Srpski studenti briljirali u Zagrebu

Bravo! I opet medalja! I opet su pobedjeni oni ciji su fakulteti prestizni u svetu, a Srbija sa svojim skolstvom negde pri kraju. Stvar je u pojedincima (nastavnom osoblju i ucenicima) i njihovom sistemu ucenja, a ne celokupnom sistemu. Osnovna skola u koju ide moje dete, vodi se kao prestizna u Novom Sadu. Napravljeno je 8 odeljenja po 30 ucenika, jer su roditelji tu upisivali decu iako regionalno ne pripadaju. Moje dete je pripalo uciteljici koja je vrlo stroga, zahtevna, pravedna i ne prelazi na sledece gradivo dok 90 posto dece ne savladaju materiju. Rade grupne radove, citaju lektire i obradjuju iste, idu na takmicenja i dodatnu nastavu zabavne matematike koju ona samovoljno drzi, a cim se klinci *uspavaju*, saziva roditeljski i trazi resenje da ih podstaknemo. Za to vreme, vecina drugih uciteljica decu vodi u dvoriste, bioskop...Idu i nasi, ali povremeno i ciljano. Kad idu na ekskurzije i izlete, jedino nasa uciteljica ne vice i redovno organizuje zurkice kako bi se deca druzila i drzala zajedno. Kad predju u vise razrede, njeni su, do sada, pokazivali najbolje rezultate (dalje zavisi i od samog sklopa deteta, hormona, roditelja, nastavnog osoblja...). I onda kazu prestizna skola. Prestizna je ta uciteljica u toj skoli i nije cudo sto su vec poceli roditelji da se otimaju o nju, jer nasi zavrsavaju druzenje sa njom.