Selo kolonista iz Bosanske Krupe, Glamoča i Kupresa, lepo, bogato i veliko - Mladenovo - ima 3.000 stanovnika i sve što selu treba: ambulantu, prodavnice, školu...

"Da vi samo znate, kak’ je ovde leti! Još najmanje pedeset metara peska bude na sprudu kad se povuče voda", meračio je Blažo Ćulum (35) iz Mladenova.

Meštani sela upućeni su na Adu, smatraju je svojom.

"To ti je prirodni rezervat, samo bez žice. Ima divljih svinja, jelena lopatara, a naučnici kažu da nekih retkih ptica ima samo tu. I da je najveće mrestilište šarana u Evropi", kaže Blažo.

S druge strane, hrvatske, jesu Šarengrad i Mahovo.

"Treba jednom da se razgraničimo, da se zna šta je čije", dodaje Blažo.

Princip običajnog međunarodnog prava je da ako je reka plovna, što Dunav nesumnjivo jeste, razgraničenje ide sredinom matice reke, odnosno linijom koja spaja tačke najveće dubine.

Granica se utvrđuje sporazumom među državama, a ukoliko one ne mogu same da se dogovore, obraćaju se arbitraži, što je takođe uobičajena praksa.

Hrvatska insistira da se poštuju postojeće zemljišne knjige i da granica ide linijom vlasništva, dok Srbija ne dovodi u pitanje vlasništvo prema katastru, ali zastupa stav da granica ide sredinom Dunava.

I tu je spor jer se s leve obale Dunava u Srbiji nalazi oko 10.000 hektara koje katastarski pripadaju Hrvatskoj, a na desnoj, hrvatskoj strani, 3.000 hektara koji se se u katastarskim knjigama vode kao teritorija srpskih opština.

Sporno područje proteže se od granice sa Mađarskom do Bačke Palanke, a najviše spornih teritorija je u opštinama Sombor, Apatin i Bačka Palanka.

Šarengradska ada formirana je 1909. godine puštanjem u rad kanala koji je Austrougarska gradila 17 godina. Stari tok pravio je veliku krivinu koja je onemogućavala plovidbu, tako da je još u 19. veku počelo kopanje kanala koji je ispravljao reku.

Posle raspada SFRJ, Hrvatska je 1992. godine postala nezavisna, a odlukom Badenterove komisije republičke granice proglašene su za državne.

Formalno, za Hrvate je od tada Šarengradska ada “hrvatsko ostrvo pod srpskom okupacijom”, piše "Blic".

Godine 1998. mirovnim sporazumom Baranja i Istočna Slavonija vraćene su Hrvatskoj, ali je Srbija odbila da vrati i Adu, na kojoj su ostali njeni vojnici.

Oni su učestvovali u poslednjem oružanom incidentu između Srbije i Hrvatske 2002. godine, kada je došlo do razmene vatre između njih i pratnje župana Vukovarsko-sremske županije Nikole Safera, koji je išao na sastanak sa bačkopalanačkim predsednikom opštine...

(MONDO)