Na fotografijama se vidi da se iskopavaju kosti predaka koji su na tom mestu sahranjivani vekovima.
Meštani Arilja zakazali su za sredu 29. decembra protest u centru ovog grada zbog gradnje prodavnice i palionice sveća u crkvenoj porti jedne od najvećih srpskih svetinja u kojoj se nalazi freska Plavog anđela iz 13. veka.
Oni tvrde, a i na fotografijama se vidi da se iskopavaju kosti predaka koji su na tom mestu sahranjivani vekovima. Sve to se odvozi na nekoliko lokacija a meštani tvrde da su na tim deponijama rasute ljudske kosti koje su vidljive i koje razvlače životinje.
Crkva Svetog Ahilija
Kroz vekove, lokacija na kojoj se nalazi crkva Svetog Ahilija oduvek je shvatana i doživljavana kao sveta. Poznato je da je na mestu gde se danas uzdiže velelepno zdanje crkve postojalo svetilište još u starijem gvozdenom i bronzanom dobu.
U samom centru Arilja već vekovima smeštena je Crkva Svetog Ahilija, koju je davne 1276. godine izgradio kralj Dragutin Nemanjić. Duhovni je svetionik ovog kraja, a kroz svoju dugu istoriju svedoči o brojnim borbama koje su Srbi hrabro vodili protiv neprijatelja. Ime je dobila po episkopu iz Larise, jednom od najvećih boraca za hrišćanstvo tog doba, a čije su mošti prenete u Arilje početkom 12. veka.
Svojim specifičnom arhitekturom i bogatim freskoslikarstvom jedna je od najvažnijih srpskih srednjovekovnih svetinja, a na njenim zidovima sačuvane su freske iz 13. veka. Prema pojedinim predanjima, likovima svetaca čak su iskopane i oči, jer su Turci za vreme svoje vladavine manastir pretvorili u konjušnicu i nisu trpeli da ih sveci posmatraju, dok su prema drugoj legendi, oči uklonjene kako bi se na taj način vratio vid slepima. Na levoj strani nalazi se izuzetno važna freska, pod nazivom Plavi anđeo, čija lepota seni posmatrače vekovima, a pesnik Branko Miljković je o njoj napisao čak i pesmu.
Tokom 14. veka, za vreme vladavine cara Dušana, katedrala Svetog Ahilija uzdignuta je u rang mitropolije. Nakon toga za ovu svetinju nastupilo je nekoliko teških vekova, tokom kojih je bila paljena i uništavana. Polovinom 19. veka, 1829. godine počinje njeno obnavljanje, a četiri godine kasnije ponovo su se, nakon dugo vremena, začula crkvena zvona.
(MONDO/Rina)