Tunel predstavlja direktnu i najbližu vezu između centra Beograda i Brankovog mosta, odnosno Novog Beograda i Zemuna.

Istorija Beograda govori da se pedesetih godina 20. veka na mestu današnjeg tunela, nalazio poznati restoran “Jadran” koji je pored imao veliki ribnjak, kao i fontanu. Predstavljao je pravu oazu u centru grada, gde su viđeniji Beograđani provodili svoje slobodno vreme, ali o mogućnostima proboja tunela koji bi povezivao Zeleni venac i Ulicu Moše Pijade, današnju Dečansku, počelo je da se razmišlja već šezdesetih godina. Prvih 70 planiranih metara, smatrali su stručnjaci, spasilo bi prestonicu od gužvi koje su već tada uveliko gušile centar glavnog grada. I tako je i bilo.

Terazijski tunel rešavao je gomilu drugih saobraćajnih jednačina sa isto toliko nepoznatih, a danas je teško i samo zamisliti kako bi se odvijao saobraćaj u centru Beograda bez Terazijskog tunela.
Kad zamislimo kolike bi se gužve stvarale na potezu od Zelenog venca do trga Republike i trga Nikole Pašića, jasno je koliko je ovaj tunel važan, ali tek je poslednjih nekoliko godina krenulo da se više ulaže u njegovo održavanje i vodi računa o svakom detalju.
Jedna od važnih stvari jeste i što je javno komunalno preduzeće „Javno osvetljenje” izvršilo, između ostalog, radove na sanaciji instalacije javnog funkcionalnog osvetljenja u okviru sveobuhvatnog redovnog održavanja Terazijskog tunela.

U okviru izvršenih radova, otklonjeni su kvarovi na instalaciji, zamenjeni disfunkcionalni izvori svetlosti i obavljene funkcionalne probe.

Vozila danas saobraćaju Terazijskim tunelom bez ikakvih problema, svi problemi su uspešno sanirani, a što je najvažnije, tunel je u potpunosti bezbedan.