. i od 10. januara 1897. do 13. novembra 1897.
