Verovatno najčuveniji partizanski bombaš rođen je 1926. godine u slavonskom selu Gradina kod Virovitice.

Kao jedan od najmlađih i najmanjih boraca bio je omiljen i poznat u odredu.

Kratko vreme je bio na lečenju u oslobođenom Užicu, a prilikom povlačenja partizanskih snaga iz Srbije, i Boško se povlači s borcima Užičkog partizanskog odreda.

Hrabar, sposoban i odlučan da se dokaže, Boško Buha posle formiranja Druge proleterske brigade, ulazi kao borac u sastav njenog 4. bataljona.

Istakao se kao jedan od najveštijih bombaša u nizu borbi na Gatu, Kozari, Tarčinu, Kupresu, Jajcu, Livnu i drugim mestima gde se borila njegova proleterska brigada.

Boško Buha posle bombi uzeo mikrofon

Omiljen među borcima zbog svoje mladosti i cenjen zbog hrabrosti, Boško Buha odlazi kao delegat Druge proleterske brigade na prvi Kongres Ujedinjenog saveza antifašističke omladine.Imao je tada tek šesnaest godina.

Ja ću da vam pričam, drugovi, kako mi idemo na bunkere

Malog rasta pa se uzdizao na prste kako bi se video iza govornice, svoj govor je počeo rečima "Ja ću da vam pričam, drugovi, kako mi idemo na bunkere…" i vrlo upečatljivo pričao je kako se on i njegovi drugovi veru i po vrhovima kuća i kroz dimnjake bacaju bombe na ustaše, što je izazvalo oduševljenje među delegatima.

Kongresu je prisustvovao i Josip Broz Tito u svojstvu Vrhovnog komandanta.

Tito je po završetku Konresa primio delegaciju Druge proleterske brigade i pozdravio Buhu.

Priča se da je Tito posle razgovora ponudio delegate cigaretama. Boško je rekao da ne puši, ali je zatražio jednu cigaretu za političkog komesara bataljona Jevrema Popovića. Tito mu je na to dao još dve cigarete sa savetom da ih da komandantu bataljona.

Prilikom rastanka Tito je Bošku poklonio ručni sat i nalivpero.

I u kasnijim borbama Druge proleterske divizije na Neretvi i Sutjestci, Buha je ispoljio veliku hrabrost.

Smrt kod Jabuke

Posle mesec dana odmaranja, 20. avgusta 1943. Druga proleterska divizija se po naređenju Vrhovnog štab prebacila iz istočne Bosne u dolinu Drine i odatle krenula ka Sandžaku i Crnoj Gori.

Nakon oslobođenja Pljevalja, dok je Štab brigade pripremao napad na Prijepolje, mnogi borci Druge proleterske brigade su postali politički radnici na oslobođenoj teritoriji uključujući i Buhu koji je dolazio na skupove građana, a najviše na skupove omladine i pričao o svojim bombaškim iskustvima.

Nakon oslobođenja Prijepolja, Boško Buha je sa doktorkom Sašom Božović i komandirom brigadne bolnice Bogdanom Radanom krenuo kamionom iz Pljevalja za Prijepolje po sanitetski materijal.

U blizini sela Jabuka, koje se nalazi na polovini puta između Pljevalja i Prijepolja, kamion u kome su bili naišao je na četničku zasedu. Buha i Radan su poginuli a doktorka je zarobljena.

Nakon dobijanja vesti o zasedi Četvrti užički bataljon je pošao u napad na četnike, oslobodio doktorku Božović a tela Boška Buhe i Bogdana Radana su preneli u Pljevlju gde su i sahranjeni.

Oproštajni govor je održao Slobodan Penezić Krcun, politički komesar Druge proleterske divizije.

Narodnim herojem proglašen je 20. decembra 1951. godine, povodom desetogodišnjice Jugoslovenske narodne armije.

Dečak ratnik koji je za dve godine ratovanja prošao sito i rešeto najkrvavijih partizanskih bitaka bio je jedan od najmlađih boraca i simbol borbe i stradanja mladih u Narodnooslobodilačkoj borbi.

Spomen-dom “Boško Buha” u selu Jabuka izgrađen je 1964. godine a na mestu Boškove pogibije bio je postavljeni kameni beleg sa natpisom "Ovde je 1943. godine poginuo pionir, borac i narodni heroj Boško Buha", pored koga je posađeno 17 borova u znak broja godina koliko je Boško imao u trenutku pogibije.

Na ovom mestu je kasnije napravljen Memorijalni kompleks “Boško Buha”, koji je jedinstven po tome što su ga izgradila deca - sredstava za njegovu izgradnju prikupljena su od tzv. “pionirskog dinara”.

Početkom godine najavljena je prodaja Memorijalnog kompleksa koja je izazvala burne reakcije stručne i šire javnosti zbog čega je otkazana u februaru, nedelju dana uoči planiranog javnog nadmetanja u Beogradu.