Kada se pomenu deca-ratnici iz Prvog svetskog rata, najveći broj ljudi u Srbiji odmah pomisli na Momčila Gavrića, osmogodišnjeg kaplara, koji je ušao u legendu kao najmlađi vojnik svih vremena. Ipak, ova junačina nije bila jedino dete koje se tih nesrećnih dana Velikog rata dohvatila puške i stala u odbranu domovine.
Ovo je Dragoljub Jeličić, dvanaestogodišnji branilac Beograda.
Dragoljub Jeličić je bio sin izbeglica sa Korduna koji su prebegli u Šabac zbog terora koji je u Austrougarskoj zavladao nad Srbima. Rođen je 1902. a pošto je kao mali ostao bez cele porodice, bez igde ikoga, u martu 1912. godine, krenuo je za Beograd.
U prvo vreme po dolasku prodavao je novine, a vikendom je radio na ringišpilu. Po izbijanju Prvog balkanskog rata, prijavio se u vojsku, ali je zbog godina odbijen.
Mali ratnik velikog srca
Početak Prvog svetskog rata zatekao je Dragoljuba u Beogradu. Učestvovao je u odbrani srpske prestonice i upravo tu, na Kalemegdanu, ga je na fotografiji zauvek ovekovečio jedan francuski reporter.
Dragoljub je stigao i do borbi u Mačvi, Jadru, Drini… Na Mačkovom kamenu ranjen je dok je zamenjivao poginulog mitraljesca. Nakon pada Beograda, krenuo sa srpskom vojskom prema jugu. Primetio ga je kralj Petar I Karađorđević, i saznavši za njegovu sudbinu, naredio da ga pripreme i urede kao pravog srpskog vojnika.
Glas o njemu stigao je i do Arčibalda Rajsa koji u svojoj knjizi “Šta sam video i doživeo u velikim danima” posvećuje jedan deo dečaku koji “puca iz puške i baca bombe”.
"Kada je ranjen u ruku, vade mu kuršum u Niškoj bolnici. Nije hteo da se dade uspavati za operaciju. Izdržao ju je bez ijedne reči", zapisao je Rajs.
Dragoljub je sa jedanaest postao redov. Kroz bitke je stekao činove kaplara, podnarednika i narednika. Sa nepunih 14 godina bio je najmlađi podnarednih, učesnik Solunskog fronta. U borbama je šest puta ranjavan i tri puta odlikovan Zlatnom medaljom za hrabrost.
Nakon Velikog rata - u još jedan rat, pa pravo na "daske koje život znače"
Dragoljub Jeličić učestvovao je i u Drugom svetskom ratu. Poznato je da je preživeo nacističke kazamate, a kraj rata dočekao je u partizanskoj uniformi. Nakon Drugog svetskog rata posvetio se svojoj velikoj strasti - glumi. Bio je član Udruženja dramskih umetnika Beograda. Zapamćeno je da je bio sjajan komičar i nakon Beograda, Jagodine, Skoplja, Tuzle i Rijeke, obreo se u Narodnom pozorištu u Nikšiću.
Umro je 1963. u 61. godini, a iza njega je ostavio tri kćerke. Njegovi potomci i danas žive u Nikšiću. Sugrađani su mu priredili dostojanstven odlazak. Saučešće se primalo u Lutkarskom pozorištu u Nikšiću gde se danas nalazi Narodna kuhinja, u ulici Novaka Ramova.
Dva dana kasnije, 1. decembra, Dragoljub je sahranjen uz sve državne počasti. Na čelu povorke u kojoj se nalazio skoro čitav grad i svi društveno-politčki delatnici Nikšića nošena je "piramida" sa petokrakom. Povorka je išla centrom grada, kroz tadašnju ulicu Moše Pijade. Dragoljub Jeličić sahranjen je na starom gradskom groblju u Nikšiću. Buduci da je bio nosilac tri medalje Obelića, kao i Titovog ordena, smatrao se herojem koji je zaslužio tako veliku sahranu.
Danas počiva u grobnici pored voljene supruge.
(MONDO/Istorijski zabavnik)