Znate li kakve veze sa glavnim gradom Srbije imaju zvona koja se u podne oglašavaju na svim hrišćanskim crkvama širom sveta, osim u Americi?
Više od 110 bitaka vođeno je za Beograd. Danas prestonica Srbije vekovima je bila najveća osmanlijska prepreka ka hrićanskoj Evropi. Posle neuspelog pokušaja turske invazije 1440. sultan Mehmed II je 16 godina kasnije pokrenuo je veliku vojsku sa ciljem da osvoji Smederevo, tada prestonicu srpskog despota Đurađa Brankovića, i Beograd, najznačajnije ugarsko uporište na južnoj granici.
Veliku tursku silu nisu dočekale ujedinjene hrišćanske snage čemu su se mnogi nadali. Čak ni u samoj Ugarskoj nije postignut dogovor o jedinstvenom delovanju. Vojsku koja je branila beogradsko utvrđenje činili su odredi koje je okupio Janoš Hunjadi, nešto trupa koje je poslao despot Đurađ, kao i odredi slabo naoružanih krstaša.
Značajan događaj tokom opsade je razbijanje turske flote na Dunavu 14. jula 1456. godine. Uvidevši da ne mogu da odseku grad od reka, a samim tim i od Ugarske, Turci su se odlučili na žestok juriš koji je izveden 21. jula. Uz velike napore opsađeni su odoleli, a sutradan je usledilo tursko povlačenje.
Papa Kalist III (Calixtus) je te 1456. povodom opsade i opisane bitke za grad naredio da zvona svih hrišćanskih crkava u svetu zvone tačno u podne kao molitvena pomoć opsađenim braniocima Beograda. Naredba je u određene delove sveta stigla zajedno sa vešću o pobedi, tako da se molitvena zvonjava pretvorila u slavsku. Kardinal iz Valensije je preminuo 6. avgusta 1458. godine, a nikada nije povukao ovu naredbu tako da se i dan danas u slavu ove beogradske molitve i pobede u svim katoličkim crkvama u podne oglašavaju zvona - beogradska ili podnevna zvona. Izuzetak su crkve u Americi, koja u to vreme još nije bila otkrivena, tako da je ostala pošteđena papskih preporuka i naredbi.
Tako danas čitav hrišćanski rimokatolički svet svakog dana u podne slušajući crkvena zvona obeležava davni događaj ne sluteći njegovu povezanost sa glavnim gradom Srbije.
